** * ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္းထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား * **

ပါရီပံုရိပ္မ်ား (ဘဝထဲကလူသား)

ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္းထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား

ရိုမန္တစ္ ေလွကားထိပ္က ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မဟာေဟာ္တယ္                         (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္းထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ဘဝအေၾကာင္း ဆိုတာက ႕႕ ႕႕႕႕႕႕ ႕႕႕ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ 
ပါရီကို ျဖတ္သန္းခဲ့တဲ့ ဘဝသမိုင္း အပိုင္းအစ တခုပါ၊ ေမ့ထားခဲ့တာေတာ့ ၾကာပါေလၿပီ။

ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ပါရီဇီယမ္သားအျဖစ္ ဘဝအစပိုင္းမွာ ဒီေနရာ ဒီရပ္ကြက္မွာ တႏွစ္နီးပါး ဆယ္လ

ေက်ာ္ခန္႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ေနရာကေတာ့ ပါရီၿမိဳ႕ရဲ႕ တကယ့္ ရိုမန္တစ္ ဧရိယာထဲမွာ တည္ရွိ

ပါတယ္၊ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ပါရီၿမိဳ႕က ရိုမန္တစ္ ေတာင္ကုန္းျဖစ္တဲ့ မြန္႔မတ္ထ္ ေတာင္ကုန္းရဲ႕ 
(Butte Montmartre) ေတာင္ေျခ ေျမာက္ဘက္အျခမ္းမွာ တည္ရွိတာပါ။

သို႔ေပေသာ္လည္း ေမာင္ရင္ငေတ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာကေတာ့ ဘယ္လိုမွ ရိုမန္တစ္ မဆန္လွပါဘူး။

မဟာေဟာ္တယ္ မ်က္ႏွာစာက ရိုမန္တစ္အလွ                                             (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ရိုမန္တစ္ဆန္လွတဲ့ ေလွကားထိပ္မွာ တည္ရွိတဲ့ ကမာၻအရပ္ရပ္က ရိုမန္တစ္သမားေတြ လာေရာက္ 
တည္းခိုေလ့ရွိတဲ့ ရိုမန္တစ္ ေဟာ္တယ္တလံုးမွာ ရိုမန္တစ္သမား ေရႊတေယာက္ရဲ႕ ရိုမန္မတစ္လွပါ 
တဲ့ ေဟာ္တယ္ လုပ္သားဘဝအျဖစ္ ရိုမန္မတစ္စြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ရက္ေပါင္း သံုးရာေက်ာ္ကာလ 
ပါ၊ ကာလတိုတခု ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ စိတ္ထဲထင္စြဲ က်န္ရစ္ေနရဆဲ ကာလတိုပါ။

ပါရီရိုမန္တစ္ မြန္႔မတ္ထ္ေတာင္ကုန္းဝန္းက်င္က တည္းခိုခန္းအမ်ားစုက ဝမ္းစတား အဆင့္သာသာ

အမ်ားစုပါ၊ အဲသလို ဝမ္းစတားအဆင့္ေလာက္သာ ဆိုေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မဟာေဟာ္တယ္

စုစုေပါင္း အခန္း ၅၂ ခန္းဟာ ဘယ္ေန႔မွာမွ အခန္းလြတ္ မရွိ အခန္းျပည့္ ဧည့္ျပည့္ ရွိခဲ့တာခ်ည္းပါ။

တခါတေလေန႔မ်ားမွာ ေမာင္ရင္ငေတတေယာက္တည္းရဲ႕လက္ရာနဲ႔ အခန္းတိုင္းဟာ ေနခ်င္စဖြယ္ 
လွပေနတတ္ ပါတယ္၊ ဓါတ္ေလွခါးမရွိ ေျခာက္ထပ္ျမင့္ အေဆာက္အဦးႏွစ္ခုနဲ႔ မဟာေဟာ္တယ္မွာ 
ရက္ေပါင္း သံုးရာေလာက္ အဆင္းအတက္ လုပ္ခဲ့ရတဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ျပင္သစ္ေျမ ေရာက္စထဲက 
လြမ္းနာက် ခ်ဴခ်ာ ေနတတ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ က်န္းမာေရးကလည္း အေကာင္းဘက္ကို ျပန္လို႔ 
ေရာက္လာခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီကေန႔မွာေတာ့ ေက်းဇူးတင္ေနရပါတယ္ မဟာေဟာ္တယ္ေရ။

