** * ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ * **

ဂ်န္နဝါရီညမ်ား (၂)

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္

(ရက္စြဲ ၄) (ဒုတိယပိုင္း)

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ျမဝတီ-ေကာ့ကရိတ္)                     (ဓါတ္ပံု မရငတ)

(ရက္စြဲ ၄ ဒုတိယပိုင္း) 

ေဒါနလမ္းအဆံုး ေကာ့ကရိတ္ကို ေက်ာ္လာခဲ့ပါၿပီ၊

ေဒါနေတာင္တန္းကို ေက်ာခိုင္းလက္ျပ ႏႈတ္ဆက္ထြက္ခြာလာေတာ့ ညေနေစာင္းစ ျပဳပါၿပီ၊

ေတာင္တန္းမ်ားကို ေနာက္မွာ ထားရစ္ခဲ့ၿပီး ေျမျပန္႔လြင္ျပင္က်ယ္သို႔ ေရာက္ရွိလာေနျခင္းပါ။

ဦးတည္ရာကေတာ့ ဖာအံၿမိဳ႕ ဆီသို႔ပါ၊

က်ံဳဒိုး-ဂ်ိဳင္း-ဝင္းစိန္-အိႏၵဳ တို႔ကို ျဖတ္သန္းၿပီး ျမစ္သံလြင္ ကမ္းနေဘးက ဖားအံၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္မွာပါ၊

ဖားအံမွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ သူငယ္ခ်င္းတစုရဲ႕ ဒီကေန႔ ခရီးစဥ္အဆံုးသတ္ ညအိပ္ရပ္နားၾကမွာပါ။

ဖားအံ (သို႔မဟုတ္) ဘားအံ၊ ျမစ္သံလြင္ ကမ္းနဖူးမွာ တည္ရွိပါတယ္၊

ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕ တရားဝင္ အေခၚက ဘားအံပါ၊ ဖားအံကေန ဘားအံ ျဖစ္လာတယ္ ဆိုပါတယ္၊

ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ဖားအံလို႔ ေရးရတာကို ပိုႀကိဳက္ႏွစ္သက္လို႔ ဒီစာစုမွာ ဖားအံလို႔ ေရးပါမယ္။

ဒါေပမယ့္ ေရွးသမိုင္းစာအုပ္ေတြထဲမွာေတာ့ ထိုင္းရွမ္းစကားမွာ ဖား=ေက်ာက္ အန္း=အစြယ္ဆိုၿပီး

အဓိပၸာယ္ရပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီေခတ္က ရြာကေလးတည္ရွိရာ သံလြင္ျမစ္အနီးမွာ ေက်ာက္အစြယ္ႀကီး

တခု ရွိေနလို႔ပါတဲ့၊ ေနာက္သမိုင္း ဒ႑ာရီတခုမွာေတာ့ ေရနဂါးမင္းသမီးေလးနဲ႔ ဖားမင္းသားေလးရဲ႕ 

ဇာတ္လမ္းကေန ဆင္းသက္လာတာျဖစ္ၿပီး နဂါးကဖားကို မ်ိဳမခ်ဘဲ အန္လို႔ ဖားအံဟု ေခၚဆိုခဲ့ၾကပါ 

ေၾကာင္း ေမာင္ရင္ငေတ ဖတ္မိတာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ သမိုင္းေၾကာင့္အဓိက မဟုတ္ပါဘူး၊

ဖားအံ ဖအံ ဆိုတာက ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ ေျပာလို႔ ဆိုလို႔ အာေတြ႔ မိလို႔ ပါ။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (က်ံဳဒိုး-ဂ်ိဳင္း)                                (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေကာ့ကရိတ္-ဖားအံ ၅၅ မိုင္ (၉၀ ကီလိုမီတာ) ေဝးပါတယ္၊ လမ္းက ကမာၻစစ္အၿပီးက လမ္းအဆင့္ 

မွ်သာ ရွိေနဆဲမို႔ ခပ္ေျဖးေျဖးသာ ေမာင္းႏိုင္မွာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲလိုမ်ိဳး ခပ္ေအးေအးနဲ႔ 

ခပ္ေျဖးေျဖး သြားရျခင္းကို ႏွစ္သက္သူမို႔ အႀကိဳက္ေတြ႔တဲ့ လမ္းပါ၊ လမ္းေဟာင္းက မေကာင္းလွရင္ 

ေတာင္ ဒီလိုမ်ိဳး လမ္းေဟာင္းေတြကမွ အတိတ္ေဟာင္းကို ျပန္တူးဆြလို႔ ေကာင္းေနတတ္တာပါ။

အဲဒီ လမ္းက ကတၱရာလမ္းေဟာင္း ျဖစ္ေပမယ့္ အရမ္းႀကီး မေကာင္းလွတာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊

