ဂ်န္နဝါရီညမ်ား စာစု (၁၂)
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဖဎ ၂၆
ဖ ဆိုတာက
ဖဦးထုပ္ အကၡရာ
ဎ ဆိုတာက
ဎေရမႈတ္ အကၡရာ
ဗမာစာ တတ္သူတိုင္း သိၾကမွာပါ။
အဲ ဒါေပမယ့္
ဖဎ ၂၆ ဆိုရင္
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ ဆိုလိုက္ရင္ေတာ့
ဘာလဲဟ ဆိုၿပီး ျဖစ္ၾကသူေတြ မ်ားမွာပါ၊
အဲဒီ ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ ဖဎ ၂၆ ဆိုတာက ႕႕ ႕႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕႕ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
ဆယ္တန္း ရပီတာ ခံုနံပတ္ ပါ။
ဆယ္တန္း ဖရက္ရွာဘဝ ထီလာ ထ (တစ္) မွာ
ေျဖဆိုခဲ့တဲ့ ခံုနံပတ္ကေတာ့ အရံႈးမို႔လား မသိပါဘူး၊
ျပန္လည္ခံစား စဥ္းစားၾကည့္တာ ဘယ္လိုမွ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊
ျပန္ေတြးၾကည့္တိုင္း အသည္းႏွလံုးထဲမွာေရာ ဦးေဏွက္ထဲမွာပါ
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီထင္ပါရဲ႕။
လြန္ခဲ့တဲ့ ၃၇ ႏွစ္က အဲဒီ ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ နဲ႔ ဆယ္တန္း
ေအာင္ခဲ့တာမို႔ အဲဒီ နံပတ္ကိုေတာ့
အခုထိတိုင္ မွတ္မိေနတယ္ ဆိုရပါမယ္၊ တျခား နံပတ္ေတြက
ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈ
ဆိုတာထက္ ဆံုးရံႈးမႈေတြက ပိုမ်ားခဲ့လို႔လည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ အခု ေမာင္ရင္ငေတေရးမွာက အဲဒီတုန္းက အေၾကာင္းေဟာင္းေတြ
ေရးမွာမဟုတ္ပါဘူး၊
အဲဒီလို အမွတ္တရေနရာကို အမွတ္မထင္ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့
လမ္းအေၾကာင္းကိုသာ
အဓိကထားၿပီး ေရးခ်င္တာပါ၊ ေပတရာလမ္းမထက္မွာ ေပ်ာ္တတ္ပါတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
ေပတရာ
လမ္းမမ်ားေပၚ ခရီးသြားခဲ့ျခင္း အေၾကာင္းေတြထဲက သာမန္မွတ္တမ္း တခု အျဖစ္သာပါ။
ေရနံေခ်ာင္း -ရွင္ပင္စာႀကိဳ-စေလ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဒီ ခရီးစဥ္ကေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ ထူးျခားပါတယ္၊ မူလက အခ်ိန္ရရင္
ရသလိုသြားဖို႔ ထည့္ေရးဆြဲ
ထားတဲ့ ခရီးတခုပါ၊ သို႔ေပမယ့္ အခ်ိန္မရေတာ့ဘူး ထင္လို႔ ဖ်က္သိမ္းဖို႔
ၾကံရြယ္ထားတဲ့ အဲဒီခရီးကို
မေမွ်ာ္လင့္ပါဘဲ မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းကေန ေရာက္ခဲ့တာပါ၊
ေမာင္ရင္ငေတက နယ္ေျမသစ္
ေရာက္ဖူးခ်င္သလို နယ္ေျမေဟာင္းေတြကိုလည္း အလြမ္းေျပအျဖစ္
ဘယ္သို႔မဆို သြားဖို႔ အသင့္ပါ၊
သို႔ေသာ္လည္း လိုက္ပို႔သူမ်ားဘက္ကလည္း အစဥ္ေျပေျပနဲ႔
လိုက္ပို႔လာခ်င္ေအာင္ ထည့္တြက္ရပါ
ေသးတယ္၊ သူတို႔ရဲ႕ ေစတနာေတြ ပိုထြက္လာေအာင္ အေျပာေကာင္းေကာင္းေတာ့
လိုတာေပ့ါ။
အဲဒါနဲ႔ ဂ်န္နဝါရီညမ်ား (သို႔မဟုတ္) ေသာင္ရင္းသံလြင္ စစ္ေတာင္းမွ
ဧရာဝတီသို႔ ခရီးစဥ္ေတြထဲက
ဧရာကမ္းနေဘးက အညာေျမ ေရနံေခ်ာင္း-စေလ ေန႔ခ်င္းျပန္ ခရီးစဥ္
“ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔”
အမည္ေပးျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္း ခရီးသြားဒိုင္ယာရီ စာစုတခု
ေရးဖို႔ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။
မေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာင္းလို႔ ဆိုရတာက မူလကသြားခ်င္တယ္ဆိုၿပီး
ထည့္သြင္းေရးဆြဲထားတဲ့
လူအမ်ား ပံုမွန္သြားၾကတဲ့ ေရနံေခ်ာင္း-ေဂြးခ်ိဳ-မိုလာ-စေလ
လမ္းအတိုင္း မဟုတ္ပါဘဲ ေရနံေခ်ာင္း
-ရွင္ပင္စာႀကိဳ-စေလ ေတာလမ္းေက်းလက္လမ္းက သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ၊
မသြားျဖစ္ေတာ့ပါဘူးလို႔ေတြး
စိတ္ေလွ်ာ့ထားၿပီးကာမွ သြားျဖစ္ ေရာက္ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ သြားျဖစ္သြားေအာင္
တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ခဲ့တဲ့
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕အေဒၚနဲ႔ဦးေလး၊ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာရရင္ေတာ့
ဓါတ္ေျမစေလမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ား
စြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ၾကဖူးတဲ့ စေလသူစေလသား အေဟာင္းႀကီးေတြေပ့ါ၊
သူတို႔ေၾကာင့္သာ
စေလေတာေက်ာင္းသို႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတာမို႔ ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးမွတ္တမ္း
ေရးထိုးလိုက္ပါတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ ေနရာကေတာ့ မထင္မရွား သိေသာသူ
နည္းပါးလွတဲ့ စေလ
(အ-ထ-က) ဆိုတဲ့ ေတာစာသင္ေက်ာင္း တေက်ာင္းပါ၊ တည္ရွိရာကို အလြယ္ဆံုး
လူသိအမ်ားဆံုး
ေနရာနဲ႔ တြဲယွဥ္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ စေလဦးပုည ရုပ္စံုေက်ာင္း ပရဝဏ္နဲ႔
ေက်ာင္းေနာက္ဘက္
တဆက္တစပ္တည္းလို တည္ရွိေနတယ္ေျပာရင္ ခန္႔မွန္းႏိုင္ၾကမွာပါ၊ ေက်ာင္းႏွစ္ေက်ာင္းရဲ႕ေနာက္
ကြက္လပ္ႀကီးကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေက်ာင္းသားဘဝက ေက်ာင္းအားကစားကြင္းႀကီး ျဖစ္ခဲ့
တာေပ့ါ၊
ဒီကေန႔ေတာ့ အဲ ေျမကြက္လပ္ႀကီး တိုးတက္သြားသလား ဆုတ္ယုတ္သြားသလား အရင္
အတိုင္းပဲလား
႕႕႕ ႕႕႕ ဘာျဖစ္ ေနပါသလဲ ေမာင္ရင္ငေတ မေမးရဲလို႔ မေမးခဲ့မိပါဘူး၊ အခ်ိန္မရတာမို႔
ေက်ာင္းေနာက္ဘက္သို႔လည္း သြားမၾကည့္ ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး၊ ေက်ာင္းေရွ႕မွာေတာ့
ခဏဆင္း မွတ္တမ္း
တင္ရင္းနဲ႔ အဲဒီတုန္းက စီးကရက္ခိုးခိုးေသာက္ခဲ့တဲ့ ကြမ္းယာဆိုင္ေလးမ်ား
ရွိမ်ားရွိေနေသးသလား
ရွာမိပါေသးတယ္၊ ေစ်းဆိုင္ေလးေတြ မ်ားလာေပမယ့္ ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားစြာေတာ့
မရွိပါဘူး၊ ဟိုအရင္
တုန္းကလိုသာပါ၊ ေက်ာင္းဆင္းတက္ခ်ိန္ေလာက္ကလြဲလို႔ တိတ္ဆိတ္ေအးခ်မ္း
ေနဆဲပါ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ခုလို တေယာက္တည္း ဒီခရီးမွတ္တမ္း ဒိုင္ယာရီစာစုကို ေရးေနရင္း ေက်ာင္းေရွ႕မွတ္တမ္းပံုမ်ားကို