အလုပ္ၿပီးခ်ိန္ ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုမန္တစ္ ေလွကားထစ္မ်ား                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အလုပ္အၿပီး ျပန္စရာ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ အတည္တက်မရွိခဲ့လို႔ ပိုတဲ့အခ်ိန္ပိုေတြကိုျဖဳန္းရင္း ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့

အဲဒီ ရိုမန္တစ္ ေလွကားထစ္မ်ားကိုေတာ့ တခါတေလ သတိယမိရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အေၾကာင္း 
မတိုက္ဆိုင္လို႔ေရာ သြားခ်င္စိတ္ မေပၚေပါက္မိလို႔ေရာ မေရာက္ျဖစ္တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ပါၿပီ။

အဲဒီ ေလွကားထစ္မ်ားရွိရာသို႔ တမင္သက္သက္သာ မေရာက္ျဖစ္ခဲ့ေပမယ့္ ပါရီၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္လာခဲ့ 
ၾကတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္း ေဘာ္ဒါအေပါင္းကိုေတာ့ ဒီရိုမန္တစ္လွပါ 
တဲ့ Butte Montmartre ေတာင္ေျခပတ္ပတ္လည္ကို လိုက္ပို႔ရင္း ေမာင္ရင္ငေတ့ မဟာေဟာ္တယ္

ေလွကားထစ္မ်ားကို ခပ္လွမ္းလွမ္း အေဝးက လွမ္းျမင္ရင္း အေဆြးပိုခဲ့တာမ်ိဳးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ျပန္မလိုခ်င္ေတာ့တဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခခ် လုပ္သားဘဝရဲ႕ ပါရီ ဘဝအစ အလြမ္းေဆြး တခုေပါ့ေလ၊

ျပန္မလိုခ်င္ေတာ့ေသာ္လည္း ေမာင္ရင္ငေတ့ ခံစားတတ္တဲ့ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမ့ေလ်ာ့မရ တသသ 
နဲ႔ေတာ့ ရွိေနဆဲ ေနရာတခုအျဖစ္ တည္ရွိေနပါတယ္ဆိုရင္ မမွားႏိုင္ပါဘူး။

အလုပ္ၿပီးခ်ိန္ ထိုင္ခဲ့ဖူးတဲ့ ရိုမန္တစ္ ေလွကားထစ္မ်ား                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီတခါေတာ့ အေၾကာင္းတိုက္ဆိုင္ လာတာေရာ မွတ္တမ္းေရးခ်င္စိတ္ေရာ ေပၚလာတာနဲ႔ မေရာက္

ျဖစ္တာ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီလမ္းနဲ႔ အဲဒီေလွကားထစ္ေတြ ရွိရာကို ေရာက္ခဲ့မိပါတယ္။

ဟို အရင္ႏွစ္မ်ားဆီေလာက္ နာက်င္မႈေတြ ရင္ထဲ သိပ္မ်ားမ်ား မခံစားရေတာ့ေပမယ့္လည္းး းးး းးးး

ဒါေတြဟာ ဘဝေတြပါ၊

ဒါေတြဟာ ဘဝထဲက အတိတ္ေတြသာပါ၊

ဒါေတြဟာ ဘဝထဲက အစိတ္အပိုင္းေတြပါ၊

က်န္ခဲ့ပါၿပီ၊ ၿပီးခဲ့ပါၿပီ၊ ထားခဲ့လို႔ေတာ့ မရေသးပါဘူး။

မဟာရိုမန္တစ္ ေဟာ္တယ္ အဝင္လမ္းက ကေဖးဘား                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီေနရာ ဒီအလုပ္ကေန ဘာေၾကာင့္ ထြက္ေျပးခဲ့ရသလဲ ဆိုတာကေတာ့ အလုပ္လုပ္တယ္၊

ၿပီးရင္ မေက်နပ္ရင္ ထြက္ေျပးေနၾက ေမာင္ရင္ငေတအတြက္ကေတာ့ အထူး ေျပာစရာ မရွိပါဘူး။

မေက်နပ္ခဲ့ေလတိုင္း (အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ေဘာ့စ္ဆိုတဲ့ လူတန္းစားေတြကို ေပါ့၊) ထြက္ေျပးခဲ့တဲ့