ဆိုးတာက ထံုးစံအတိုင္း ကားတစီး သြားသာရံုေလးရွိၿပီး က်ဥ္းေျမာင္းလြန္းေနတာပါ၊ လမ္းခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔ 

ဆိုတာကလည္း လမ္းေဘးက သစ္ပင္ႀကီးေတြကို ခုတ္မွသာ ျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အေနအထားမ်ိဳးဆိုေတာ့ 

မလြယ္လွပါဘူး၊ အသစ္ေဖာက္မယ့္ အာရွအျမန္လမ္းမ အမွတ္ (တစ္) ေကာ့ကရိတ္-အိႏၵဳ လမ္းကို 

သူတို႔ ဘယ္လို ေဖာက္မလဲ၊ လမ္းေၾကာသစ္လား၊ လမ္းေၾကာေဟာင္းလား၊ အဲဒီသစ္ပင္ႀကီးေတြကို 

ခုတ္လွဲၿပီး ေဖာက္မွာလား၊ ေမာင္ရင္ငေတ စိတ္ဝင္စားမိပါတယ္။

လမ္းေဟာင္းကို ဒီအတိုင္းထားခဲ့ၿပီး လမ္းသစ္ကို ဒီေက်းရြာေလးေတြကို ေရွာင္ရွားၿပီး ေဖာက္တယ္ 

ဆိုရင္လည္း နဂိုထဲကမွ လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းပါး မစည္ကားလွတဲ့ ဒီေဒသ ဒီရြာေလးေတြ႔အဖို႔

တိုးတက္ဖြင့္ၿဖိဳးမႈနဲ႔ ပိုအလွမ္းေဝးကြာ သြားမွာကလည္း စိုးရိမ္ဖြယ္ရာပါ၊ ခုတ္မလား ေရွာင္မလားက 

ေနာင္ ႏွစ္မ်ား သိပ္မၾကာခင္မွာ ေတြ႔ရွိရေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္၊ ေဒသခံ 

လူအမ်ား ေတာင္းတဲ့ဆုနဲ႔ ျပည့္ဝၾကပါေစသား ဟူ၍သာ။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (က်ံဳဒိုး-ဂ်ိဳင္း)                                (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေကာ့ကရိတ္-ဖားအံ လမ္းပိုင္းမွာ ၿမိဳ႕ခပ္ႀကီးႀကီး မရွိပါဘူး၊ က်ံဳဒိုး-ဂ်ိဳင္း-ဝင္းစိန္-အိႏၵဳ ၿမိဳ႕ေသးေသး 

ေလးေတြသာ ရွိပါတယ္၊ ေကာ့ကရိတ္ကက်ံဳဒိုးကို ၁၅ မိုင္ ေဝးပါတယ္၊ လမ္းမွာေတာ့ ရြာေသးေသး 

ေတြနဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္ေလးေတြသာ ရွိပါတယ္၊ အဲဒီ က်ံဳဒိုး ၿမိဳ႕ေလးက ေဟာင္သေရာ ျမစ္ကမ္းပါး 

ေပၚမွာ တည္ရွိပါတယ္၊ ေဟာင္သေရာနဲ႔ ေျမာက္ဘက္က စီးဆင္းလာတဲ့ လိႈင္းဘ႔ြဲျမစ္ ေပါင္းဆံုေတြ႔ 

ခဲ့ရာက ဂ်ိဳင္းျမစ္ ျဖစ္ေပၚလာၿပီး သံလြင္နဲ႔ ေပါင္းဆံု မုတၱမေကြ႔ ပင္လယ္ထဲသို႔ စီးဆင္းသြားတာပါ။

က်ံဳဒိုးၿမိဳ႕မွ ႏႈတ္ခြန္းဆက္သပါ၏ ဆိုင္းဘုတ္လြန္တာနဲ႔ ဂ်ိဳင္းျမစ္ဆံုကို ေရာက္ပါၿပီ၊ အဲဒီ ျမစ္ဆံုထိပ္

မွာေတာ့ ဂ်ိဳင္းၿမိဳ႕ေလးက လွပစြာတည္ရွိေနပါတယ္၊ ဂ်ိဳင္းၿမိဳ႕ (သို႔မဟုတ္) ဂ်ိဳင္းရြာ ဂ်ိဳင္းျမစ္ ၾကားဖူး