ျပန္ၾကည့္မိေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ေျခာက္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္က ေရးတို႔ထားခဲ့ဖူးတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
မီနီဘိုင္အိုအတိုအစမ်ား အပိုင္း (၆) “““စေလ (အ ထ က) နဲ႔ ဓါတ္ေျမေစတနာညေက်ာင္း””” မွာ
ေရးထားခဲ့ဖူးတာေလးေတြကို ေအာက္ပါအတိုင္း ျပန္လည္တည္းျဖတ္ ျဖတ္ညႇပ္ကပ္ လိုက္ပါတယ္။
** * ဆယ္တန္း ဘယ္ၿမိဳ႕က ေအာင္လာပါသလဲ ေမးတဲ့သူေတြ ရွိတဲ့အခါ
ေမာင္ရင္ငေတကလည္း
ခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕နဲ႔သာ ဆယ္တန္းေအာင္တဲ့ ခံုနံပါတ္ကို ေျပာျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္၊
အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့
ၾကားဖူးမွာေတာင္ မဟုတ္ပါဘူး၊ က်ဳပ္ခံုနံပါတ္က (ဖဎ ၂၆) ပါတဲ့၊ အခုေတာင္မွ
စာရိုက္တာမွာ အဲဒီ
ဎေရမႈတ္ ဘယ္ေနရာမွာလည္း အေတာ္ရွာယူရပါတယ္၊ အမွတ္စဥ္ကလည္း (၂၆) ေနာ္၊
စေလ (အ
ထ က) ေက်ာင္းမွာ အဲဒီႏွစ္က ဆယ္တန္းေက်ာင္းသား အားလံုး စုစုေပါင္းမွ ေလးဆယ္နီးပါးသာ
ရွိ
မယ္ ထင္ပါတယ္၊ ဒါေတာင္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ႏွစ္က် ရပီတာ ဆယ့္သံုးေလးေယာက္နဲ႔ ေပါင္းမွ
ရွိတာပါ၊ ပံုမွန္ (အ ထ က) ေက်ာင္းတေက်ာင္းရဲ႕ စာသင္ခန္းတခန္းမွာ ေက်ာင္းသား ေျခာက္ဆယ္
ေက်ာ္ ခြန္ႏွဆယ္ေလာက္ေပါင္းၿပီး စာသင္လာခဲ့ရတာက စေလေရာက္မွ ႏိုင္ငံျခားစံခ်ိန္မွီ စာသင္ရ
ေတာ့သလိုပါ၊ စုစုေပါင္းမွ ဆယ္တန္း တခန္းထဲသာရွိတဲ့ ေက်ာင္းမွာ၊ အခန္းရဲ႕တဝက္မရွိတဲ့
ခံုတန္း
လ်ားေလး ေလးငါးေျခာက္ခုမွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔အဖြဲ႕ေလးငါးေယာက္က ေက်ာင္းေျပးျဖစ္ေအာင္
ေျပးၾကတာ မွတ္မိပါေသးတယ္၊ စေလလို ရြာသာသာၿမိဳ႕မ်ိဳးမွာ ေက်ာင္းေျပးေတာ့ ဘယ္ေျပးရမလဲ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔
(ဓါတ္ပံု မရငတ)
စဥ္းစားၾကည့္ၾကပါ၊ ေက်ာင္းေျပးၿပီး ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္ဖို႔
ဆိုတာကလည္း အရင္ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ နဲ႔
ရံုအိုအိုကလည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔မေရာက္ခင္
တႏွစ္က ေလတိုက္လို႔ ၿပိဳသြားတယ္တဲ့၊ အဲဒီေတာ့
တိုင္ပင္ၾကၿပီး ေခ်ာက္ၿမိဳ႕မွာ ရုပ္ရွင္သြားၾကည့္တာထက္
ေက်ာင္းအေနာက္ဘက္ကယာခင္းေတြထဲ
ေလ့လာေရးခရီး ထြက္ၾကမယ္လို႔ဆိုၿပီး ၿမိဳ႕ခံေက်ာင္းေတာ္သား
ေအးကိုကို ေခါင္းေဆာင္တင္ၿပီး ခ်ီ
တက္ၾကပါေတာ့တယ္၊ ေနာက္တႀကိမ္မွာေတာ့ ၿမိဳ႕ခံေက်ာင္းသား
သူေဌးသားတေယာက္ သူ႔အေဖ
အလစ္ လန္ရိုဗာကား ေမာင္းခ်လာၿပီး လယ္ကသင္းေတြၾကား ဇီးပင္ေတြၾကား
လွည္းလမ္းေၾကာင္း
တေလွ်ာက္ ေလွ်ာက္ေမာင္းခဲ့တာကိုလည္း ခပ္ေရးေရး မွတ္မိေသးေပမယ့္ ကားပိုင္ရွင္
သူေဌးသား
အမည္ကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ေမ့ေနပါၿပီ၊ ေဆာရီးပါ သူငယ္ခ်င္းေရ။
ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ေတာ့ ခုေနျပန္ေတြးရင္ ေတာ္ေတာ္တန္ဖိုးရွိတဲ့
ဖီးလ္ဆင္းတဲ့ အေတြ႔ၾကံဳမ်ိဳး
လို႔သာဆိုခ်င္ပါတယ္၊ ေခတ္မီတိုးတက္တဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ိဳးမွာဆိုရင္
ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ တခ်ိန္လံုး
အခ်ိန္ကုန္မေနဘဲ ဒါမ်ိဳးေတြကို ေသခ်ာစနစ္တက်စီစဥ္ေပးရမွာ
မဟုတ္လား၊ ခုေတာ့ ဘယ္လူႀကီး
ေတြဆီကို ခြင့္ျပဳဖို႔ အစီရင္ခံစာေတြ မတင္ဘဲ ကိုယ္ဒူးကိုယ္ခၽြန္
လုပ္လိုက္ေတာ့ ေက်ာင္းရံုးခန္းကို
ေရာက္ေတာ့တာေပ့ါ၊ ပဲခင္း ႏွမ္းခင္း ပဲစဥ္းငံုခင္းေတြ
ၾကားထဲမွာ ေလွ်ာက္ခဲ့တာေတြ ေတြ႔တဲ့ ဇီးပင္
ေတြက ဇီးသီးေတြ ခူးစားၾကတာေတြ အခုေတာ့ အိပ္မက္တခုလိုသာပါ၊
အဲဒီ ဇီးသီးဟာ စေလၿမိဳ႕ရဲ႕
နာမည္အႀကီးဆံုး တခုျဖစ္တဲ့ အေစ့လြတ္ စေလဇီးသီးပါ၊ ေရွ႕သို႔
တံဆိပ္ စေလ ဇီးယို ဇီးေပါင္းထုပ္
ဆိုတာက မပါမၿပီးတဲ့ စေလျပန္ လက္ေဆာင္ေပါ့။ ** *
ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ အစဦး ၂၀၁၀ ၁၁ ခုႏွစ္မ်ားက ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မီနီဘိုင္အို
အတိုအစမ်ား အပိုင္း (၆)
“““ စေလ (အထက) နဲ႔
ဓါတ္ေျမေစတနာညေက်ာင္း””” အျဖစ္ ေရးခဲ့ဖူးတဲ့ စာစု အတိုအစပါ။
အဲဒီတုန္းက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔က တျခားၿမိဳ႕ကေျပာင္းလာတဲ့သူေတြ
မ်ားပါတယ္၊
စေလေရာက္ ၿမိဳ႕ႀကီးသားေတြေပ့ါ၊ တေယာက္က ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသား၊ ေနာက္တေယာက္က
ျမင္းျခံ၊ ေနာက္တေယာက္က ရန္ကုန္ ကိုးမိုင္ခြဲက ထင္ပါရဲ႕၊ အဲဒီ ျမင္းျခံသား တကယ္ေတာ့
သူက
ေတာင္သာ ဝဲေလာင္သားပါ၊ အဲဒီဝဲေလာင္သားတေယာက္ေတာ့ ဘယ္ေရာက္ဘယ္ေပါက္ ေနၿပီလဲ
မသိ
အဆက္သြယ္ မရေတာ့တာ အခုထိပါ။
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသားနဲ႔ကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ စေလက ထြက္ခြာလာၿပီး
ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း
ေက်ာက္ပန္းေတာင္း ေရာက္တိုင္းလိုလို ေတြ႔ျဖစ္ ဆံုျဖစ္ ေသာက္ျဖစ္
ၾကပါေသးတယ္၊ ၁၇ ႏွစ္ၾကာ
ၿပီးေနာက္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၈ ဂ်န္နဝါရီမွာ ေမာင္ရင္ငေတထီလာေျမကို
ျပန္လည္ေျခခ်မိေတာ့ တည္းခို
ရာက ေက်ာင္းပန္းေတာင္းဆက္ေတြပါ၊
အဲသလိုနဲ႔ လိုက္စံုစမ္းခိုင္းေတာ့ သူ႔ဖုန္းနံပတ္ ရလာပါတယ္၊ အဲဒါနဲ႔လွမ္းဆက္ေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့
အသံကို မမွတ္မိပါဘူး၊
ၾကာခဲ့ၿပီကိုး၊ ေနာက္ေတာ့မွ စေလအေၾကာင္း ညေက်ာင္းအေၾကာင္း ေတြနဲ႔
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းလမ္းမမ်ားမွာ
စြတ္က်ယ္အက်ႌ ပုခံုးေပၚတင္ ခပ္ေထြေထြနဲ႔ သြားခဲ့လာခဲ့တာကို
ျပန္ေျပာင္းေျပာမွ ေမာင္ရင္ငေတ့ကို
