** * မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား (၁) ** *

သမိုင္းထဲက နာမည္ေက်ာ္မ်ား

မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား စာစု (၁)

ဒီကေန႔မွာ ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ျပတိုက္ဂိုေဒါင္ထဲက ကြန္းေကာ့ဒ္                              (ဓါတ္ပံု မရငတ)

"She rolls ! Forty, forty five knots !

Ninety ! One hundred and thirty five,

Nose comes up to twenty degrees,

She's airbourne, She flies !! Concorde Flies !"                            

(Those famous words from Tony Baxter)

Concorde ကြန္းေကာ့ဒ္ 

တေခတ္ တခါက  ေကာင္းကင္ျပာျပာ ေဝဟင္ထက္

သူမတူေအာင္ အစြမ္းေတြနဲ႔ ဝဲကာပ်ံခဲ့ဖူးတဲ့ ကြန္းေကာ့ဒ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘာေတြနဲ႔ နာမည္ ႀကီးခဲ့ရသလဲ၊

နံပတ္တစ္ကေတာ့ ဒီကေန႔ထိ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ အျမန္ႏႈန္းေၾကာင့္ပါ၊

Supersonic Transport (SST) သယ္ပို႔ေလာကမွာ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊

အဲဒီ အျမန္ႏႈန္းေၾကာင့္လည္း သူ႔ဘဝ ပြဲသိမ္း ျမန္ျမန္ေစာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊

သူ႔လို ျမန္တဲ့ ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ Tupolev ကလည္း သူ႔ထက္မ်ားမ်ားေစာ ပြဲသိမ္းခဲ့ရတာပါ၊

ဒါေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ နာမည္ႀကီးပံုမ်ိဳးကိုေတာ့ ဆိုဗီယက္တို႔ လိုက္မမီခဲ့တာက ေသခ်ာပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း                                              (Photo Google)

အဲဒီကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ နာမည္ႀကီးခဲ့ပံုက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ဇနပုဒ္ထိကို ရိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္၊ 
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနထိုင္စဥ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ခန္႔ အခ်ိန္ေလာက္က 
ေလယာဥ္ပ်ံေကာင္းေကာင္း မစီးဖူးစဥ္အခ်ိန္က စီးဖူးခ်င္ေတြ႔ဖူးခ်င္ခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္တမ်ိဳးကေတာ့ ဒီ 
ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္၊ ေကာင္းကင္ယံထက္ ေလယာဥ္တစီး ဝဲပ်ံသြားတာ 
ျမင္လိုက္ရရင္ မ်က္ေစ့တဆံုး လိုက္ၾကည့္မိတတ္တာကေတာ့ လူတိုင္းလိုလိုသာပါ။

ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ အဲဒီအခ်ိန္ကာလက ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းေကာ္ပိုေရးရွင္း အမည္တြင္ပါတဲ့ ေလ

ေၾကာင္း႒ာနပိုင္ ေလယာဥ္ေတြထဲမွာ အဲဒီ ကြန္းေကာ့ဒ္ ဆိုတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ စီးဖူးဖို႔ ေနေနသာသာ  

ေတြ႔ဖူးဖို႔ေတာင္ မေတြးရဲခဲ့ပါဘူး၊ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ဟသၤာတ ေလဆိပ္ကို ဆင္းသက္ဖူးတဲ့ ဒါကိုတာ 
ေလယာဥ္ရယ္ တြင္ေအာ္တာေလယာဥ္တို႔ေတာ့ ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးခဲ့ပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာ့

ေလေၾကာင္းမွာ အဲဒီအခ်ိန္က ကမာၻ႔မိုးေကာင္းကင္တလႊားမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မင္းမူစိုးမိုးေနတဲ့ 
Fokker F27 Friendship တို႔ Fokker F28 Fellowship တို႔လည္း ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ဆီ

သို႔ ေရာက္ရွိလာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီး 
ဧရာကမ္းနေဘး အလယ္တေၾကာကလည္း ကားလမ္း ရထားလမ္းေတြက သာေနေတာ့ ေလယာဥ္