ေနေပမယ့္ ဂ်ိဳင္းရြာရဲ႕အေၾကာင္း ဂ်ိဳင္းသူဂ်ိဳင္းသားေတြ အေၾကာင္းကိုေတာ့ စာေတြေပေတြမွာ သိပ္

ေတြ႔ရေလ့ မရွိပါဘူး၊ ဟိုအရင္အေမွာင္ေခတ္ (ကိုးဆယ္ေက်ာ္ႏွစ္ေထာင္ႏွစ္ပိုင္းမ်ားအထိ) ဒီေနရာ 

ဒီရြာေတြကို ေတာ္ရံုနဲ႔ ေရာက္ဖူးဖို႔က မလြယ္ခဲ့ပါဘူး မဟုတ္လား၊ ေမာ္လၿမိဳင္နားထိ ေရာက္လာတဲ့ 

ဂ်ိဳင္းျမစ္ေတာ့ သိေသာသူ နည္းနည္း မ်ားႏိုင္ေသးေပမယ့္ ေဟာင္သေရာကေတာ့ ၾကားဖူးဖို႔ေတာင္ 

အႏိုင္ႏိုင္ပါ၊ ဘာလဲဘာစကားလဲ၊ ဘယ္သူလဲ ဘယ္ေနရာမွာလဲ ေမးမယ့္လူေတြ အမ်ားအျပားရွိမွာ 

ေသခ်ာလွေၾကာင္းပါ၊ ေဟာင္သေရာဆိုတဲ့ အမည္ကိုက ကိုယ္ေရႊဗမာနားနဲ႔ ခပ္စိမ္းစိမ္းသာပါ။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ဂ်ိဳင္းျမစ္ဆံု)                                 (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေဟာင္သေရာျမစ္အေၾကာင္းကို ရွာေဖြဖတ္ၾကည့္ေတာ့ စိတ္ဝင္စားစရာ သမိုင္းေနာက္ေၾကာင္းေတြ 
ေတြ႔ရပါတယ္၊ ေဒါန ေတာင္ဘက္ဖ်ား Sangkhla Buri ထိုင္း စံခဘူရီ နယ္ေျမ ေတာင္စဥ္တန္းေတြ 
ေပၚက ျမစ္ဖ်ားခံ ေတာင္ကေနေျမာက္ဘက္သို႔ ေျပာင္းျပန္ စီးဆင္းလာခဲ့တဲ့ ေဟာင္သေရာျမစ္ဟာ 
ကရင္ေျမမွာေတာ့ ေဒါနေတာင္တန္း Mulehyit မုလအိေတာင္ေျခ အနီးကေန ေခြပတ္ စီးဆင္းတာ 
ပါ၊ ေဟာင္သေရာကမ္းတေလွ်ာက္ တည္ရွိတဲ့ က်ိဳက္ဒံု လိႈင္နန္း ၾကာအင္း ေက်ာက္ဖ်ာ ကနီ က်ံဳဒိုး 
ဂ်ိဳင္းျမစ္ဆံုထိ အဲဒီေနရာ အဲဒီေဒသ အဲဒီရြာေလးေတြဟာ ဟိုအရင္ႏွစ္ကာလမ်ားမွာတုန္းက ေန႔ည 
ယမ္းေငြ႔ေတြတေဝေဝနဲ႔ တဒိုင္းဒိုင္း ေကာင္းဘြိဳင္ႀကီးေတြ ေခတ္စားခဲ့တာေပါ့၊ ခုေတာ့ ေကာင္းဘြိဳင္ 
ေခတ္လည္း ကုန္လုၿပီဆိုေတာ့ ေကာင္းဘိြဳင္ႀကီးေတြလည္း ေဘာင္းဘီစိမ္းေတြ ခၽြတ္ လယ္ထြန္တဲ့ 
သူကထြန္ ဓါတ္ဆီေရာင္းစားသူေတြက ေရာင္းစား ဆယ့္ႏွစ္ဘီးဆယ့္ေျခာက္ဘီး ကားႀကီးေတြဝယ္ 
ကားေထာင္စားသူေတြက စားၾကနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာဝေျပာရာ စစ္မဲ့ ဤကမာၻအျဖစ္ တည္ေဆာက္ 
ေနၾကသူေတြလည္း ရွိလာေနပါၿပီ၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ေပ ေျခာက္ေထာင့္ ငါးရာေက်ာ္ ျမင့္မား 
ပါတဲ့ မုလအိေတာင္ထိပ္ကေန ေဒါနရဲ႕ မႈိင္းညဳိ႕ညဳိ႕ျပာေနတဲ့ သဘာဝအလွကို ၾကည့္ခ်င္မိရတာပါ။

