** ဘီေကေက-ပတၱရာ ကိုးဆယ့္ခြန္ႏွဘတ္ * **

ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလြမ္း

ဘီေကေက-ပတၱရာ ကိုးဆယ့္ခြန္ႏွဘတ္

ဘီေကေက-ပတၱရာ မီနီဘတ္စ္ ကိုးဆယ့္ခြန္ႏွဘတ္                                    (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ကီလိုမီတာ တရာေက်ာ္ တရာ့ငါးဆယ္ခန္႔ေဝးတဲ့ ဘီေကေက-ပတၱရာ မီနီဘတ္စ္ကားေလးေတြရဲ႕ ေစ်းက တေယာက္မွ ကိုးဆယ့္ခြန္ႏွဘတ္ပါ၊ ဒီႏွစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ မႏွစ္က ဒီဇင္ဘာကပါ၊ 

ဒီႏွစ္ မွာေတာ့ ေစ်းတက္ေကာင္း တက္သြားႏိုင္ေပမယ့္ အမ်ားႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ တရာဝန္းက်င္ အထက္ ပိုလာရင္လည္း တဘတ္ႏွစ္ဘတ္ေပ့ါ ေနာ္၊

မီနီ ဘတ္စ္ကားေလးေတြ ေျပးဆြဲလာတာက ႏွစ္အမ်ားႀကီးေတာ့ မၾကာေသးပါဘူး၊ ၁၉၉၂-၉၃ ႏွစ္   ေလာက္က ေမာင္ရင္ငေတ ေခတၱခဏခိုေအာင္း၍ အလုပ္လုပ္ခဲ့စဥ္က အခုလို မီနီဘတ္စ္ေလးမ်ား မရွိခဲ့တာ အေသအခ်ာပါ၊ 

အဲဒီတုန္းကေတာ့ ဆူခြန္ဗစ္လမ္းမႀကီးရဲ႕ Soi 63 မွာရွိတဲ့ Ekkamai Bus Terminal ကေန ထိုင္းအေရွ႕ပိုင္း အေရွ႕ေတာင္ပိုင္းကိုသြားတဲ့ လိုင္းကားေတြစီးၿပီး ေမာင္ရင္ငေတ ပတၱရားကို သြားခဲ့တာပါ၊

အခုေတာ့ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ကေန နယ္အေဝးၿမိဳ႕မ်ားကို သြားၾကရင္ေတာ့ ဘတ္စ္ကားႀကီးမ်ား ေရႊျပည္ႀကီးအေခၚကေတာ့ ေလအိတ္ကားႀကီးမ်ားေပ့ါ ဗ်ာ . .. … အဲလို ကားႀကီးေတြနဲ႔ သြားၾကေပ

မယ့္လို႔ ဘန္ေကာက္ကေန ဟိုနားဒီနား တနာရီခရီး ႏွစ္နာရီ သံုးနာရီခရီးေတြကိုေတာ့ ဒီမီနီဘတ္စ္ ေခၚ မွန္လံု ကားေလးေတြနဲ႔ သြားေနၾကပါၿပီ၊ 

အမ်ားစုက ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြရယ္ ဘန္ေကာက္ဂ်င္ေတြ ရယ္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို႔ ေက်ာ္ပိုးအိတ္တလံုးနဲ႔ ရြာရိုးကိုးေပါက္ ေလွ်ာက္သူမ်ား စီးၾကတာေပ့ါဗ်ာ၊

အဲဒီလို ကားေလးလိုင္းေလးေတြ အခုလို ေပၚေပါက္လာခဲ့ရတာလည္း ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္းႀကီးေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး၊ ေခတ္ကာလရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အရ တဆင့္ၿပီးမွ တဆင့္ ေပၚေပါက္ခဲ့တာပါ၊ ကိုယ္ေတြ႔ ေတြပါ၊

 ေမာင္ရင္ငေတ့မ်က္ျမင္ေတြအရဆိုရရင္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္လြန္ ငါးႏွစ္ကာလမ်ားအထိ အဲဒီလို ဘီေကေကကေန ပတၱရာ အယုဒၵယ ဟြာဟင္ ခ်ာအန္ ေရေပၚေစ်း စတဲ့ ေနရာမ်ားကို သြားေရာက္ လည္ပတ္ခ်င္ပါတယ္ ဆိုရင္ ဘတ္စ္ကားႀကီးေတြနဲ႔ သြားရင္သြား မသြားခ်င္ရင္ တကၠစီ ကားမ်ားကို ေစ်းႀကီးေပးငွားသြားရံု ရွိပါတယ္၊ အဲ သကၠရာဇ္ ႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အခ်က္အခ်ာ အႏုဆဝရီ ေခၚ Victory Monument (၁၉၄၀-၄၁ ခုႏွစ္က ျဖစ္ပြားခဲ့တဲ့ Franco-Thai War အထိမ္းအမွတ္) ေအာင္ပြဲရေက်ာက္တိုင္ အဝိုင္းႀကီးအနီးမွာ ေအာက္ဆိုဒ္ဆြဲတဲ့ ကားေလာက ထြန္းကားခဲ့ပါတယ္၊ 