ဆိုတာႀကီးကို တကူးတက မစီးျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး၊ စီးၾကည့္မယ္ၾကံတိုင္း ေမာင္ရင္ငေတ့ရဲ႕ ေၾကာက္စိတ္ 
ကဖ်က္လို႔ ပ်က္ခဲ့ရတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္၊ ခုထိ ဘယ္ေလာက္စီစီး ဒီ ေၾကာက္စိတ္ ရွိေနဆဲပါ။

ဟသၤာတ-ရန္ကုန္ ခရီးစဥ္ေတြက တပတ္မွာ တႀကိမ္ေလာက္သာရွိခဲ့တာက တေၾကာင္း ေလယာဥ္ 
လက္မွတ္ဝယ္ဖို႔ ဆိုတာက ဗီြအိုင္ပီ ဦးစားေပးစနစ္နဲ႔ဆိုေတာ့ လက္မွတ္ရဖို႔ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ 
တေၾကာင္း စီးခြင့္ကံ မၾကံဳခဲ့ရတာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ငယ္စဥ္ဘဝက အေျခအေန ေတြပါ၊ စတင္ၿပီး 
စီးဖူးခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကေတာ့ Dutch ေခၚ Nederlands ေတြရဲ႕ Fokker ေဖာ္ကာအမ်ိဳးအစားသာ 
ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါေတာင္ အသက္ အေတာ္ေလးႀကီးမွ စီးဖူးခဲ့ရျခင္းပါ၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ဆိုတဲ့ ေလယာဥ္ 
ႀကီးကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေက်ာင္းစာအုပ္ ဗလာစာအုပ္ အဖံုးဖံုးရာမွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ Time တို႔ 
NewsWeek တို႔လို ႏိုင္ငံရပ္ျခား သတင္းမဂၢဇင္းေတြထဲမွာသာ ေတြ႔ခဲ့ဖူးၿပီး ေမာင္ရင္ငေတ့ ရူပေဗဒ 
စာအုပ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးအျဖစ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ တည္ရွိခဲ့ဖူးတာက မွတ္မွတ္ရရပါ။

XY-AEQ-Fokker F27-400 Friendship                                                (Photo Google)

အဲဒီ Union of Burma Airways (UBA) ေလေၾကာင္းလိုင္းကေန Burma Airways ဒီေနာက္ေတာ့

Myanma Airways တျဖစ္လဲလို႔ ဒီကေန႔မွာေတာ့ Myanmar National Airlines အျဖစ္အဆင့္ဆင့္ 
အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေန တြက္ၾကည့္ရင္ ၂၀၁၇ မွာ ၆၉ ႏွစ္

ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ၊ အဲဒီ ေမာင္ရင္ငေတတိုရဲ႕ မဟာ့မဟာေရႊေလေၾကာင္းလိုင္းႀကီးဟာ အာရွတခြင္ အေရွ႕ 
အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ ဝဲယာက ဒီကေန႔ကာလ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ အမ္းမရိတ္တို႔ ကာတာတို႔ကို 
အသာထား ကိုးဆယ္ေက်ာ္ ႏွစ္ေထာင္ခုႏွစ္မ်ားက နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ပန္ ေဂ်ေအအယ္လ္တို႔ ထိုင္းရဲ႕ 
တီဂ်ီတို႔ ေဟာင္ေကာင္က ကေသးပစိဖိတ္တို႔ ကိုရီးယား စင္ကာပူ မေလးရွား အဲယားလိုင္းတို႔ထက္ 
ပိုမိုၿပီး ေစာတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ ဟိုတရက္က ေတြ႔လိုက္ရတာ ျပည္တြင္း ေလေၾကာင္း သယ္ယူ 
ပို႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ (ပလသဖ) ဆိုတာက UBA ယူဘီေအနဲ႔ ဘာကြာသလဲ၊ ေလေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရး 
ေကာ္ပိုေရးရွင္း (BAC) ဆိုတာနဲ႔ တူတူလား၊ နာမည္ေျပာင္း ထားတာလား။