မုလအိေတာင္ထိပ္ ေရာက္ဖူးသူ ေဒသခံတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေတာင္ထိပ္ေပၚေရာက္ေနတာ နတ္ျပည္သို႔ 
ေရာက္ေနသလိုလိုပါတဲ့ခင္ဗ်ာ၊ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းပါ၊ ေတာင္ခါးပန္း ပတ္ပတ္လည္မွာ တိမ္တိုက္ျဖဴျဖဴ 
ေတြက ပတ္လည္ဝိုင္းလို႔ မိုးတိမ္ထက္က လူသားအျဖစ္ ခံစားရတတ္တယ္ဆိုတာ ေတာင္ထိပ္ေတြ 
ေရာက္တဲ့အခါ သတိထားမိရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။

သာယာၾကည္လင္တဲ့ ရာသီဆိုရင္ အေရွ႕ဘက္ တာ့ခ္နယ္ ကခ်နာဘူရီနယ္မ်ားက ေတာင္စဥ္တန္း 
ေတြကို ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သလို အေနာက္ဘက္မိုင္တရာေက်ာ္ေလာက္က ေမာ္လၿမိဳင္ကမ္းေျခကိုလြန္ၿပီး 
ကပၸလီပင္လယ္ျပင္ ျပာျပာကို ျမင္ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္တဲ့၊ အခုေတာ့ မုလအိေတာင္ထိပ္သို႔ ေဒသခံ 
မ်ား ေတာင္တက္သမား တခ်ိဳ႕တေလသာ ေရာက္ဖူးၾကပါေသးတယ္၊ မ်ားမၾကာခင္မွာ လူသူအမ်ား 
အလြယ္တကူ ေရာက္ႏိုင္သြားႏိုင္တဲ့ ေနရာတေနရာ ျဖစ္လာႏိုင္ပါေစဟု ေမွ်ာ္လင့္ရင္း။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ဂ်ိဳင္း)                                        (ဓါတ္ပံု မရငတ)

လိႈင္းဘြဲ႔ျမစ္ကူးတံတား ဂ်ိဳင္းၿမိဳ႕အနီးေရာက္လာေတာ့ လမ္းကက်ဥ္းက်ဥ္းနဲ႔ နည္းနည္း ဆိုးပါတယ္၊

အဲ ႕႕႕ ႕႕ ဒါေပမယ့္ လမ္းကသာ ဆိုးေပမယ့္ လမ္းေဘးဆိုင္တန္းေလးေတြမွာ ငါးေျခာက္ စစ္စစ္မ်ား

ပင္က် ထန္းေရ စစ္စစ္မ်ားကေတာ့ တကယ့္ကို ေကာင္းပါတယ္၊ တလီတာတပုလင္းကို က်ပ္ငါးရာ 
လားတေထာင္လား ေပးခဲ့ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ထေရေလး တခြက္ႏွစ္ခြက္ ေမာ့ရင္းနဲ႔ 
ငါးေျခာက္မ်ိဳးစံု တဖတ္ႏွစ္ဖတ္ျမည္းခဲ့ရတာကို သတိယေနဆဲပါ၊  စားဖူးတဲ့ ဆားေပါ့ငါးေျခာက္ ေခၚ 
တဲ့ထဲမွာ တကယ့္ကိုေပ့ါတဲ့ ငါးေျခာက္မ်ား ျဖစ္ပါတယ္၊ ေစ်းခ်ိဳမခ်ိဳ ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိေပ 
မယ့္ (တပိႆာ ႏွစ္ေသာင္းရွစ္ေထာင္လားမသိ ေပးခဲ့ရပါတယ္) ခရီးသြားသူမ်ား ကားခဏ ရပ္နား

ၾကတဲ့ ေနရာေလးတေနရာ ျဖစ္ေနတာပါ၊ ဒီ ေဟာင္သေရာ လိႈင္းဘြဲ႔ ဂ်ိဳင္း ျမစ္သံုးျမစ္ကေန ငါးေတြ 
ဖမ္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ တိုက္ရိုက္ေရာင္းခ်တာမို႔ အားေပးသူမ်ားဟန္ တူပါတယ္၊ သူတို႔တေတြ 
ဒီလို လုပ္ကိုင္ေရာင္းခ်လာတာကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ကာလထဲက မသိေပမယ့္ ေကာ့ကရိတ္ ျမဝတီ 
လမ္းပိုင္းသို႔ အသြားအလာမ်ားလာမႈေၾကာင့္ သူတို႔တေတြလည္း အူစိုလာၿပီး ျပံဳးပန္းပြင့္လာၾကဟန္ 
တူပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ပင္က်ေရေလးေသာက္ ငေျခာက္ေလး တဖတ္ ေကာက္ဝါးရင္း 
ဟိုေငးဒီေငးအေတြးပြားရင္း အဲဒီလိုေနရာမ်ိဳးေလး ရွိေနတာကို ေက်နပ္မိရင္း မွတ္တမ္းျပဳခဲ့ပါတယ္၊