မွတ္မိလာပါတယ္၊ သူကေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း တခြင္မွာ
နာမည္ႀကီးေနတဲ့ ေက်ာင္းဆရာ က်ဴရွင္ဆရာႀကီး
ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ အခုထိတိုင္
ဟိုအရင္လို လတ္လ်ားလတ္လ်ား ျဖစ္ေနဆဲဆိုေတာ့ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းသားႀကီးကေတာ့
အရင္
လိုသာ ျပံဳးစိစိနဲ႔ ၾကည့္ေနပါတယ္၊ သူနဲ႔ ဖိုးပါႀကီးစားေသာက္ဆိုင္မွာ တခဏထိုင္
စကားေျပာခြင့္ရခဲ့
ပါတယ္၊ ေနာက္တေခါက္ေတာ့ မင္းဆိုင္ကယ္စီး ဘံုဆိုင္တခုသြားထိုင္ တဝႀကီး
စကားေတြေျပာၾက
ရေအာင္ဆိုေတာ့ ႕႕ ႕ ႕႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕ ေခြးမသား ငါမေသာက္ေတာ့ဘူး ေျပာပါတယ္၊
ေအး မင္းမေသာက္
ငါ့ကိုတိုက္ေပ့ါ ဆိုလိုက္ေတာ့ ေအးကြာ မင္းသာ လာခဲ့ပါလို႔ ေဆြးေျမ႕တဲ့
ေလသံနဲ႔ ေျပာပါတယ္။
ဓါတ္ေျမ (စေလ) (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
** * ဓါတ္ေျမ (စေလ) ဆိုတာကေတာ့ ပထဝီဘာသာမွာ သင္ရတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီးရွိ
စက္ရံု စာရင္းမွာ
ပါတဲ့ ဓါတ္ေျမၾသဇာ စက္ရံုေပါ့၊ ေမာင္ရင္ငေတ့အေဒၚက ေမာင္ရင္ငေတ့ကို
ဆယ္တန္း ေအာင္ျမင္
ခဲ့ေအာင္ ေက်ာင္းေခၚထားတာေပါ့၊ အဲဒီမွာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေအာင္ခဲ့တာမွာ
စက္ရံုဝန္ထမ္းေတြ
ဦးစီးတဲ့ ေစတနာညေက်ာင္းရဲ႕ ေက်းဇူးလည္းပါခဲ့တာေပ့ါ၊ စေလမွာ က်ဴရွင္ေက်ာင္းဆိုတာ
မရွိေလ
ေတာ့ မရွိမျဖစ္က်ဴရွင္အစား ဓါတ္ေျမ (စေလ) ေစတနာညေက်ာင္း ျဖစ္ေပၚလာခဲ့တာထင္ပါတယ္။
အဲတုန္းက စေလ (အထက) ဆိုတာက ေက်ာင္းခြဲအဆင့္မွ်သာ ရွိပါေသးတယ္၊
ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ
ေျဖတာေတာင္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ေျဖတဲ့ႏွစ္ၾကမွ ကိုယ့္ေက်ာင္းမွာ
ကိုယ္ေျဖခဲ့ရတာပါ၊ အရင္ႏွစ္က
အထိ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕ကေက်ာင္းေတြမွာ ကပ္ရပ္သြား ေျဖၾကရတာမ်ိဳးပါ၊
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ ဆိုတာ
ကေတာ့ ႕႕႕ ႕ ႕႕႕ မေကြးတိုင္းကို ကိုယ္စားျပဳတဲ့ သေကၤတ ဖန္ခါးသီး
(ဖဦးထုပ္) ျဖစ္ၿပီး (ဎေရမႈတ္)
ကေတာ့ ႕႕႕ ႕ စာစစ္ေက်ာင္းအသစ္ စာစစ္႒ာနအသစ္ စေလ (အထက) ကို
ကိုယ္စားျပဳပါတယ္တဲ့၊
ဟုတ္မဟုတ္ မွန္မမွန္ကိုေတာ့ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕ အဲဒီေခတ္က ပညာေရးဝန္ႀကီးဆီမွာ
စံုစမ္းေမးျမန္းၾကပါရန္။
ေအာင္စာရင္း ထြက္ေတာ့ ဂုဏ္ထူးတဘာသာ ရွားရွားပါးပါး ပါလာခဲ့ေလေတာ့
အဲဒီ ညေက်ာင္း ဆု
ေပးပြဲမွာ အဲဒီေခတ္ ေခတ္ေပၚပစၥည္းျဖစ္တဲ့ ႏိုင္ငံျခားျဖစ္ ဂက္စ္မီးျခစ္ေလး
တလံုး မွတ္မွတ္ရရ ရခဲ့
တာပါ၊ မၾကာခင္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားႀကီးျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္
တရားဝင္
လိုင္စင္ရ ဂက္စ္မီးျခစ္ေလးပါ၊ ဘဝရဲ႕ အမွတ္တရ တခုပါ။ ** *
ေဂြးခ်ိဳ လမ္းဆံု
(Photo Google)
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ ျဖစ္တည္ရာ ေဒသခံေတြ အေခၚ
စေလၿမိဳ႕၊ အစိုးရရံုးေတြ
ကေတာ့ ေခ်ာက္ၿမိဳ႕နယ္ စေလၿမိဳ႕လို႔သာ သံုးတာပါ၊ ရြာမက ၿမိဳ႕မက်
အဆင့္သာပါ၊ အဲဒီ စေလၿမိဳ႕
သို႔ ပံုမွန္လမ္းကသြားမယ္ဆိုခဲ့ရင္ ေခ်ာက္ ေက်ာက္ပန္းေတာင္း
ေရနံေခ်ာင္း သံုးလမ္းဆံုရာ ေဂြးခ်ိဳ
ရြာက ေခ်ာက္သို႔သြားရာ လမ္းခြဲအတိုင္း ဆယ့္ႏွစ္မိုင္
နီးပါးသြားရင္ မိုလာလမ္းခြဲကို ေရာက္ပါတယ္၊
မိုလာလမ္းခြဲကေန ေနာက္ထပ္ ရွစ္မိုင္သြားရင္
စေလေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ကို ေရာက္ပါၿပီ၊ မိုလာနဲ႔ေခ်ာက္က
ေျခာက္မိုင္သာသာခန္႔သာ ေဝးပါေတာ့တယ္။
မိုလာဆိုတာက ဗမာစကားေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး၊ Fertilizer
Factory (1) (Sale) စက္ရံုတည္
အၿပီး စက္ရံုသြားရာ စေလလမ္းခြဲကို တိုးခ်ဲ႕ေဖာက္လုပ္အၿပီး
စက္ရံုနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မိုလာကုမၸဏီရဲ႕
အမည္ကို အစြဲျပဳၿပီး ေခၚခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါတယ္၊ Mollar
Combustibles & Services ဆိုတဲ့ ေခ်ာဆီ
ေလာင္စာဆီ သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ေရးလုပ္ငန္း တခုေတာ့
ျပင္သစ္ျပည္မွာ ရွိပါတယ္၊ Mollar လမ္းဆံု
မွာ မူလက ရြာရယ္လို႔ သီးသန္႔ခဲ့ရွိတယ္ မထင္မိပါဘူး၊
အခုထိလည္း အိမ္ေျခအနည္းငယ္နဲ႔ ရြာငယ္
ေလးတရြာ အျဖစ္သာ တည္ရွိေနဆဲပါ။
Fertilizer Factory (1) (Sale) စေလ-မိုလာ လမ္းဆံု (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ဖဎ ၂၆ ေခတ္ကာလ ၁၉၈၀-၈၁ တုန္းက စေလအသြား စေလအျပန္
အဲဒီ မိုလာ
လမ္းဆံုလမ္းခြမွာ တေမ့တေမာထိုင္ ကားေစာင့္ခဲ့ရဖူးတာေတြကို
ဒီတသက္ ေမ့မရႏိုင္ပါဘူး၊ မိုလာ
လမ္းဆံုမွာတင္ ေစာင့္ရတာလားဆို၊ မကပါဘူး၊ ထီလာ အေနာက္ဂိတ္ကေန
ေက်ာက္ပန္းေတာင္း၊
ေက်ာက္ပန္းေတာင္းကမွ ေဂြးခ်ိဳလမ္းဆံု၊ အဲဒီကေနမိုလာ၊ မိုလာမွ စေလေရာက္၊
အဆင့္ဆင့္ ကား
ေစာင့္စီးခဲ့ရတာမ်ိဳးပါ၊ မနက္အေစာႀကီးထြက္လာေတာင္ စေလသို႔ မေမွာင္ခင္ေရာက္ဖို႔
မလြယ္ခဲ့တဲ့
မဆလေခတ္ ကုန္းလမ္းပို႔ေဆာင္ေရးေကာ္ပိုေရးရွင္းေခတ္ရဲ႕ ခရီးသြားလာမႈပါ၊
ကိုယ္ပိုင္ကားဆိုတဲ့
ဖယ္မလီယာေတြ ဘာညာေတြကလည္း ၿမိဳ႕ေပၚ ဟန္ေရးျပ ေမာင္းတာေလာက္ ရွိေသးတာပါ။
အဲသလို မိုင္ကိုးဆယ္ သာသာ ခရီးကို အဆင့္ဆင့္ ေျပာင္းစီးရသလို
စီးရေတာ့လည္း သက္ေတာင့္
သက္သာေလး စီးရမယ္မ်ား မထင္လိုက္ၾကပါနဲ႔၊ ခုေခတ္လို အေဝးေျပး
ဇိမ္ခံကား အဲယားကြန္းေတြ
မွန္လံုေတြ အံဇာတံုးေတြ ဟိုက္ဂ်က္ေတြ မရွိပါဘူး၊ ဟိုင္းလက္တို႔
ဒိုင္နာတို႔မွာ ေနာက္က တြယ္စီးရ
တာမ်ိဳး ေခါင္မိုးေပၚတက္ စီးရတာမ်ိဳးပါ၊ အေကာင္းဆံုး ဆိုရမယ့္
အေဝးေျပး ဟီးႏိုးကားႀကီးေတြက
တေန႔တစီးေလာက္ ထြက္ၿပီး ဟိုနားဒီနား လူတင္ခ်င္တာမ်ိဳး
မဟုတ္ပါဘူး၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့