ေမာင္ရင္ငေတေသခ်ာမသိပါဘူး၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးအေပၚယံ အမည္ေျပာင္းတာေတြထက္ ဖဆပလေခတ္ 
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္လမ္းစဥ္ မဆလေခတ္ ေရႊျပည္ၿမိဳ႕ေတာ္မဟာ 
ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ၾကည္းေရေလ ခရီးသြားၾကပံုေတြကိုသာ ပိုမိုစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္၊ သူတို႔ေတြ 
ရဲ႕ေခတ္ ခရီးသြားရပံုနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ေခတ္ သြားရပံုေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ေရးဖို႔ တို႔ေတးမွတ္ထား 
တာေလးေတြ ရွိပါတယ္၊ ဥပမာအားျဖင့္ စာေရးဆရာ ေသာ္တာေဆြ သာဂဒိုး မင္းရွင္တို႔ေတြ ၁၉၆၃ 
ခုႏွစ္ ဆိုဗီယက္ ေမာ္စကို ဂ်ီဒီအာ ေခၚ အေရွ႕ဂ်ာမဏီသို႔ သြားခဲ့ၾကတဲ့ ခရီးစဥ္မ်ိဳးေတြပါ၊ အဲဒီေခတ္ 
ေလေၾကာင္းေခတ္မ်ား မတိုင္မီ ေရလမ္းအားကိုး သြားခဲ့ၾကရတဲ့ သိပၸံေမာင္ဝတို႔ ဦးေဖေမာင္တင္တို႔ 
ေခတ္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးေတြနဲ႔ တလကိုးသီတင္းဆိုသလို သြားခဲ့ၾကတာေလးေတြကိုလည္း 
ဖတ္ဖို႔ ၾကံဳလာခဲ့ရင္ ဖတ္မွတ္ တို႔ထားၿပီး ေရာညႇပ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

Aeroflot-Japan Air Lines TUPOLEV TU-114 ROSSIYA                           (Photo Google)

စာေရးဆရာ ေသာ္တာေဆြသြားတဲ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ကာလမွာက Tupolev Tu-114 Rossiya ေခတ္ပါ၊

ေသာ္တာေဆြ သူတို႔ျပည္ စာအုပ္မွာ ေလယာဥ္စီးတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတာက ဂ်ာကာတာ ၿမိဳ႕က 
လာတဲ့ အဲရိုဖလုပ္ေလယာဥ္က ရန္ကုန္မဂၤလာဒံုကို ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေရာက္ ေနာက္တေန႔မနက္ 
ေစာေစာမွာ နယူးေဒလီ ေရာက္ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္း ခဏနား ျပန္တက္၊ Ouzbékistan ဥဇဘက္ 
ကစၥတန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ Tachkent တာ့ရွ္ကင့္သို႔ ေရာက္၊ ခဏဆင္း ျပန္တက္၊ ညေန ခြန္ႏွစ္နာရီခြဲ မွာမွ 
ေမာ္စကိုေလဆိပ္သို႔ ေရာက္ပါတယ္၊ စုစုေပါင္းေလယာဥ္စီးခ်ိန္ ၁၆ နာရီ ၾကာပါတယ္တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ 
ဘာေလယာဥ္နဲ႔သြားၾကတယ္ ပန္ကာနဲ႔လား ဂ်က္ေလယာဥ္လားေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲေရးမထားပါဘူး၊ 
ေမာင္ရင္ငေတ မွတ္စုမ်ားအရေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကဆိုရင္ Tupolev Tu-114 သာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ရုရွားမွာ ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ စေပၚေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဟိုနားဒီနား ခရီးတိုေလးေတြသာ သြားႏိုင္ေသး 
တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပန္ကာႏွစ္ထပ္ အင္ဂ်င္ေလးလံုးတပ္ ေလယာဥ္ႀကီး TUPOLEV TU-114 က 
ခရီးသည္ ႏွစ္ရာေလာက္ဆန္႔ၿပီး ကီလိုမီတာ ငါးေထာင္ေက်ာ္ သြားႏိုင္တာမို႔လို႔ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက 
သူလည္း ဆူပါဂ်မ္ဘို ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေနစ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ Japan 
Air Lines ႀကီးက အဲဒီ ဆိုဗီယက္လုပ္ Tupolev Tu-114 ေတြနဲ႔ Aeroflot-Japan Air Lines ဆိုၿပီး 
၁၉၆၀ ေက်ာ္ ကာလမ်ားမွာ ငွားရမ္း ေျပးဆြဲခဲ့ရဖူးပါတယ္၊ တခါက ဆိုဗီယက္တို႔ အဲဒီလို ေခတ္ေရွ႕