ဒီလို ဖီလင္မ်ိဳးဆိုတာက ဥေရာပ လမ္းမမ်ားေပၚမွာ ေတြ႔ၾကံဳခံစားရဖို႔ မလြယ္ဘူး မဟုတ္လား။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ဂ်ိဳင္း)                                        (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီေနရာက လမ္းကက်ဥ္းသလို လမ္းေဘးေျမကလည္း က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔မရွိပါဘူး၊ ဆိုင္တန္းေတြ 
ကလည္း မ်ားမ်ားစားစား မရွိပါဘူး၊ ဆယ္ဆိုင္မွ်ေလာက္ သာပါ၊ ဒီလမ္းက မၾကာခင္ တိုးခ်ဲ႕ေဖာက္ 
ေတာ့မယ့္ အာရွ အျမန္လမ္းမ အမွတ္ (တစ္) ေကာ့ကရိတ္-အိႏၵဳ လမ္းပိုင္းမွာ ပါဝင္ေနတာေၾကာင့္ 
ေနာက္တေခါက္ ေမာင္ရင္ငေတ အဲဒီလမ္းကို ျဖတ္သန္းျဖစ္မယ့္ အခ်ိန္မွာေတာ့ အဲဒီေနရာမွာ အဲဒီ 
လိုမ်ိဳး ေအာ္ရဂ်င္နယ္ မူလလက္ေဟာင္း သဘာဝ ဆိုင္တန္းေလးေတြ ဘံုေပ်ာက္ကိန္း ရွိပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတလည္း အသြားေရာ အျပန္ပါ ဝင္ေရာက္ အားေပးခဲ့ပါတယ္၊ လမ္းေဘးက 
ရႈခင္းမ်ားကေတာ့ အထက္အညာ လမ္းေဘးကလို ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ေတြမ်ားစြာ သစ္ပင္ႀကီးေတြမ်ား 
စြာ အံု႔အံု႔ဆိုင္းဆိုင္းနဲ႔ပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း မတူတာက ဒီကရင္ျပည္နယ္က မိုးမ်ားလို႔ထင္ပါရဲ႕ စိမ္းစိမ္း 
စိုစို ရွိလွပါတယ္၊ နာရီဝက္မွ် ေနၾကၿပီး ကားေပၚျပန္တက္ ဆက္လက္ ထြက္ခြာခဲ့ၾကပါတယ္။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ဂ်ိဳင္း)                                        (ဓါတ္ပံု မရငတ)

လမ္းနေဘး ေစ်းဆိုင္တန္းေလးက ေစ်းေရာင္းသူေတြရယ္ ခဏရပ္နားေစ်းဝယ္ၾကတဲ့ ကားေလးငါး 
စီးက ခရီးသည္ေတြရယ္ မလွမ္းမကမ္းက တံတားေၾကး ေကာက္ခံေနၾကတဲ့ အလွဴခံ အဖြဲ႔သားေတြ 
ရယ္ ဒီေနရာေလးက ရီသံေမာသံ စကားေျပာသံေတြနဲ႔ သက္ဝင္လႈပ္ရွား ေနပါေသာ္လည္း ဂ်ိဳင္းျမစ္

နဖူးေပၚေမးတင္ေနတဲ့ အိမ္ေျခခပ္နည္းနည္း လူခပ္နည္းနည္းသာရွိဟန္တူပါတဲ့ ဂ်ိဳင္းၿမိဳ႕ (သို႔) ဂ်ိဳင္း 
ရြာေလးကေတာ့ အပင္စိမ္းစိမ္းေတြေအာက္မွာ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္လို႔ ေနပါတယ္၊ စမတ္ဖုန္းေတြ 
ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ေတြ မက္ဆင္ဂ်ာေတြ အင္တာနက္ေတြ အာရွအျမန္လမ္းမေတြ ဘာတခုမွ မရွိစဥ္အခါ 
တုန္းက ဂ်ိဳင္းျမစ္ရယ္ ဂ်ိဳင္းရြာေလးရယ္က ဘယ္ေလာက္မ်ား ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္ေနေလမလဲလို႔ 
ေမာင္ရင္ငေတ ကားေပၚေရာက္ေတာ့ စဥ္းစားမိေနပါတယ္၊ အဲ ႕႕ ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ တခါတရံ ၾကားရတတ္တဲ့ 
တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ ေကာင္းဘိြဳင္ႀကီးေတြရဲ႕ ေသနတ္သံေတြက လြဲလို႔ေပါ့ ေလ။