ပိုက္ဆံသိပ္မေပးရတဲ့ ကုန္ကားႀကီးေတြကို တားစီးေလ့ရွိခဲ့ပါတယ္၊
တခါတေလမ်ားဆို ကုန္းလမ္းပို႔
ေဆာင္ေရး (က-ပ-ရ) ကားဆရာႀကီးမ်ားက ကားခ မယူတဲ့ျပင္ ေမာင္ရင္ငေတကို
တခြက္တဖလား
ေသာက္တတ္ဖို႔ သင္တန္းပို႔ခ်ခဲ့ၾကပါေသးတယ္၊ မွတ္မိေနေသးတာေတာ့
လက္ပံပ်ားၾကက္ေၾကာ္နဲ႔
ေျမပဲထမင္းသုပ္နီနီကိုစား ဗိုက္ေလးေလး ခပ္ေထြေထြ အိပ္ငိုက္ရင္း
ကုန္ကားေနာက္ဘက္ ပဲအိတ္
ႏွမ္းအိတ္ ယူရီးယားအိတ္ေတြေပၚ (တခါတေလတေယာက္တည္းေပါ့) လွဲေလ်ာင္းရင္း
ေနပူက်ဲက်ဲ
ရဲ႕ေအာက္ အေနာက္မွာတရိပ္ရိပ္က်န္ခဲ့တဲ့ ေပတရာလမ္းမေကြ႔ေကာက္ေကာက္ တေမွ်ာ္တေခၚကို
ၾကည့္ရင္း ေတာင္စဥ္ေရမရ အေတြးပြားမ်ားခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတျဖစ္လာမယ့္ အေကာင္ရဲ႕ ေခတ္ဦး
ကာလ ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာေတြကို ခုထိတိုင္ မွတ္မိသတိယ ေနဆဲပါ။
ဒီကေန႔မွာေတာ့ ဟိုနားဒီနားမဟုတ္ မွန္လံု အဆင့္ျမင့္ အဲယားကြန္း
ကားႀကီးေတြနဲ႔ စေလ-ရန္ကုန္
မိုင္ သံုးရာ့ရွစ္ဆယ္ စေလ-မန္း မိုင္ တရာ့ခြန္ႏွဆယ္ ခရီးေတြကို
ေန႔စဥ္ တိုက္ရိုက္ေျပးဆြဲ ပို႔ေဆာင္
ေနၾကၿပီ ျဖစ္တာမို႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ထက္ေတာ့ ကံေကာင္းၾကတယ္
ေျပာရပါမယ္။
ေရနံေခ်ာင္း-ရွင္ပင္စာႀကိဳ-စေလ လမ္းခြဲ အစ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ေရနံေခ်ာင္းက စထြက္ေတာ့ ေန႔လည္ ထမင္းစားၿပီးခ်ိန္ပါ။
အမွန္ကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ညီကိုဝမ္းကြဲ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဦးေလးအငယ္
ႏွစ္ေယာက္တို႔ ေဂြးခ်ိဳ
လမ္းဆံုဘက္ ဧဧေဆးေဆးစကားေျပာရင္း ေမာင္းသြားၾကမယ္၊ အခ်ိန္ရရင္ရသလို
ပုပၸါးေတာင္ေျခ
အေနာက္ဘက္ျခမ္း ဗ်တၱပန္းဆက္လမ္းဘက္အထိ သြားၾကမယ္၊ စေလကို အခ်ိန္ရရင္ဝင္ၾကမယ္။
လမ္းတေလွ်ာက္ တမာနံ႔ထေနာင္းန႔ံ ကုကၠိဳန႔ံ ဘာညာနံ႔ေတြကို ခံစားမယ္၊
ၿပီးရင္အမွန္အကန္ရမယ့္
ထေရခ်ိဳ ထေရခါး ထန္းပင္ေတြအၾကား ခဏတျဖဳတ္ ထိုင္ရင္း အညာေျမရဲ႕အလွ
အညာေလရဲ႕ရနံ႔
ခံစားမယ္ေပ့ါေလ၊ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ စိတ္ကူးထဲကအိပ္မက္ အစီအစဥ္ေပ့ါ။
ဒါေပမယ့္ အဲဒီစိတ္ကူး အစီအစဥ္ႀကီးကပ်က္ၿပီး စေလကို ရွင္ပင္စာႀကိဳလမ္းကေန
သြားလို႔ရတယ္၊
သြားၾကရေအာင္လို႔ ဦးေလးနဲ႔ အေဒၚ စေလသူစေလသား အေဟာင္းႀကီးေတြက ႏိႈးေဆာ္လိုက္တာ
ေၾကာင့္ အဲဒီ ေတာေက်းလက္လမ္း စစ္စစ္ကို သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဂ်န္နဝါရီညမ်ားအတြင္း သြားျဖစ္ခဲ့တဲ့ လမ္းေၾကာေတြထဲမွာလည္း
အားရေက်နပ္တဲ့ လမ္းေၾကာျဖစ္
ခဲ့ပါတယ္၊ ဒီထက္ပို ဧဧေဆးေဆး သြားျဖစ္ခဲ့ရင္ ပိုလို႔ေက်နပ္ဖြယ္ရာ
ေကာင္းမွာေသခ်ာလွပါတယ္။
လမ္းအေနအထားကိုေတာ့ ဒီလို နဂိုရည္မပ်က္ ဒီထက္နည္းနည္းပိုၿပီး
ေခ်ာေမြ႔ေအာင္လုပ္ၿပီး ဧရာ
ျမစ္နဲ႔ ဧရာ ကမ္းအလွကို ပိုမိုျမင္ေတြ႔ခြင့္ ရႏိုင္ေအာင္
လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ တစံုတရာေတာ့ အက်ိဳးရွိမွာ
ေသခ်ာလွပါတယ္၊ ပင္လယ္ထက္လွတဲ့ ျမစ္အလွကို ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္မယ့္
ေနရာေတြပါ၊ အဲလိုေနရာ
အဲလိုအေျခအေန သဲေတြေသာင္ေတြ ထြန္းေနတဲ့ ျမစ္ျပင္က်ယ္မ်ိဳးက
ရွားပါးလွမွာ ေသခ်ာပါတယ္။
အဲဒီလို ေနရာေတြက ဧရာဝတီတေၾကာမွာ ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေနမွာကလည္း
ေသခ်ာပါတယ္၊ ပုဂံရဲ႕
ေရွးေဟာင္းအလွနဲ႔ မေက်နပ္ႏိုင္ေသးတဲ့သူေတြကို ဧရာဝတီရဲ႕သဘာဝျမစ္အလွ
သဲေသာင္ေတြကို
ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ေၾကြဆင္းသြားေအာင္ အပိုဆာဒါးေတြမပါ လုပ္ျပဆိုပါက
လုပ္ျပခြင့္ ရခ်င္ပါေသးတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ေရနံေခ်ာင္း-ရွင္ပင္စာႀကိဳ-စေလ ေတာေက်းလက္လမ္းက တကယ့္ကို
ေက်းလက္လမ္းပါ၊ ဂူဂဲလ္
ေျမပံုေပၚမွာေတာ့ လမ္းအဆင့္
သတ္မွတ္ထားျခင္း မရွိေသးတဲ့ ေျမသားလမ္း လူသြားလမ္း အဆင့္
သာ ရွိေနပါေသးတယ္၊ ဒါေၾကာင့္
ေရနံေခ်ာင္း-ရွင္ပင္စာႀကိဳ ေက်းလက္လမ္း လမ္းအရွည္ မည္မွ်ရွိ
တယ္ကို ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိႏိုင္ပါဘူး၊
ခန္႔မွန္းအားျဖင့္ေတာ့ မိုင္အစိတ္ေက်ာ္ သံုးဆယ္ခန္႔
ရွိလိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္၊ သြားတဲ့လမ္းကေတာ့
ေရနံေခ်ာင္းကေန ေျမာက္ဘက္အထြက္ ပင္းေခ်ာင္း
တံတားကိုျဖတ္ သံုးဆယ့္ေျခာက္ရြာအေက်ာ္ကေန
ဘယ္ဘက္ကို ခြဲထြက္သြားတဲ့ လမ္းကေန သြား
ရတာပါ၊ ပထမ အေနာက္ဘက္ ဧရာဝတီဆီသို႔ ဦးတည္သြားရၿပီး
ဧရာဝတီကမ္းနဲ႔ မနီးမေဝး မလွမ္း
မကမ္းကေန ေျမာက္ဘက္သို႔ သြားတဲ့လမ္းပါ၊ ဧရာဝတီနဲ႔ အနီးကပ္မ်ား
ျမင္ေတြ႔ရေလမလားထင္မိ
ခဲ့ေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ့တြက္ကိန္း လြဲခဲ့ပါတယ္၊ ဧရာဝတီနဲ႔က
နီးပါတယ္ ဆိုေပမယ့္ ရံဖန္ရံခါသာ
လွမ္းျမင္ေတြ႔ရတဲ့ အေနအထားမွ်ပါ၊ အကယ္၍သာ ဒီလမ္းကို တိုးခ်ဲ႕ဖို႔
ေမာင္ရင္ငေတ အၾကံေပးရ
မယ္ဆိုရင္ေတာ့ သဲထြန္းေသာင္ထြန္းေနတဲ့ ျမစ္ဧရာ အလွကို ျမင္သာတဲ့
ေနရာေတြက လမ္းေၾကာ
ေတြကို ေရြးခ်ယ္ေစခ်င္မိတာပါ၊ အေျပာကေတာ့ လြယ္တာေပ့ါေလ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
အခုလည္း ဒီလမ္းက ျမစ္ကမ္းနဲ႔ မနီးမေဝးမွာပါ၊ ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြျဖတ္ရင္
ျမစ္ကိုလွမ္းျမင္ရတတ္
ပါတယ္၊ သို႔ေသာ္ လမ္းနဲ႔ ျမစ္ၾကား ရြာေလးေတြ လူေနအိမ္ေျခေတြက
ၾကားခံေနေတာ့ ျမစ္အလွကို
မေတြ႔ျမင္ရပါဘူး၊ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြရဲ႕ ရိုးရာဓေလ့ကလည္း ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြကို
ေက်ာေပး
အိမ္ေဆာက္တတ္တဲ့ ဓေလ့က အရိုးစြဲလာခဲ့ေလေတာ့ ျမစ္ကမ္းအလွေတြဟာ အိမ္ေနာက္ေဖးေတြ
ေနာက္ကြယ္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနေလ့ ရွိပါတယ္၊ ေျပာင္းလဲခ်င္ရင္ ဒါေတြကစ ေျပာင္းလဲၾကဖို႔ေတာ့