ေျပးခဲ့တာပါ၊ ဒါေလာက္တင္ မကေသးပါဘူး၊ ရွိပါေသးတယ္။

Le Concorde တခါက  ကြန္းေကာ့ဒ္                                                        (Photo Google)

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဆိုဗီယက္ရုရွားတို႔က အသံထက္ျမန္တဲ့ Supersonic Tupolev Tu-144 ေလယာဥ္

ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာသလို ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ တို႔ကလည္း Concorde Supersonic ေလယာဥ္

စီမံကိန္းေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အၿပိဳင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္ ဆိုရပါမယ္။

Concorde ဆိုတဲ့ အမည္ စကားလံုးနဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္မွာ နာမည္ႀကီးတာ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္၊

တခုက ပါရီၿမိဳ႕လယ္က အီဂ်စ္ျပည္က သယ္လာတဲ့ နာမည္ႀကီး ကြန္းေကာ့ဒ္ ေက်ာက္တိုင္ပါ၊

ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီကေန႔ေခတ္မွာ မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္ ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစားပါ။

ေမာင္ရင္ငေတ အခု ေရးေနတာကေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕အေၾကာင္း ဖတ္ထားမွတ္ထား

သမွ်ကိုပါ၊ စတင္ၿပီး ဖတ္ရင္း ေရး ႕႕ ႕႕႕ ေရးရင္ ဖတ္ ႕႕႕ ႕႕ ႕ ႕႕႕႕ သိခ်င္တာတာ ရွာ ႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕ ရွာရင္း

ေရး း း း းးးး ေနခဲ့တာကေတာ့ ၂၀၁၃ ပါရီေလေၾကာင္းျပပြဲ အေၾကာင္း ေရးေနစဥ္ ကာလထဲကပါ။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ့ေရးထံုးေရးနည္းအရ လက္စမသတ္ႏိုင္ခဲ့ပါလို႔ အခုဆိုရင္ ေလးႏွစ္ကာလ 
တိုင္ခဲ့ပါၿပီ၊ ပါရီေလေၾကာင္း ျပပြဲႀကီးလည္း အႀကိမ္ ငါးဆယ္ေျမာက္ကေန ဒီႏွစ္ ၂၀၁၇ မွာ ငါးဆယ္ 
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္ က်င့္ပေနပါၿပီ၊ လူတေယာက္ ဝင္ေၾကး ၁၄ ယူရို ေပးရမွာျဖစ္လို႔ ဒီတခါေတာ့ 
ေမာင္ရင္ငေတ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ပါရီေရာက္ေရႊႏွစ္ေယာက္က သြားၾကည့္ဖို႔ 
အေဖာ္ညႇိလာေတာ့လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ ကင္မရာဆြဲလို႔ ထပ္မံေရာက္ရွိခဲ့ ရတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း

ကြန္းေကာ့ဒ္အေၾကာင္း ေရးထားတာေလးေတြကို အေခ်ာသပ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ရျပန္တာပါ။

Supersonic Tupolev Tu-144 CCCP-77102                                            (Photo Google)

အဲဒီခါတုန္းက ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ ၿပိဳင္ဖက္ႀကီးက ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ Tupolev Tu-144 ပါ၊ တူးပိုလစ္ဗ္ 