အဲဒီ ဂ်ိဳင္းျမစ္အတိုင္း အေနာက္ဘက္ယြန္းယြန္းဆီသို႔ စုန္ဆင္းသြားမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ေကာ့ဘိန္းတို႔ 
ဇာသျပင္တို႔လို မြန္ရြာေတြရွိရာသို႔ ေရာက္မွာျဖစ္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ၾကားဖူးေနၾက မြန္ရြာေတြ 
ဆိုေပမယ့္လည္း ဒီကေန႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ (ေကာ့ဗိန္း) ေကာ့ဘိန္းေရာ ဇာသျပင္ပါ ကရင္ျပည္နယ္ 
ထဲမွာ ပါဝင္ေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ေကာ့ဗိန္းဆိုတာက နာမည္ႀကီး မြန္ၿမိဳ႕ တၿမိဳ႕ပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတ့ 
မိတ္ေဆြ မြန္စစ္စစ္ မြန္စကားေျပာသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ဒီေဒသ ႏြယ္ဖြားမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။

သို႔ေသာ္လည္း မြန္အမ်ိဳးသားေန႔ ဘာညာပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္း က်င့္ပေလ့ရွိတဲ့ ေနရာက ဘာျဖစ္လို႔ 
မြန္ျပည္နယ္ထဲ မပါဝင္ဘဲ ဘာေၾကာင့္ ကရင္ျပည္နယ္ထဲ ပါေနရတာလည္း ဆိုတာ ေမာင္ရင္ငေတ  

မစဥ္းစားတတ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေျမပံုမွာၾကည့္ေတာ့ ကရင္မြန္ နယ္ျခားမ်ဥ္းက ေကာ့ဘိန္းရြာ အစြန္ကပ္

ျဖတ္ဆြဲထားတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ သူ႔သမိုင္းနဲ႔ သူသာ ရွိပါေစေတာ့၊ ေကာ္သူေလးနဲ႔ရာမည သမိုင္းမွာ

တင္မဟုတ္ပါဘူး၊ လူမ်ိဳးဘာသာ ကြာျခားမႈ ဘယ္လိုေတြရွိရွိ ဘယ္အရပ္ကေန ဆင္းသက္လာလာ၊ 
အေျခစိုက္ေနထိုင္ဖို႔ ေနရာေရြးၾကရတဲ့ အခါမွာေတာ့ ဘယ္ေနရာျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္အတြက္ ေရၾကည္ဖို႔ 
ကုိယ့္အတြက္ ျမက္ႏုဖို႔ အဓိကထား ေျပာင္းၾကေရြ႕ၾက အေျခစိုက္ၾကတာ သဘာဝပါ၊ ကရင္ျပည္မွာ 
မြန္ရြာရွိ မြန္ျပည္မွာကရင္ရြာ ရွိေနတာကေတာ့ (ဒီေဒသမွာ ပအိုဝ္းရြာေတြကလည္း မနည္းလွပါဘူး 
ရွိပါတယ္တဲ့) ၿမိဳ႕ႀကီးတိုင္းမွာ ခ်ိဳင္းနားေတာင္း ရွိေနတာနဲ႔ ႏိႈင္းရင္ ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕႕ တကယ္ေတာ့ 
ဘာမွစာဖြဲ႔စရာ မလိုပါဘူးလို႔သာ ေတြးမိပါေတာ့တယ္၊ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ဌာနီနဲ႔ ေဝးေနရသူ ကရင္ေတြ

ကရင္နီေတြ မြန္ေတြ ပအိုဝ္းေတြ ပေလာင္ေတြ ဗမာေတြ လူမ်ိဳးမ်ားစြာ အတူတူသာပါ။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ေကာ့ကဒါ)                                 (ဓါတ္ပံု မရငတ)

လိႈင္းဘြဲ႔ (ဂ်ိဳင္း) ျမစ္ကူးတံတား ေက်ာ္လာေတာ့ ေကာ့ကရိတ္ခရိုင္ ၿပီးဆံုးခဲ့ၿပီး ဖားအံခရိုင္ထဲသို႔ ဝင္