ေမာင္ရင္ငေတလည္း က်ယ္က်ယ္မေျပာရဲပါဘူး၊ မ်ိဳးခ်စ္ကိုယ္ေတာ္ေတြရဲ႕
ရန္က လြယ္ဘူးေလ။
ေခ်ာင္းေျခာက္ေလးေတြကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို မ်ားပါတယ္၊ မိုးတြင္းကာလ
ေရက်ေလ့ ရွိတဲ့
ေခ်ာင္းေတြ ဘယ္ႏွေခ်ာင္းရွိၿပီး ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ဘယ္ေလာက္ၾကာၾကာ
က်တတ္သလဲေတာ့
မသိပါဘူး၊ တခ်ိဳ႕ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြက ခပ္ေသးေသးပါ၊ ဘာမွမဟုတ္ဘူး ထင္ရေပမယ့္
ေခ်ာင္းေရ
တကယ္က်ရင္ ကူးဖို႔ မစဥ္းစားပါနဲ႔ မလြယ္ပါဘူး ေျပာၾကပါတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဟိုရင္တုန္းက ဒီ ျမင္းျခံ-ပုဂံ-ေညာင္ဦး-ေခ်ာက္ လမ္းေတြက
ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြ ေခ်ာင္းေရက်တာ
နာမည္ႀကီးပါတယ္၊ တႀကိမ္မွာေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ကား
ပထမေခ်ာင္း ေခ်ာင္းေရက်စမွာ ျဖတ္
ကူးလို႔ရေသးလို႔ ျဖတ္ကူးခဲ့ၿပီး ေနာက္တေခ်ာင္းမွာေတာ့
ေရမ်ားေနလို႔ ကူးလို႔မရေတာ့ပါဘူး၊ ေဒသ
ခံေတြ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဒီပံုစံအတိုင္းဆို ေရက်တာမ်ားလို႔ ေစာင့္ရမွာၾကာလိမ့္မယ္လို႔
ေျပာပါတယ္။
ဒါနဲ႔ ေနာက္ဘက္ျပန္လွည္ဖို႔ ၾကံရြယ္ေတာ့ သြားမေနနဲ႔ အပိုျဖစ္မယ္၊
ဒီေခ်ာင္းမွက်ရင္ ဟိုေခ်ာင္းက
ပိုဆိုးမွာ၊ ေျပာတဲ့သူၾကည့္ေတာ့ အတည္ေျပာေနပံု၊ ကိုယ့္ကို
ဂ်င္းေတာ့မထည့္တန္ေကာင္းေလာက္
ပါဘူး ေတြးၾကၿပီး၊ ဘာလုပ္ၾကမလဲ၊ ဘာမွလုပ္မရ၊ ေရွ႕ေခ်ာင္းကလည္းက်
ေနာက္ေခ်ာင္းကလည္း
က် အလယ္မွာ ပိတ္မိေနၿပီး ေရွ႕တိုးမရ ေနာက္ဆုတ္မရ ညအိပ္ခဲ့ရတဲ့ အျဖစ္ပါ၊
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
ကိုယ္ေတြ႔ ျဖစ္ရပ္မွန္ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ေပ့ါေလ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ ႕ ႕ ႕ ႕႕ ႕ ႕႕ ႕ ႕႕
႕႕႕႕႕ တို႔ကေတာ့ ႕႕ ႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕႕႕
အဲလို အခ်ိန္မ်ိဳးမွ ပို၍ ပို၍ ေပ်ာ္တတ္သူမ်ားမို႔လို႔ စိတ္မညစ္ရံုမွ်မက
အနီးအနား တဲေလးေတြဆီသို႔
သြားၿပီး ရသမွ်ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ရင္း ေခ်ာင္းေရဆုတ္ခ်ိန္ကိုေစာင့္
ေရွ႕ခရီးဆက္တာကို ေပ်ာ္
ခဲ့ၾကသူေတြပါ၊ အခုေတာ့ ပံုမွန္ ေရက်တတ္တဲ့ ေခ်ာင္းေတြလည္း ဥတုရာသီ
မမွန္ေလေတာ့ ကား
ဆရာေတြလည္း ဘယ္လို မိုးေလဝသၾကည့္ၿပီး ဒီေခ်ာင္းေျခာက္ေတြကို ျဖတ္သန္းေနၾကသလဲ
မသိ
ႏိုင္ေတာ့ပါ၊ ခုတေခါက္ ေမာင္ရင္ငေတသြားေတာ့ ေခ်ာင္းက်တတ္တဲ့ မိုးတြင္းကာလ မဟုတ္ေပလို႔
အဲသလို ျဖစ္ရပ္မ်ိဳး မၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတက အဲဒါမ်ိဳး ထပ္ၾကံဳခ်င္တာေလ။
ဒီရြာေလးေတြဟာ အိမ္ေျခ တရာႏွစ္ရာခန္႔နဲ႔ ေနထိုင္သူ တေထာင္
ႏွစ္ေထာင္ခန္႔သာ ရွိတဲ့ ရြာေလး
ေတြက အမ်ားစုပါ၊ တခ်ိဳ႕ရြာေလးေတြဆို အိမ္ေျခ သံုးေလးဆယ္ေတာင္
ရိွဟန္ မတူပါဘူး၊ ဟိုအရင္
ကာလမ်ားကေတာ့ မိုးမ်ားကာလေတြမွာ မၾကာခဏဆိုသလို ေရက်တတ္တဲ့ေခ်ာင္းေျခာက္ေတြက
သြားလာေရးအတြက္ သဘာဝအတားအဆီးေတြအျဖစ္
တည္ရွိခဲ့ပါတယ္၊ တာဝန္ရွိသူမ်ားကလည္း
လက္ပိုက္ၾကည့္ရံုမွတပါး ဘာမွလုပ္တတ္ဟန္မတူပါဘူး၊
အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက
ဒီလမ္းေတြကိုေရြးခ်ယ္ သြားဖို႔လက္တြန္႔ခဲ့ၾကတာ ေနမွပါ၊
ေဒသခံေတြကေတာ့ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးကို
သာ အားကိုးအားထား ျပဳခဲ့ရမယ္ ဆိုတာက ေဗဒင္သြား မေမးပါနဲ႔
အမွန္ပါ။
(ဒီစာပိုဒ္ကို ေရးတင္ေနတဲ့ခ်ိန္ ၁၉ နာရီ ၁၈ မိနစ္မွာ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
ခရီးသြားျခင္း လက္ဦးဆရာ
ျဖစ္သူ ဦးေလးတေယာက္ကေတာ့ ေလာကႀကီးကို ႏႈတ္ဆက္လက္ျပ ခရီးထြက္သြားပါၿပီ
ဆိုတာကို
ၾကားသိလိုက္ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကို ပုပၸားေတာင္မႀကီးကို လိုက္ပို႔ေပးခဲ့သူ
မန္းစက္ေတာ္ရာ
ကို ႀကိမ္ဖန္မ်ားစြာ ေခၚေဆာင္ခဲ့သူ တျခားတျခားေသာ အရပ္ေဒသမ်ားကိုလည္း
အတူေခၚေဆာင္
ခဲ့သူ ႕႕ ႕႕႕ အခုေတာ့ သူသြားၿပီတဲ့
႕ ႕႕ ႕႕႕႕ ေမာင္ရင္ငေတ တာဝန္မေက်ခဲ့ရင္ ခြင့္လႊတ္ပါ ခင္ဗ်ာ။)
(((၁၃ ရက္ မတ္လ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္ အဂါၤေန႔)))
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ေတြ႔ခဲ့ရသမွ် မွတ္တမ္းတင္ရာမွာ ပါဝင္ခဲ့တဲ့
လမ္းနေဘးက ေက်းရြာ အမည္ေတြကေတာ့
ဂ်ဳပၸင္ ပင္းဝ ေခ်ာင္းဝ အိုးဘို ဆားလယ္ကၽြန္း
ေက်ာက္ရဲ ရြာသစ္ ပဲတိုးေခ်ာင္း မဲရြာ ေတာင္သူၾကြယ္
ေတာင္ဘလူ ဝကၤဘာ စလင္းေတာင္ မဟာေသခဲလွဘုရား
(ပခန္းငယ္-ေက်ာက္ရဲ-ေက်ာက္ေခ်ာ လမ္းခဲြ) ငခန္းငယ္ရြာ
ရြာငယ္ကန္ ဥယ်ာဥ္ရြာ (ရွင္ပင္စာႀကိဳလွဘုရား)
ၿပီးရင္ စေလ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးသို႔ ေရာက္ရွိလာပါၿပီ။
လမ္းနေဘး အနီးအနားမွာေတာ့ ထန္းပင္ျမင္ျမင့္ တအုပ္တမေတြနဲ႔
ဒီေဒသ ဒီကာလမွာ စိုက္ပ်ိဳးေန
က်ျဖစ္တဲ့ ရာသီစာပင္ (ၾကက္သြန္နီခင္းေတြ ထင္ပါတယ္) စိုက္ခင္းေတြကို
ေတြ႔ရွိရပါတယ္၊ အမ်ား
အားျဖင့္ေတာ့ ပဲစဥ္းငံု ေျမပဲ ပဲပင္မ်ိဳးစံု အခင္းေတြနဲ႔
ဝါခင္း ႏွမ္းခင္းေတြကို ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
ပိုးသတ္ေဆး ေပါင္းသတ္ေဆး အပင္အားတိုးေဆး ေၾကာ္ျငာ ဒီဇိုင္းမ်ိဳးစံု
လမ္းေဘးသစ္ပင္ ပင္စည္
ေတြမွာ ေဝေဝဆာဆာ ေတြျမင္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ ဟိုးအရင္တခ်ိန္တုန္းက ေမာင္ရင္ငေတလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့
အီတိုဂရို႕ အပင္အားတိုး ပိုးသတ္ေဆး အေရာင္း ျမႇင့္တင္စဥ္ကာလ သြားခဲ့ လာခဲ့တာေတြကိုလည္း
ၾကားျဖတ္ သတိယမိရပါေသးတယ္။
ဆားလယ္ရြာမွ ေရွးဘုရားေစတီ ပုထိုးေဟာင္းမ်ား (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ပင္းေခ်ာင္းထိပ္ကေန ပင္းဝ ေခ်ာင္းဝ တို႔ကို ျဖတ္သန္း ဆားလယ္ရြာထိ
ေျခာက္မိုင္ခန္႔ေဝးပါတယ္၊