အႀကိမ္ေပါင္းက ေသာင္းေျခာက္ေထာင္မွ် ရွိခဲ့ပါၿပီလို႔သာ ဆိုပါရေစ၊ ဒီ အလုပ္မွာေတာ့ ေဟာ္တယ္

ေလးငါးေျခာက္လံုး ပိုင္ဆိုင္တဲ့ ဂ်ဴးႏြယ္ဖြားေဘာ့စ္နဲ႔ သိပ္မေတြ႔ရလို႔ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းတယ္လို႔

မေျပာႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ မန္ေနဂ်ာလုပ္တဲ့ အယ္လ္ဂ်ီးရီးယန္း ျပင္သစ္ကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ကို စာေပ 
မတတ္တဲ့ Sino-Tibétaines ရွီႏြားမ်ိဳးႏြယ္ထင္ၿပီး (Chinois ရွီႏြား ဆိုတာက ေပါက္ေဖာ္ႀကီးေတြကို 
ျပင္သစ္လို ေခၚတာပါ) ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ လုပ္ခလစာကို ျဖတ္ခုတ္ဖို႔ ၾကံရြယ္ခဲ့တာေၾကာင့္ အလုပ္ 
ေျပာင္းဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ၊ ေကာမတ္စ္ေမဂ်ာနဲ႔ ေက်ာင္းေဆြးလူေဆြးေနလာခဲ့ၿပီး တပိႆာတဆယ္

အဝက္သားဆို ဘယ္ေလာက္က်သင့္မလဲ ဆိုတာကို စိတ္တြက္ တြက္တတ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ကို 
ပညာလာျပတဲ့ အဲဒီအယ္လ္ဂ်ီးရီးယန္း ျပင္သစ္ေကာင္ေလာက္ကို ေကာင္းေကာင္းေျပာဆို ဆံုးမၿပီး 
အလုပ္ ထြက္လာခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတပါ။

အလုပ္ေပါင္းစံု ဘဝေပါင္းစံုကို ျဖတ္သန္းက်င္လည္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္က အလုပ္ၾကမ္း

အလုပ္ႏု မေရြး ဘာလာလာ လာထား ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ ႏိုင္ခဲ့ၿပီးသားပါ၊ အလုပ္အတူ လုပ္ခဲ့ၾကတဲ့

ဘရာဇီး မကၠစီကို အာဖဂန္ အယ္ဂ်ီးရီးယား တူနီးရွား သီရိလကၤာ ကိုလံဘီယာ ဗီယက္နမ္ ဆီနီေဂါ 
အီတလီ အစၥေရး ပါလက္စတိုင္း ၁၂ ေယာက္ေသာ အမ်ိဳးမတူသူေတြရဲ႕ စရိုက္ဆိုးေကာင္း ေပါင္းစံု 
ကို ထိေတြ႔သိရွိခြင့္ ရခဲ့တာကေတာ့ ႀကီးစြာေသာ အျမတ္တခုပါ၊ ျပင္သစ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းကာလ 
ကမာၻ႔လူမ်ိဳးေပါင္းစံုကို ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တာပါ၊ လာေရာက္တည္းခိုသူေတြကလည္း လူမ်ိဳးတရာ့တပါး 
မကပါ၊ လူလူခ်င္းမတူမတန္ဆက္ဆံသူ လူမ်ိဳးေရးအျမင္က်ဥ္းေျမာင္းသူ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။

မင္းသမီးဂိုက္ဖမ္းၿပီး စီးကရက္ေတာင္းေသာက္တတ္တဲ့ ျမင္းၿမီးေရာင္ဆံပင္နဲ႔ ယူရိုပီယမ္ ခၽြတ္တား 
မေလးေတြကို ေတြ႔ဖူးခဲ့ရသလို ေကာ့ညက္ေလး ရွန္ပိန္ေလး တခြက္ႏွစ္ခြက္ေသာက္ၿပီး ဖရန္႔ကစ္စ္