ေလေပၚပ်ံဝဲႏိုင္ခဲ့တာက ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ကြန္းေကာ့ဒ္ထက္ ႏွစ္လ ေစာခဲ့တာ 

ပါ၊ အဲဒီခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေတြဟာ McDonnell Douglas DC-9,Boeing 707 ဂ်က္ေလယာဥ္တို႔နဲ႔ 
ေအာင္ျမင္မႈရရွိေနသလို Boeing 747-100 ကိုလည္း ၁၉၇၀ ႏွစ္ဆန္းမွာ စတင္ေျပးဆြဲ ေနၿပီျဖစ္ၿပီး 

ဘာလို႔မ်ား ဒီဆူပါဆိုးနစ္ေလယာဥ္ေလာကကိုေတာ့ လက္ေရွာင္ခဲ့ၾကပါသလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ၊ 

ထူးျခားပါတယ္၊ အဂၤလိပ္ရဲ႕ BAC One-Eleven တို႔ Comet 4 တို႔လို ဂ်က္ေလယာဥ္ႀကီး ေတြလည္း 

ဥေရာပ ေဝဟင္တြင္မက အေမရိက အာဖရိက အာရွေကာင္းကင္ေတြ အထိတိုင္ ေရာက္ရွိ ေနပါၿပီ၊ 

သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြလည္း ဆူပါဆိုးနစ္ အဆင့္ထိ လွမ္းမတက္ႏိုင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါတယ္။

ဒီကေန႔ျပင္သစ္ရဲ႕ Airbus A300 အဲယားဘတ္စ္ ေအ၃၀၀ ဂ်က္ေလယာဥ္မ်ားကေတာ့ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ 

ေနာက္ပိုင္းမွ စခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေစ်းကြက္ထဲကိုေတာ့ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မ်ားမွာ စတင္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္၊ 

သို႔ေသာ္ အဲယားဘတ္စ္နဲ႔ ကြန္းေကာ့ဒ္ ဆိုတာက ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္တဲ့ ညီအမေတြသာပါ။

အဲလိုခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္တို႔ကေတာ့ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္တို႔နဲ႔ ေကာင္းကင္ကမာၻကို လႊမ္းမိုးႏိုင္ဖို႔ 

စိ္တ္ကူးေတြတယဥ္ယဥ္ အိပ္မက္ေတြကို လက္ေတြ႔အေကာင္ထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္ ေနၾကပါၿပီ၊ 

ၿပိဳင္ဘက္ ကြန္းေကာ့ဒ္ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ အႏိုင္ယူဖို႔ ၾကံစည္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာေၾကာင့္လည္း ဒီၿပိဳင္ပြဲ 

ကေန ေစာေစာ ေနာက္ေကာက္က်ခဲ့ရတယ္လို႔လည္း သံုးသပ္သူ မ်ားလွပါတယ္။

ဆိုဗီယက္တို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ၁၆ စီး ရွိပါတယ္၊ ၁၇ စီး ေျမာက္ကေတာ့ 

အၿပီး မသတ္ႏိုင္ခင္ စီမံကိန္းပ်က္သြားလို႔ တည္ေဆာက္လွ်က္တန္းလန္း ရပ္ဆိုင္း လိုက္ရပါတယ္၊ 

စမ္းသပ္ေလယာဥ္ Prototype တစီး (CCCP-68001) Pre-Production တစီး (CCCP-77101) နဲ႔ 

က်န္တဲ့ ၁၄ စီးက ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး ေစ်းကြက္ထဲမွာေျပးဆြဲဖို႔ ရည္ရြယ္တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။

ေစ်းကြက္ထဲမဝင္မီ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဂၽြန္လ Paris Air Show ပါရီေလေၾကာင္းျပပြဲမွာ ေစ်းကြက္ျမႇင့္တင္ 

ေရးအတြက္ ရိႈးပြဲသို႔လာေရာက္ စမ္းသပ္ပ်ံသန္းျပတဲ့ Tu-144 CCCP-77102 ပ်က္က်ခဲ့တာေၾကာင့္ 