ဆားလယ္ေက်းရြာအုပ္စုမွာေတာ့ ေရွးဘုရားေစတီ ပုထိုးေဟာင္းေတြကို
ႀကိဳၾကားႀကိဳၾကား ေတြ႔ျမင္
ခဲ့ရပါတယ္၊ ဘယ္ေခတ္ဘယ္ခါကလည္း ေမာင္ရင္ငေတ ေသခ်ာမသိပါဘူး၊
ပုဂံေခတ္လယ္ ေခတ္
ေႏွာင္းပိုင္း သမိုင္းေတြမွာ စေလအရပ္က တစိတ္တေဒသအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့တာက
ေသခ်ာလွပါတယ္။
ဆားလယ္အေၾကာင္း ေရးထားတဲ့ သတင္းတပုဒ္မွာေတာ့ ဒီေဒသက ဘုရားေစတီ
ေဟာင္းေတြဟာ
လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ရာခန္႔ ပုဂံေခတ္ေႏွာင္းပိုင္းက ျဖစ္ေၾကာင္း
တခ်ိဳ႕ေစတီေတြကေတာ့ ပင္းယ
အင္းဝေခတ္က ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြလည္း က်န္ရွိေနေသးေၾကာင္း
သြားေရးလာ
ေရး ခက္ခဲမႈေၾကာင့္ လူမသိသူမသိ ပ်က္စီးသြားရတဲ့ ေစတီေတြလည္း
ရွိေနပါေၾကာင္း ေရးထားတာ
ဖတ္ရပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ့ ကားလမ္းေပၚက မွတ္တမ္းပံုအရ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့
ေရွးေဟာင္း
ေစတီမ်ား အနည္းဆံုး အႏွစ္ သံုးေလးရာက ေစတီမ်ား ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔
ယူဆမိပါတယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဒီေနရာ ဆားလယ္ (ဆလယ္) အပါအဝင္ စေလနယ္ အနီးတဝိုက္ကို
ပုဂံ မဟုတ္တဲ့
ပုဂံ (သို႔မဟုတ္) ပုဂံ ကဲ့သို႔ေသာ ပုဂံလို႔ တင္စားေခၚၾကတာေတြ ရွိပါတယ္၊
သို႔ေသာ္လည္း ဒီေစတီ
ေတြကို ျပဳျပင္ အထိမ္းသိမ္း လြန္ခဲ့တာေတြ မ်ားလွတာေၾကာင့္ ဒီေစတီေတြ
သမိုင္း ရာဇဝင္ေတြက
အေရာအေထြး မ်ားခဲ့ရၿပီး အတိအက် ေျပာဖို႔ ခက္ခဲလွတယ္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။
မဟာေသခဲလွဘုရား
(ဓါတ္ပံု မရငတ)
မဟာေသခဲလွဘုရားနားေရာက္ေတာ့ ကားရပ္ ခဏနားၾကပါတယ္၊ ဘုရားေပၚသို႔ေတာ့
မေရာက္ခဲ့
ပါဘူး၊ အခ်ိန္ မရလို႔ ဆိုၾကပါေတာ့၊ ဒီ အနီးတဝိုက္မွာ နာမည္ပိုႀကီးတဲ့ ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ
ဘုရားၾကမွ
ဝင္ၾကရေအာင္ ေျပာလာလို႔ပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ေရာက္တဲ့အရပ္မွာ
မွတ္တမ္း
တင္ဖို႔ၾကည့္ေတာ့ ဘုရားနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာ ထန္းပင္ျမင့္ျမင့္ႀကီးေတြ႔တာနဲ႔
အေဝးကေန ဆြဲရိုက္
ရင္း ထန္းပင္ေတြေအာက္သို႔
ေရာက္သြားပါတယ္။
ဒီေလာက္လွပတဲ့ သဘာဝအလွေတြ အမ်ားႀကီး က်န္ေနေသးတဲ့ေနရာမွာ
ထံုးစံအတိုင္း ေတြ႔ရတာ
ကေတာ့ မၾကာခင္ကမွ ၿပီးသြားဟန္ရွိတဲ့ ဘုရားပြဲလက္က်န္ ေရာင္စံု
ပလတ္စတစ္ေတြပါ၊ ထန္းပင္
ေတြၾကား ေရႊအိုေရာင္ ေနဝင္ဆည္းဆာေအာက္ အညာေလႏုေအးေအး ခပ္သြဲ႔သြဲ႔ေၾကာင့္
ဟိုမွဒီသို႔
တလူလူလြင့္ေနတဲ့ ပလတ္စတစ္စေလးေတြကိုလည္း လက္လြတ္မခံ မွတ္တမ္းတင္ရပါေသးတယ္၊
မွတ္တမ္းပံုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာကို အားနာမိတာေၾကာင့္ မေဖၚျပေတာ့ပါဘူး
ခင္ဗ်ာ။
မဟာေသခဲလွဘုရားလို႔ အမ်ားက ေျပာၾကေပမယ့္ မူလတကယ္ကေတာ့ ေသခဲလွ
နာခဲလွ အုိခဲလွ
ဆုိတဲ့ ေရွးေဟာင္းေစတီသံုးဆူ တည္ရွိရာ ေနရာပါ၊ သီေပါမင္းေခတ္မွာ တည္တယ္ ဆိုၾကပါတယ္၊
ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဘုရားပြဲေတြ က်င္းပေလ့ရွိတဲ့ ဘုရားသံုးဆူ
ပါ၊ သို႔ေပမယ့္ ေသခဲလွ နာခဲလွ အုိခဲလွ
ဘုရားသံုးဆူမွာ ေသခဲလွနဲ႕ နာခဲလွ ဘုရား ႏွစ္ဆူသာ
လက္ရွိ ရွိပါေတာ့တယ္ ဆိုပါတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ပခန္းငယ္ရြာေလး ေက်ာ္လာေတာ့ ဆိုင္ကယ္ေတြ ကားေတြ အေတြ႔ရမ်ားလာပါၿပီ၊
ေရစႀကိဳၿမိဳ႕နယ္
မွာလည္း လူသိမ်ားတဲ့ ပခန္းႀကီးနဲ႔ ပခန္းငယ္ရြာဆိုတာ ရွိပါေသးတယ္၊ စေလ
ၿမိဳ႕နားက ပခန္းငယ္
ကိုေတာ့ သိေသာသူ နည္းပါးလွတာ အမွန္ပါ၊ သို႔ေသာ္လည္း ဒီ စေလ ပခန္းငယ္ရဲ႕
ေရွးေဟာင္း
သမိုင္းကလည္း မေသးလွတာမို႔လို႔ ေနာက္တေခါက္မ်ား ဒီလမ္းေရာက္ခဲ့ရင္ ဒီေစတီပုထိုးေဟာင္း
ေတြၾကား ေသေသခ်ာခ်ာ သြားၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္။
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွမေရာက္ခင္ထိ လမ္းေတြကေတာ့ လွည္းလမ္းထက္နည္းနည္းသာတဲ့
ေျမသားလမ္း
သာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတေရာက္ခဲ့တဲ့ ဧရာဝတီ အေနာက္ဘက္ျခမ္းက မလြန္-လက္ပံရြာ လမ္းနဲ႔
ယွဥ္
ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီလမ္းက ေရွးသဘာဝ တရြာနဲ႔ တရြာ ဆက္သြယ္ သြားလာခဲ့ၾကတဲ့ လမ္းမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး
လက္ပံရြာလမ္းကေတာ့ စစ္တပ္ေျမကို ျဖတ္သန္းေဖာက္လုပ္ထားတဲ့ ေျမသား လမ္းသစ္မို႔ ေတြ႔ျမင္
ရတာ မ်ားစြာ ကြာျခားလွပါတယ္၊ ရွင္ပင္စာႀကိဳလမ္းက သဘာဝနဲ႔ ပိုနီးစပ္လို႔ သေဘာက်မိတာပါ။
ကမ္းနားတေလ်ာက္ ရြာစဥ္ဆက္ကေတာ့ ျပတ္တယ္လို႔ မရွိလွပါဘူး၊
ခပ္ေသးေသး ရြာေလးေတြမွာ
ေနထိုင္ၾကသူက တေထာင္ ေထာင့္ငါးရာသာသာေလာက္သာပါ၊ ဆိုင္ကယ္ေခတ္
ျဖစ္ေနေလေတာ့
ဖုန္တေထာင္းေထာင္းၾကားမွာ ဆိုင္ကယ္သံ တဖြတ္ဖြတ္နဲ႔ သြားေရးေတာ့ သာေနဟန္
တူပါတယ္။
ဆိုင္ကယ္ ဟန္းဖုန္းေခတ္မို႔ ထင္ပါရဲ႕၊ စက္ဘီး ေလထိုးကၽြတ္ဖာ
ဆိုင္ကေလးေတြအစား ဆိုင္ကယ္
အပိုပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္၊ တယ္လီေနာ အမ္ပီတီ အူရဒူး အေရာင္းဆိုင္ေတြက
ေနရာအမ်ားအျပား
စားေသာက္ဆိုင္နဲ႔ ဓါတ္ဆီဆိုင္ေတြၾကားမွာ ေနရာယူထားေနပါၿပီ၊ တရုတ္ဆိုင္ကယ္တဖြတ္ဖြတ္သံ
ၾကားမွာ အိုင္ဖုန္း X ေတြ ဆမ္ေဆာင္း 9 ေတြနဲ႔ စင္ကာပူကို ေက်ာ္တက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနၾကပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ ဒီနယ္ေျမက ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕အလယ္ပိုင္းမွာ တည္ရွိေပမယ့္
ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ေျမာက္ပိုင္း
အက်ဆံုး ခ်င္းရိုင္ခရိုင္က မယ့္ဆိုင္တို႔ ေရႊႀတိဂံတို႔ထက္
လကၱီတြဒ္ တတန္းထဲေလာက္မွာ တည္ရွိပါ
တယ္၊ ဒါေပမယ့္ မိုးေခါင္ေရရွားသလို ဖုန္ထူလွတဲ့