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ေတာ္ အနီးပတ္ဝန္းက်င္ကို အျမန္ သြားခ်င္ၾကသူမ်ားအတြက္ ဝန္ေဆာင္မႈေပးတဲ့ ကားေျပးဆြဲတဲ့ လုပ္ငန္းပါ၊ အစ ပထမကေတာ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးမ်ားသာ အမ်ားစုပါ၊ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အျမင္က်ယ္လာတဲ့ ကားေမာင္းသူမ်ားကေရာ အျမင္က်ယ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခား တိုးလ္ရစ္မ်ားကပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဘက္ ညွိႏိႈင္းၿပီး အက်ိဳးတူ သြားၾက လာၾကရင္း အစဥ္ေျပ လာခဲ့တာပါ၊

ဘယ္ ႏိုင္ငံျခားျပန္ ခရီးသည္ ဝန္ေဆာင္မႈ ပညာရွင္ႀကီးကမွ တီထြင္ခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူး၊

အခုေတာ့ (မႏွစ္က ၂၀၁၄ ခုႏွစ္မွာေတာ့) အဲဒီ အႏုဆဝရီ ေအာင္ပြဲရ ေက်ာက္တိုင္ အနီးမွာ ဂိတ္နဲ႔ ဘာနဲ႔ အတည္တက် မီနီ ဘတ္စ္ကားမ်ားနဲ႔ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းက ႀကီးထြားလို႔ေနပါၿပီ၊ အဲဒါတင္မက တျခားေသာ အခ်က္အျခာ ေနရာေတြမွာလည္း အဲဒီ လုပ္ငန္းေတြပြားမ်ားလို႔ ေနပါၿပီ၊

ဒါေပမယ့္ အေတြးမ်ား အေတြးပြား တတ္ပါတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ဆက္ပြားတဲ့ အေတြးေတြကို ေတြးမိပါတယ္၊ တခါတုန္းက ႏွစ္ေထာင္ငါးခုႏွစ္ဝန္းက်င္က အယုဒၵယကို သြားခဲ့တုန္းက ငွားစီးခဲ့တဲ့ အငွားကားဆရာႀကီးရဲ႕ စကားတခ်ိဳ႕ကို ျပန္လည္လို႔ ေခါင္းထဲဝင္ေရာက္လာတာပါ၊ 

သူတို႔တေတြရဲ႕ ဒီလုပ္ငန္းက အခက္အခဲေတြ အမ်ားႀကီး ရွိခဲ့ေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာရဲဲ႕ ပံ့ပိုးကူညီမႈကို ေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေပ ေသာ္လည္း မရရွိခဲ့ပါဘဲ အေခ်ာင္ႏိႈက္မႈေတြကိုသာခံခဲ့ရေၾကာင္း ေနာင္ကာလမ်ားမွာေတာ့ အခုလို မရွိမျဖစ္လိုအပ္ခ်က္ေတြအရ ေပၚေပါက္ခဲ့တဲ့ ဒီလုပ္ငန္းဟာ အစဥ္ေျပၿပီး တရားဝင္ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ထင္ေၾကာင္း စားေပါက္ေခ်ာင္တာေတြ႔လို႔ လက္ဝါးႀကီး အုပ္ခ်င္သူေတြ မ်ားလာတာေတာ့ မျဖစ္လာ ေစခ်င္ပါေၾကာင္း သူတို႔ကေတာ့ ဒီကေန႔လုပ္မွ ဒီကေန႔ စားရသူေတြပါလို႔ ေျပာသြားခဲ့တာကိုပါ၊

ကားဂိတ္အစစ္ေတြ အခုလို ေပၚလာေတာ့ ရွိခဲ့ဖူးတဲ့ ေအာက္ဆိုဒ္ကားဂိတ္အတုလည္း ရွိပါေသးသ လားေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတလည္း မသိေတာ့ပါဘူး ခင္ဗ်ာ၊

အခုေတာ့ အဲဒီကားဆရာႀကီးလည္း အဲဒီကားေမာင္းတဲ့အလုပ္လုပ္ေနတုန္းလား ဒါမွမဟုတ္ တျခား ၾကံဳရာက်ပန္း လုပ္ေနၿပီလား ေမာင္ရင္ငေတ မစဥ္စားခ်င္ေတာ့ပါေလ၊

မႏွစ္က သြားခဲ့တာကို ဒီႏွစ္မွ ေရးျဖစ္တာပါ၊ ဘာလို႔ မေရးရသလဲ ဆိုေတာ့ မအားလို႔လည္း မဟုတ္ ပါဘူး၊ သြားခဲ့သမွ် ေတြ႔ၾကံဳရသမွ်ကို ေရးခ်င္မိတာေတြက တပံုတပင္သာမို႔လို႔ ေရးမႏိုင္ေတာ့ပါဘူး၊

အဲေတာ့ အပိုင္းအစ အတိုအစေတြကို ျပန္ဆက္ၿပီး အေခ်ာသတ္ေလ့ ရွိပါတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့ ထံုးစံ အတိုင္း အေခ်ာသတ္ တင္ဆက္လိုက္ရတာပါ၊

  

ေမာင္ရင္ငေတ ၀၆၁၂၂၀၁၅