ေစ်းကြက္မရ အရွက္ကြဲ အိမ္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လည္း ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ အကုန္ပိုင္းမွာ ခရီးသည္ 

ပို႔ေဆာင္ေရး ေလာကကို ဝင္လာခဲ့ပါေသးတယ္၊ အဲဒီလို ဝင္ ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ထက္ 

ေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းမွာ ျပည္တြင္းကုန္ပို႔ေလယာဥ္အျဖစ္ လုပ္ခဲ့တာမ်ိဳးေတြ 

ရွိေပမယ့္ ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရးမွာေတာ့ စုစုေပါင္းမွ အေခါက္ေရ ၅၅ ေခါက္သာ ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့တာ 

မို႔လို႔ အရံႈးအျမတ္ စာရင္း ဘယ္လိုမ်ား ေရးဆြဲၾကေလမလဲ ႕႕  ႕႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕  ႕႕ ႕႕႕႕ ဖတ္ရင္းမွတ္ရင္း 

ေမာင္ရင္ငေတ စဥ္စားခန္း ဝင္မိလိုက္ပါေသးတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ေနာက္ထပ္တစင္း စမ္းသပ္ပ်ံသန္းစဥ္ ထပ္မံ ပ်က္က်ခဲ့ရၿပီးေနာက္ 

ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရး က႑မွာ နိဂံုးခ်ဳပ္ ေစာခဲ့ရပါေတာ့တယ္၊ ပထမ ေလယာဥ္ ပ်က္က်တုန္းက 

ၿပိဳင္ဘက္ကြင္းသို႔သြား ရိႈးျပေနစဥ္ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ေလယာဥ္ေၾကာင့္ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာေၾကာင့္ အမွား 

ဆိုတာထက္ ေမာင္းသူ ပိုင္းေလာ့ခ္ရဲ႕ ၾကြားဝါလိုတဲ့ အတၱမာနကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ အျပစ္တင္ခဲ့ ၾကပါတယ္၊ 

ေစ်းကြက္ထဲေရာက္ၿပီး ဒုတိယတစီး ပ်က္က် သြားခဲ့ေလေတာ့မွ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ေလယာဥ္ 

ႀကီးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို အမွန္ျမင္ေတြ႔ လာခဲ့ၾကရာက ဆက္လက္ မပ်ံသန္းေတာ့ဖို႔ ရပ္နားမိန္႔ 

ထုတ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါတယ္၊ ထို႔ေနာက္ အာကာသေလ့လာေရး အနာဂတ္ဆူပါဆိုးနစ္ဆိုၿပီး နာဆာ 

တို႔ ဘိုးရင္းတို႔နဲ႔ ၁၉၉၆-၉၇ ခုမွာ ဘာဘာညာညာ တြဲလုပ္ခဲ့ၾကေသးေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္ျပတ္သြားလို႔ 

ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီး တူးပိုလစ္ဗ္ရဲ႕ေခတ္ ေနာက္ဘိတ္ဆံုး အဆံုးသတ္ သက္ဆိုင္ရာ ဂိုေဒါင္ထဲသို႔ေရာက္ 

ပင္စင္စား အၿငိမ္းစား ေစာခဲ့ရတယ္ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ကမာၻစစ္လြန္ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအတြင္း ကြန္းေကာ့ဒ္ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးမွာ 

နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ သတင္းေပါက္ၾကားမႈေတြရွိခဲ့ၿပီး ကြန္းေကာ့ဒ္ တူးပိုလစ္ဗ္ တဘက္နဲ႔တဘက္ 

အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ အဖမ္းအစီးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး အားၿပိဳင္မႈ ေနာက္ခံေတြနဲ႔သာပါ၊ 

ေမာင္ရင္ငေတ့ကေတာ့ ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ေလယာဥ္ႀကီးေတြ ကြန္းေကာ့ဒ္