ေနရာေတြပါ၊ ဒီလမ္းဒီဖုန္ေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ နပန္းလံုး
ေနၾကသူေတြကေတာ့ ဘယ္လိုေနၾကသလဲ ဘယ္ေလာက္ခံႏိုင္ရည္
ရွိေနၾကသလဲ ေမာင္ရင္ငေတ
ေမးမၾကည့္ရဲေပမယ့္ တခဏမွ်ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတအတြက္ အသက္ရႈရတာ
ဆိုးဝါးလြန္း
လွပါတယ္၊ သူတို႔ကေတာ့ သူတို႔ဘဝ သူတို႔အခက္ခဲေတြၾကားမွာ ေရာင့္ရဲစြာ ေနသားက်ဟန္
တူပါ
တယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ သံုးေလးဆယ္ထဲက ဒီလမ္းမ်ိဳးမ်ားစြာကို ႀကိမ္ဖန္မ်ား
စြာ သြားဖူးခဲ့ပါတယ္၊ ေနလည္း ေနခဲ့ဖူးပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း ဒီလမ္း ဒီခရီးေတြကို ေန႔စဥ္ ကိစၥအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
ျဖတ္သန္းသြားလာေနရသူေတြအတြက္
ရိုးေနပါၿပီလို႔ ေျပာၾကတာထက္ တစံုတခု ပို၍ေျပာခ်င္စိတ္
ေမာင္ရင္ငေတမွာ ရွိေနပါတယ္၊ အေျပာ
သာရွိတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ စိတ္ထဲ ခံစားရရံုမွတပါး ဘာမွ
မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ
(ဓါတ္ပံု မရငတ)
ပခန္းငယ္ကေန ဆက္ထြက္လာေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာ ရွင္ပင္စာႀကိဳဘုရားရွိရာ ဥယ်ာဥ္ရြာလမ္းဆံု
ေရာက္လာပါၿပီ၊ ရွင္ပင္စာႀကိဳလွနဲ႔ စေလက ေလးမိုင္မွ်သာ ေဝးပါေတာ့တယ္၊ လမ္းကေတာ့ အသင့္
အတင့္ ေကာင္းမြန္ၿပီး ေရွးကတၱရာလမ္းေဟာင္း ခပ္ပါးပါးကို စတင္
ေတြ႔ျမင္ရပါၿပီ၊ လမ္းဆံုကေနမွ
ဘုရားဝင္းထဲကို နည္းနည္းဝင္လိုက္တာနဲ႔ သစ္ပင္သစ္ရိပ္ေတြရဲ႕
ေအးျမမႈကို ခံစားလိုက္ရပါတယ္။
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ
(ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒီေနရာက ခုေခတ္မွာ ေက်းရြာအဆင့္သာ ရွိေတာ့ေပမယ့္ သမိုင္းေဟာင္းႀကီးႀကီး ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ေနရာပါ၊
၁၀၅၇ ခုႏွစ္မွာ မြန္တို႔ရဲ႕ သထံုျပည္က ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ပုဂံဘုရင္ အေနာ္ရထာကို နရပတိစည္သူ
သြားႀကိဳတဲ့ေနရာလို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ အဲဒီေနာက္ နရပတိစည္သူ ပုဂံဘုရင္ျဖစ္လာေတာ့ အမွတ္တရ
အျဖစ္ ရွင္ပင္စာႀကိဳဘုရားကို ၁၁၇၄ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ ေနာက္ပိုင္းမွာ တည္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
သို႔ေသာ္လည္း အေနာ္ရထာ သထံုက ျပန္လာတာနဲ႔ ရွင္ပင္စာႀကိဳ ဘုရား တည္တဲ့ခ်ိန္ ၁၁၇၄
ခုႏွစ္
က ႏွစ္ေပါင္း ၁၂၀ နီးပါး ကြာဟေနပါတယ္၊ နရပတိစည္သူ ေမြးတဲ့ ခုႏွစ္ကလည္း မွတ္တမ္းေတြမွာ
အမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားေနပါတယ္၊ ဇာတာေတာ္ပံု ဦးကုလား တြင္းသင္း မွန္နန္းနဲ႔ တတ္သိပညာရွင္မ်ားရဲ႕
ရာဇဝင္စာအုပ္မ်ားမွာေတာ့ (၁၁၄၈/၁၁၄၆/၁၁၃၂/၁၁၃၈/၁၁၅၀) အကြဲကြဲအျပားျပားပါ၊ နန္းသက္
ႏွစ္ကေတာ့
မွတ္တမ္း အားလံုးမွာ (၁၁၇၄-၁၂၁၀) ဝန္းက်င္မို႔ သိပ္မကြာလွပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ သထံု
ျပန္
အေနာ္ရထာကို သြားႀကိဳသူက နရပတိစည္သူ မျဖစ္ႏိုင္ဘဲ သူအေဖ နရသူ သို႔မဟုတ္ သူ႔အဖိုး
အေလာင္စည္သူသာ
ျဖစ္ဖို႔ မ်ားပါတယ္။
ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီ နရပတိစည္သူမင္းဟာ ဒီကေန႔ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစုပုဂံမွာ
ထင္ရွားေနဆဲျဖစ္တဲ့
စူဠာမဏိ (၁၁၈၃) ကန္ေတာ့ပလႅင္ (၁၂၀၃) တု႔ိကို တည္ခဲ့သူမို႔
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ သမိုင္းနဲ႔ စည္သူ
(၂) ေခၚ နရပတိစည္သူရဲ႕ ပုဂံသမိုင္းက အမ်ားႀကီး ဆက္စပ္ေနမွာ
အမွန္ပါ။
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ
(ဓါတ္ပံု မရငတ)
ရွင္ပင္စာႀကိဳလွ ဘုရားပရဝဏ္ကေတာ့ ညေနေစာင္းမို႔ ထင္ပါရဲ႕၊
ေအးခ်မ္းၿငိမ္သက္လို႔ ေနပါတယ္၊
ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ဘုရားေစတီသမိုင္းထက္ ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ေတြ႔တဲ့
ဇရပ္ေဟာင္းေတြ
တိုင္လံုးေတြမ်ားစြာနဲ႔ သစ္သားေစာင္းတန္းႀကီးရွည္ကို ပိုစိတ္ဝင္စားမိတာ
အမွန္ပါ။
တိုင္အလံုးေရေပါင္း ဘယ္ေလာက္ရွိလဲလို႔ ေမးၾကည့္တ့ဲအခါ ေမာင္ရင္ငေတ့
ဦးေလးက ႕႕ ႕ ႕႕ မင္း
"ေရၾကည့္ေလ" တ့ဲ၊ ဒီေလာက္မ်ားျပားတဲ့ တိုင္လံုးေတြကို
လိုက္ေရဖို႔ကေတာ့ အမွန္တကယ္ ဘယ္
လြယ္ပါ့မလဲ၊ အမွန္ကေတာ့ ဗမာ့ရိုးရာ အလြယ္မွတ္နည္းနဲ႔
ေရၾကည့္ေလ လို႔ မွတ္သားၾကတာ ျဖစ္
ပါတယ္တဲ့၊ (ေရ=၄) (ၾကည့္=၂) (ေလ=၄) စုစုေပါင္း ၄၂၄
တိုင္တိတိ ရွိပါတယ္တဲ့၊ ေရႊဗမာေတြရဲ႕
ဂဏန္းသခ်ၤာ အလြယ္မွတ္နည္းပါ။
သို႔ေသာ္လည္း ဒီ စုစုေပါင္း ၄၂၄ တိုင္ ဆိုတာက ေစာင္းတန္းမွာရွိတဲ့
တိုင္ေတြတင္လား ေစတီပတ္
ပတ္လည္က တိုင္ေတြေရာပါလား အားလံုးေပါင္းလားဆိုတာကို သည္းသည္းကြဲကြဲ
ေသေသခ်ာခ်ာ
သိရေအာင္ ေမာင္ရင္ငေတ အင္တာနက္မွာ ရွာေဖြေသးေပမယ့္ မေတြ႔မိပါဘူး။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
အဲဒီလိုနဲ႔ စေလ ၿမိဳ႕ထဲသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ပါၿပီ၊ ၿမိဳ႕က ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္း
ဘာမွ သိပ္ေျပာင္းလဲမႈ မေတြ႔ရ
ပါဘူး၊ ေစ်းေရွ႕ မေရာက္ခင္ ေရွ႕သို႔မွာ ခဏရပ္ စေလဇီးသီး
ေလးငါးဆယ္ထုပ္ ဝင္ဝယ္ၾကပါတယ္။
ဇီးသီးေရာင္းတဲ့အိမ္ဆိုင္ ဇီးသီးတံဆိပ္ ဇီးသီးအရသာတို႔ကလည္း
ဟိုးအရင့္အရင္အတိုင္း မေျပာင္း
မလဲ တည္ရွိေနဆဲပါ၊ ေစ်းအနီးအိမ္ေတြရဲ႕ အေရာင္ေတြကလည္း
အရင္လို စိမ္းျပာေရာင္မ်ား ခ်ယ္
ကာသထား ေနၾကဆဲပါ၊ တကယ္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ သံုးဆယ္ကာလ
ျပန္ေရာက္သြားသလိုပါ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ပုဂံရဲ႕ အျခားတဘက္က စေလ
ပုဂံေခတ္ ကာလေတြထဲက တည္ရွိခဲ့တဲ့ စေလ
ပုဂံၿမိဳ႕နဲ႔ သိပ္မေဝးလွတဲ့ ၂၂ မိုင္သာ ေဝးတဲ့ စေလ