လာခဲ့ပါၿပီ၊ ဒီ ဂ်ိဳင္းၿမိဳ႕နဲ႔ အိႏၵဳၿမိဳ႕က ၂၆ မိုင္ ေဝးပါတယ္၊ ဖားအံအထိက ၃၉ မိုင္ပါ၊ ဂ်ိဳင္းနဲ႔ အိႏၵဳၾကား

မွာ ဝင္းစိန္ဆိုတဲ့ ရြာႀကီးတရြာ ရွိေပမယ့္ လမ္းမေဘးမွာ မရွိပါဘူး၊ အတြင္း နည္းနည္းဝင္ရပါတယ္။

ေမးျမန္း ၾကည့္မိေတာ့ အမွန္က အဲဒီ ေနရာက နာမည္ေက်ာ္ သာမညေတာင္ တည္ရွိရာ ေနရာပါ၊

မြန္ဘာသာနဲ႔ မူရင္းအမည္ ေဒးမဲ့ေစာေတာင္ေခၚတဲ့ ၆၅၃ ေပ ျမင့္တဲ့ သာမညေတာင္ တည္ရွိရာပါ။

အဲဒီ ဝင္းစိန္ဆိုတဲ့ လူအမည္လိုလိုနဲ႔ ရြာနာမည္ကို မွည့္ခဲ့တာက ဘယ္သူလဲေတာ့မသိပါဘူး၊ ဂူဂဲလ္

ေျမပံုမွာ ေမာင္ရင္ငေတရိုက္ခဲ့တဲ့ မွတ္တမ္းေတြနဲ႔ တိုက္ဆိုင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ရြာအမည္ WinSein 
ဝင္းစိန္လို႔ ထင္ထင္ရွားရွားေရးထားလို႔ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ဝင္းစိန္ လိုက္ရတာပါ၊ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ 
ဝင္းစိန္အမည္နဲ႔ ပအိုဝ္းအမ်ားစုေနတဲ့ ရြာေလးတရြာ ရွိတာေၾကာင့္ အဲဒီ ပအိုဝ္းရြာအမည္ အစြဲျပဳၿပီး  
ေခၚဆိုၾကတယ္ေျပာပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အဲဒီဝင္းစိန္ဆိုတဲ့ နာမည္ထက္ ေကာ့ကဒါတို႔ 
ခနိမ္းဒိုတို႔လို နာမည္လွလွေလးေတြ ေျပာင္းေစခ်င္မိပါတယ္၊ အဲဒီ ရြာေလးေတြကလည္း ဝင္းစိန္ရြာ 
လို သာမညေတာင္ေျခအနီး National Highway (NR85) သထံု-ေကာ့ကရိတ္လမ္းမေပၚမွာ တည္ 
ရွိေနၾကတဲ့ ရြာေတြပါ၊ ေကာ့ကဒါ အမည္ေပးလည္း ဘယ္သူမွေတာ့ ကန္႔ကြက္မယ္ မထင္ပါဘူး။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (ခနိမ္းဒို)                                     (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီရြာေတြက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေက်ာ္ သာမညအျဖစ္ နာမည္မႀကီးစဥ္က အိမ္ေျခဆယ္လံုး

ဆယ့္ေလးငါးလံုးေလာက္ ဟိုတစုဒီတစုသာ ရွိခဲ့တဲ့ ေက်းရြာေသးေသးေလးေတြပါ၊ ရွစ္ဆယ္ေႏွာင္း

ပိုင္းႏွစ္မ်ား ကိုးဆယ္လြန္ႏွစ္မ်ားမွာ တဆက္စပ္တည္းလို ျဖစ္လာခဲ့ၿပီး ေနာက္ လူတေသာင္းေက်ာ္ 
ေနထိုင္ရာ ၿမိဳ႕ျပတခုလို ျဖစ္လာခဲ့တာပါ၊ ေဒသခံေတြကေတာ့ ဘယ္လိုေခၚတယ္ မသိပါဘူး၊ ဂူဂဲလ္ 
ေျမပံုေပၚမွာေတာ့ ဝင္းစိန္ ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္၊ အမ်ားစုကေတာ့ သာမညလို႔ ေျပာမွသာ သိၾကမွာပါ။

ေရႊျပည္ေတာ္တလႊား ဘုရားဖူး ခရီးသြားေလာကမွာ က်ိဳက္ထီးရိုး ဇြဲကပင္တို႔ထက္ေတာင္ သာမည 
ခရီးသြားေတြ ပို၍မ်ားတဲ့ေခတ္ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္တဲ့၊ သာမညမွ မေရာက္ဖူးရင္ ေခတ္မမီတဲ့ ေခတ္ေပ့ါ။