ေပးခ်င္ၾကတဲ့ စင္ကာပူရီယမ္မေလးေတြ နိပြန္မ နုနုပ်ိဳပ်ိဳေလးေတြကိုလည္း ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ေထာ္ေလာ္ကန္႔လန္႔ စတိုင္လ္နဲ႔ တန္ဖိုးႀကီး ေလာင္းဟဲယား ဆံပင္တုကို တသသ လုပ္ေနတတ္တဲ့ 
အာဖရိကန္ ဘလက္ကီမေလးေတြကိုလည္း ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရဖူးပါတယ္၊ စီးကရက္ေလး တလိပ္ေလာက္ 
ေပးေသာက္ပါလားလို႔ ေတာင္းဆိုတတ္တဲ့ မာရီလင္ မြန္ရိုးတို႔ ဘရစ္ဂ်စ္ ဘားေဒါ့တို႔ စတိုင္လ္ ဖမ္း 
ထားတဲ့ မ်က္လံုးစိမ္းနဲ႔ အျဖဴမေခ်ာေခ်ာႀကီးေတြကိုလည္း စကားေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။

ညစ္ထပ္ထပ္ဆံပင္ က်စ္ဆံၿမီးက်စ္ထားတဲ့ ေဒါင့္မက်ိဳး ဘာမွမက်ိဳးတဲ့ လက္စဘီယမ္ အီတာလီယံ 
ညိဳေခ်ာေခ်ာမေလးေတြကိုလည္း ေတြ႔ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ မင္းရဲ႕ ပံုတူ ငါဆြဲေပးမယ္ ေျပာၿပီး ေဟာ္တယ္ခ 
သံုးေလးလမွ တႀကိမ္ မနည္းေပးေနရတဲ့ ကယ္ရီေကးခ်ား ကာတြန္းဆြဲသမား အဖိုးႀကီး ေခၚတိုက္ 
တဲ့ စေကာ့ဝီစကီ ျပင္းရွရွကိုလည္း ေရမေရာ ဘာမေရာ နိ႔တ္ ေသာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခုလို ေႏြကာလေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြမွာ အဲဒီမဟာေဟာ္တယ္ အခန္း ၅၂ ခန္းရဲ႕ ေလးပံုသံုးပံုက

Dortoir ေခၚတဲ့ က်ားက်ားမမ ပ်ိဳပ်ိဳအိုအို စုေပါင္းစပ္ေပါင္း စုျပံဳတည္းခိုၾကတဲ့ စနစ္ကို ေျပာင္းလိုက္

ပါတယ္၊ အဲဒီမွာမွ လူစံုစရိုက္စံုကို ေတြ႔ရွိရပါေတာ့တယ္၊ လူငယ္လူရြယ္ေတြ ပိုမိုမ်ားေပမယ့္ လူႀကီး

ေတြလည္း ပါပါတယ္၊ ဒီလို အားလပ္ရက္ အပန္းေျပ ခရီးခ်ိန္မွာ သူတို႔တေတြရဲ႕ အမွန္အကန္ ဘဝ

ေတြကို ထားရစ္ခဲ့ၾကၿပီး ေက်ာင္းေမ့ရံုးေမ့ အိမ္ေမ့ ေမ့ထားႏိုင္ၾကတ့ဲ စိတ္မ်ိဳးေတြကို အမွန္တကယ္

သိရွိ ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊ မူးၾကရူးၾကေပမယ့္ ျပႆနာႀကီးငယ္ တက္တာကိုေတာ့ မၾကံဳေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး။

မဟာရိုမန္တစ္ ေဟာ္တယ္                                                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

လာေရာက္တည္းခိုၾကသူ လူငယ္လူရြယ္အမ်ားစုနဲ႔ လူႀကီးလူျဖဴေတြရဲ႕ စရိုက္ေတြကေတာ့ အေသး

စိတ္ မေျပာပါရေစနဲ႔ေတာ့၊ တူညီတာကေတာ့ အဲဒီလို ရိုမန္တစ္ Butte Montmartre ေတာင္ဆီသို႔

ရိုမန္တစ္ ခ်င္လြန္းလို႔ ေရာက္လာၾကသူေတြဟာ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္ဆရာ ပါေမာကၡ