ပုဂံလို အာနႏၵာေတြ သဗိိညဳေတြ နာမည္ႀကီးေတြ မရွိတဲ့ စေလ။
သည္ စေလ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕ သည္ စေလနဲ႔ အနီးတဝိုက္မွာေတာ့ သမိုင္းတန္းဖိုး
ႀကီးစြာ ရွိေနတာကေတာ့
အေသအခ်ာပါ၊ စေလေက်ာင္းတက္ စေလၿမိဳ႕မွာေနခဲ့ဖူးေလတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့
အတိတ္သမိုင္းကို
ေမာင္ရင္ငေတ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေနမွာကလည္း အေသအခ်ာပါ။
သိပ္မၾကာခင္မွာ စေလ (အထက) ေက်ာင္းေရွ႕ကို ေရာက္လာပါၿပီ၊ ညေနေစာင္းမို႔
ေက်ာင္းတံခါးဝ
ပိတ္ထားၿပီး ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူမ်ားလည္း မရွိပါဘူး၊ ေက်ာင္းေရွ႕ခဏရပ္
မွတ္တမ္းတင္ ဟိုဒီ
ေငးၿပီး ဦးပုညရဲ႕ ရုပ္စံုေက်ာင္းသို႔ ခဏ ဝင္ပါတယ္၊ ဒီေလာက္သာပါ။
ဒီေနရာကို လြန္ခဲ့ေသာ အႏွစ္ ၂၀ ဝန္းက်င္ခန္႔က အပင္အားတိုး
ပိုးသတ္ေဆးျဖန္႔ခ်ီရင္းနဲ႔ တေခါက္
ေရာက္ခဲ့ေသးေပမယ့္ ခံစားရတဲ့ ဖီလင္ အမ်ိဳးအစားက အခုနဲ႔ေတာ့
အေတာ္ႀကီးကို ကြဲျပားပါတယ္၊
ဘယ္လို ကြဲျပားျခားနားပါသလဲ ဆိုတာေတာ့ အသက္အရြယ္ ႏွလံုးသားေတြေပၚမွာ
မူတည္ပါမယ္။
ရုပ္စံုေက်ာင္း (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
စေလနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး
လူသိမ်ား ထင္ရွားတာ
အဓိက ေလးခု ရွိပါတယ္။
႕႕ ႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕႕ ႕႕႕႕
နံပတ္တစ္ကေတာ့ ဒီကေန ႏိုင္ငံတကာကပါ သိေနၿပီျဖစ္တဲ့ တိုးရစ္ေတြ
လာတဲ့ အဲဒီ ရုပ္စံုေက်ာင္း
ႀကီးပါ၊ ႏွစ္ကေတာ့ ျမင္ကြန္း ျမင္းခံုတိုင္တို႔ရဲ႕ နံမည္ေက်ာ္
အခါေတာ္ေပး ကဗ်ာဆရာ စာေရးဆရာ
ျပဇာတ္ဆရာ ေဗဒင္ဆရာႀကီး စေလ ဦးပုည ျဖစ္ပါတယ္၊ သံုးကေတာ့
ဇီးသီးတကာ့ ဇီးသီးေတြထဲမွ
အေစ့ မရွိပါဘူးလို႔ နာမည္ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ စေလဇီးသီးပါ၊ နံပတ္ေလးကေတာ့
မၾကာခင္ဖ်က္သိမ္း
ေတာ့မလားလို႔ ထင္ေၾကးေပးေနၾကတဲ့ စေလ ဓါတ္ေျမၾသဇာ စက္ရံုႀကီးပါ၊ အဲဒီ
စက္ရံု စတည္ခဲ့စဥ္
တည္းက စက္ရံုမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း စေလသူ စေလသား ျဖစ္သြားၾကတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕
ဦးေလး
ေဒၚေလးေတြေၾကာင့္ ေမာင္ရင္ငေတလည္း စေလၿမိဳ႕မွာ ေနခဲ့ဖူးေလသည္
ဆိုရပါမယ္။
ဒီ စေလၿမိဳ႕ကို အရင္တုန္းကေတာ့
Sa-Le သို႔မဟုတ္ Sale လို႔ စာလံုးေပါင္းၾကပါတယ္၊
အခုေတာ့ Sa Lay လို႔ ေျပာင္းေပါင္းတာမ်ိဳး ေတြ႔ရပါတယ္။
ဘယ္လိုေပါင္းေပါင္း
Sa-Le ျဖစ္ျဖစ္ Sale ျဖစ္ျဖစ္
Sa Lay ျဖစ္ျဖစ္ စေလကေတာ့ စေလ သာပါ။
သို႔ေပမယ့္ Sale စာလံုးေပါင္းနဲ႔ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးေတြက အဂၤလန္ျပည္မွာတၿမိဳ႕
ၾသစေၾတးလွ်ားႏိုင္ငံမွာ
တၿမိဳ႕ တည္ရွိၿပီး Salay အမည္နဲ႔ၿမိဳ႕တၿမိဳ႕က ဖိလစ္ပိုင္ေတာင္ပိုင္း
Mindanao ကၽြန္းမွာ တည္ရွိေန
တာမို႔ ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာ စေလ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကို ရွာဖို႔
နည္းနည္း ခက္ေနပါေသးတယ္။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေက်ာင္းေရွ႕က ဆက္ထြက္လာၿပီး ေမာင္ရင္ငေတ တႏွစ္တာခိုနားဖူးခဲ့တဲ့
ေမာင္ရင္ငေတ့ ဦးေလးနဲ႔
အေဒၚ မိသားစုတို႔ ႏွစ္ကာလမ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ရာ စက္ရံု ဝန္ထမ္းအိမ္ယာဝင္းထဲကို
တပတ္ဝင္ပတ္
ၾကည့္ၾကပါတယ္၊ စက္ရံုႀကီးေတာင္ ဘဝေျပာင္းလု နီးေနခ်ိန္မွာ ဝန္ထမ္းအိမ္ယာ
ဝင္းႀကီးကလည္း
ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြနဲ႔ လူေနအိမ္ယာရယ္လို႔ ေျပာရခက္လုလုပါ၊ ဘာေျပာေျပာ
လြမ္းေမာဘြယ္ရာ
အတိတ္ေနရာသို႔ တခဏ ျပန္ေရာက္ခဲ့ရတာကို ေက်နပ္ပါၿပီ။
စက္ရံုအနားက အေၾကာ္ဆိုင္မွာ အေၾကာ္ဝင္စားၾကၿပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့
ညမိုးခ်ဳပ္ ေမွာင္ေနပါၿပီ၊
ပတ္ဝန္းက်င္ တခုလံုး တိတ္ဆိတ္ေနသလို ကားေပၚပါလာသူေတြလည္း
သူ႔အေတြးနဲ႔သူ ၿငိမ္သက္
တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ေပ့ါေလ။
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
ဒီ ၂၀၁၈ စာသင္ႏွစ္မွာေတာ့ စေလ (အထက) ေက်ာင္း စာစစ္ဌာနမွာ
ဆယ္တန္း စာေမးပြဲ ဝင္ေျဖ
သူေပါင္း ၁၄၀၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔
၁၉၈၁ ခုႏွစ္နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ရင္ အဆ
ေပါင္းမ်ားစြာ ကြာျခားသြားခဲ့ပါၿပီ၊ ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္အားလံုး
ေအာင္ျမင္မႈႀကီးႀကီးေတြ ရၾကပါေစလို႔
ဆုေတာင္းေပးရင္း ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္
၂၆ သို႔ စာစုေလးကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါၿပီ။
ေက်းဇူးစကား
** * ဂ်န္နဝါရီညမ်ား ** * (သို႔မဟုတ္)
ေသာင္ရင္း သံလြင္ စစ္ေတာင္းမွ ဧရာဝတီသို႔ စာစုမ်ား
** * ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ ** * (သို႔မဟုတ္)
** * ေရနံေခ်ာင္းမွ စေလသို႔ ဧရာဝတီ ကမ္းနားလမ္းမွသြားျခင္း
** * စာစု
ျဖစ္ေျမာက္ေရးတြင္ ပါဝင္ခဲ့ၾကေသာ ႕႕ ႕႕ ႕ ႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕႕
႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕
ဒီခရီး ဒီလမ္းကို သြားျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းႏိႈးေဆာ္ခဲ့ေသာသူမ်ား
ကားစိုက္ လူစိုက္ ပိုက္ဆံစိုက္၍ လိုက္ပို႔ ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံခဲ့ၾကေသာသူမ်ား
အားလံုးအားလံုးအား ေက်းဇူးေက်းဇူး အထူးအထူး တင္ရွိပါေၾကာင္း
မွတ္တမ္းတင္ပါေၾကာင္း။
ေမာင္ရင္ငေတ
၁၇၀၁၂၀၁၈-၁၄၀၃၂၀၁၈-၀၇၀၉၂၀၁၈
ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ (ဓါတ္ပံု
မရငတ)
**
* ဖဦးထုပ္ ဎေရမႈတ္ ၂၆ သို႔ ** *
ဂ်န္နဝါရီညမ်ား စာစု (၁၂)
ေသာင္ရင္း
သံလြင္ စစ္ေတာင္းမွ ဧရာဝတီသို႔ စာစုမ်ား