ေဒါန ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ (သာမည)                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၉၈၀ လြန္ ခုႏွစ္မ်ားက ႏွစ္ေထာင္ျပည့္ႏွစ္ေက်ာ္ထိ သာမညေတာင္ သာမညဆရာေတာ္ 
ဆိုတာ ရန္ကုန္ မႏၱေလးတင္မက မယ့္ေဆာက္တို႔ ဘန္ေကာက္တို႔က ဘုရားဖူးခရီးစဥ္ေတြနဲ႔ ေန႔ည

လူစည္ကားရာေနရာ ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ဟိုးတုန္းက ဒီေတာင္က သာမညေတာင္ မဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာ 
ခဲ့ၾကရတဲ့ အဲဒီ ေဒးမဲ့ေစာေတာင္ဟာ အခုေတာ့ သာမညေတာင္ ျဖစ္လာေနၿပီး ဘုရားဖူး အစီအစဥ္ 
ေတြထဲက ေပ်ာက္ကြယ္လာခဲ့တာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းထဲကပါတဲ့၊ ဆရာေတာ္ႀကီးရဲ႕ လက္သံုး 
ဆံုးမစကား “ဥဳံ  ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕ ခုလည္း မပ်င္းနဲ႔ ေနာင္လည္း မပ်င္းန႔ဲ” ဆိုတာက ဝင္းစိန္ရြာနဲ႔ 
ေတာင္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ပဲ့တင္ထပ္ ခပ္သဲ့သဲ့ က်န္ေနေသးေကာင္းေတာ့ က်န္ႏိုင္ပါေသးတယ္၊ အဲဒီ 
တုန္းက သာမညတဝိုက္ သက္သတ္လြတ္ထမင္းဆိုင္ေတြ တေခတ္ထခဲ့ေသးပါတယ္တဲ့၊ အခုေတာ့

ဝင္းစိန္ရြာတဝိုက္ အာရွအျမန္လမ္းမႀကီး အမွတ္ (တစ္) ေရာက္လာေတာ့ ဟိုအရင္ အႏွစ္သံုးဆယ္

ေက်ာ္က သက္သတ္လြတ္ ဆိုင္ေလးေတြလည္း ေခတ္နဲ႔စနစ္နဲ႔ ေျပာင္းလဲလာေနတာကို အမွီလိုက္ 
သက္သတ္မလြတ္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ၾကက္ေသာက္ဆမ္းေတြ အိမ္ၾကက္ကာလသားခ်က္ေတြ အဝါေရာင္ 
ဂရင္းရိြဳင္ရယ္ေတြ အစိမ္းေရာင္ ျမန္မာဘီယာေတြ ယိုးဒယားစတိုင္လ္ ထမင္းဆိုင္ေတြနဲ႔ ေခတ္ေပၚ

ပရိသတ္သစ္မ်ားကို ဧည့္ဝတ္ေက်ျပြန္ဖို႔ အၿပိဳင္အဆိုင္ ျပင္ဆင္ေနၾကတာကို သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။

(ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေက်းဇူးစကား

** * ဂ်န္နဝါရီညမ်ား ** * (သို႔မဟုတ္)

ေသာင္ရင္း သံလြင္ စစ္ေတာင္းမွ ဧရာဝတီသို႔ စာစုမ်ား

** * ေဒါန-ဇြဲကပင္လမ္းနဲ႔ ေကာ္သူေလးတို႔ျပည္ ** * (သို႔မဟုတ္)

ေကာ့ကရိတ္-က်ံဳဒိုး-ဂ်ိဳင္း-ဝင္းစိန္-အိႏၵဳ-ဖားအံ လမ္းပိုင္းကို ျဖတ္သန္းျခင္း စာစု

ျဖစ္ေျမာက္ေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၾကေသာ  ႕႕႕  ႕႕  ႕ ႕႕ ႕႕ ႕ ႕႕ ႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕   

ဒီခရီး ဒီလမ္းကို သြားျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခဲ့ေသာသူမ်ား

ကားစိုက္ လူစိုက္ ပိုက္ဆံစိုက္၍ လိုက္ပို႔ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံခဲ့ၾကေသာသူမ်ား

အားလံုးအားလံုးအား ေက်းဇူးေက်းဇူး အထူးအထူး တင္ရွိပါေၾကာင္း မွတ္တမ္းတင္ပါေၾကာင္း။

ေမာင္ရင္ငေတ

၀၄၀၁၂၀၁၈-၁၄၀၂၂၀၁၈

မၿပီးဆံုးေသးေၾကာင္းပါ၊ ဆက္ရန္ရွိပါေသးတယ္။