ပညာရွိ ပညာရွင္ ပညာေသ လမ္းေဘး ေစ်းသည္ အလုပ္လက္မဲ့ အလႊာေပါင္းစံုကပါ၊ ဘယ္အလႊာ 
မ်ိဳးကလာလာ သူတို႔ဟာ ဒီေနရာကို ဒီအခ်ိန္မွာ ေရာက္လာၾကရင္ သူတို႔ရဲ႕ လက္ရွိဘဝေတြကို ေမ့ 
လို႔ထား Montmartre Crazy ေတြ အျဖစ္ လြတ္လပ္စြာ ရူးသြပ္စြာ ခံစားၾကပါေတာ့တယ္။

အာရွဗဲလူး အာဖရိကဗဲလူး အေမရိကဗဲလူး ဆိုသူမ်ားလည္း ဒီလိုမ်ိဳး ရိုမန္တစ္ဧရိယာ ေရာက္ခဲ့ရင္

ရိုမန္တစ္ဗဲလူးၾကၿပီး အရာအားလံုးကိုေမ့ Montmartre Crazy ေတြ အျဖစ္ လြတ္လပ္စြာ ရူးသြပ္စြာ 
ခံစားၾကေတာ့တာကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ မ်က္ျမင္ေကာ နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ေကာ ေတြ႔ဖူးခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီအလုပ္ကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ ဘဝတေလွ်ာက္ လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္

ေတြထဲမွာ ရိုမန္တစ္ ရပ္ကြက္ထဲက မလြမ္းေလာက္စရာ အလုပ္တခုအျဖစ္သာ မွတ္တမ္းတင္ခ်င္မိ 
ရေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ား း း း း း းးးး ၊ ရိုမန္တစ္သမား ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ားပါ။

ဘြန္႐ူးဆာဗားနဲ႔. ေဟာင္းအာယူကို ထည္လဲသံုးရင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေန႔ရက္ေပါင္း သံုးရာ့ငါးဆယ္ 
ခန္႔ဟာ အခုေတာ့ အတိတ္က အရိပ္အျဖစ္ မူန္ဝါးဝါး က်န္ရစ္ခဲ့ပါၿပီေလ။

မဟာရိုမန္တစ္ ေလွကားထစ္မ်ား                                                            (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အကယ္၍မ်ား ပါရီေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးကေန အၿပီးအပိုင္ ခြဲခြာရမယ့္ ေန႔ရက္မ်ား ေရာက္လာေတာ့မယ္ 
ဆိုလာရင္ေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ရိုမန္မတစ္ခဲ့ရတဲ့ မဟာရိုမန္တစ္ေဟာ္တယ္မွာ တညတာေလာက္ 
နားခိုႏႈတ္ဆက္ခ်င္မိပါေသးတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ အႀကိဳက္ႏွစ္သက္မိဆံုး အေပၚဆံုးထပ္ ေဒါင့္ခန္း

ေလးမွာ တညတာနားခိုရင္း အေဝးမွာ လွမ္းလို႔ျမင္ေနရတဲ့ ပါရီ မြန္႔မတ္ထ္ ရိုမန္တစ္ ေတာင္ေစာင္း 
တေလွ်ာက္ ေမွ်ာ္ေငးၾကည့္ရင္း ခပ္ မဖန္႔တဖန္ ဝိုင္နီနီကို မကုန္ေအာင္ေသာက္ရင္း အခန္းျပဴတင္း 
ကေန တဝက္တပ်က္ လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ေလွကားထစ္မ်ားကို ေရတြက္ေနရင္း ပါရီ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီး 
ကို ေနာက္ဘိတ္ဆံုး အေနနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ခြင့္ ရခ်င္မိပါတယ္။

ဤကဲ့သို႔ ရိုမန္တစ္ၾကသူမ်ား                                                            (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ကုန္ပိုင္း ပါရီျဖတ္သန္းမႈ အမွတ္တရ စာစု

ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္းထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ားပါ ခင္ဗ်ာ၊ ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္။

ေမာင္ရင္ငေတ ၂၈၀၇၂၀၁၆-၂၃၀၈၂၀၁၈ 

http://www.maungyinngatay.com/2016/07/blog-post_29.html

http://moemaka.com/archives/52794   ဇူလုိင္ ၂၉၊ ၂၀၁၆

ပါရီပံုရိပ္မ်ား (ဘဝထဲကလူသား)

ပါရီ ရိုမန္တစ္ရပ္ဝန္းထဲက ရိုမန္မတစ္ခဲ့တဲ့ ေန႔ရက္မ်ား