ေလာက္ေတာင္မွ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့တာကေတာ့ ကံမေကာင္းရွာဘူးလို႔သာ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။

Tupolev Tu-144 ေလယာဥ္ႀကီးေတြရဲ႕ မေအာင္ျမင္မႈ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံႀကီး ၿပိဳကြဲသြားမႈေတြနဲ႔ အတူ

အခုလက္ရွိ ရုရွား ဖက္ဒေရးရွင္းႏိုင္ငံရဲ႕ Aeroflot Soviet Airlines အဲရိုဖလုပ္ ေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ 

အမည္ကလည္း ကမာၻတလႊား ေလေၾကာင္း ခရီးသြားသူေတြရဲ႕ ေလာကမွာ ေနာက္နားတေနရာက

ခပ္မွိန္မွိန္သာ ရွိေနပါေတာ့တယ္၊ အဲ ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတာေလးေတြေတာ့ ရွိသေပ့ါ။

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း                                              (Photo Google)

အဲဒီလို ပြဲအစဦးပိုင္းမွာတင္ တူးပိုလစ္ဗ္ဆူပါဆိုးနစ္တို႔ ေစာေစာစီးစီး ဇာတ္လမ္းသိမ္းသြားခဲ့ေပမယ့္ 

ကြန္းေကာ့ဒ္ကေတာ့ ၿပိဳင္ဖက္မရွိ ေအာင္ပြဲခံ ပန္းပန္ဖို႔ ဆက္လက္ႀကိဳးစားေနခဲ့ပါတယ္၊ Prototype 

ႏွစ္စီး Pre-Production ႏွစ္စီး Development ႏွစ္စီး Production ၁၄ စီး တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ 

ဆူပါဆိုးနစ္ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး ေလယာဥ္ေလာကကို ဦးေဆာင္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ ေလယာဥ္မ်ားကို စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၃ မွ စမ္းသပ္ ပ်ံသန္းျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၉

ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔အတြင္း တည္ေဆာက္ေပးၾကဖို႔ အမွာစာမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကပါေသး 

တယ္၊ ဒါေပမယ့္ တည္ေဆာက္တဲ့ မူရင္းတိုင္းျပည္ ႏွစ္ခုက ကုမၸဏီႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ British Airways နဲ႔ 

Air France တို႔အတြက္ ခြန္ႏွစင္းစီ တည္ေဆာက္ ေပးႏိုင္ခဲ့တာက လြဲၿပီး အေမရိကန္ ေလေၾကာင္း 

လိုင္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ Pan Am, TWA, Continental, American, United တို႔အပါအဝင္ Lufthansa, 

Qantas, Japan Airlines အစရွိတဲ့ တျခား မွာယူထားတဲ့ အမွာစာမ်ားကို ၁၉၇၃ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ 

ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီး ေလယာဥ္တည္ေဆာက္မႈမ်ားကိုေတာ့ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္မွာ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ပါတယ္၊ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ 

ရတဲ့ အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာရွိေပမယ့္ တူးပိုလစ္ဗ္ႏွစ္စီး (၁၉၇၃ နဲ႔ ၁၉၇၈) မ်ားမွာ ပ်က္က်သြားခဲ့ရ

တာကေတြကလည္း အဓိက အေၾကာင္းရင္းတေၾကာင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ဟာ စုစုေပါင္း အစင္း ႏွစ္ဆယ္တိတိ ရွိခဲ့ပါတယ္၊

အဂၤလန္နဲ႔ ျပင္သစ္မွာ ဆယ္စင္းစီ ခြဲ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊

နမူနာ စမ္းသပ္ သံုးစင္းစီနဲ႔ British Airways နဲ႔ Air France တို႔အတြက္ ခြန္ႏွစင္းစီ တည္ေဆာက္ 

ၿပီးစီးခဲ့ပါတယ္၊ လက္မွတ္ထိုးၿပီး အမွာစာမ်ား ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ဒီ အစီး ၂၀ သာ ရွိခဲ့ျခင္းပါ။

ေလယာဥ္ ကိုယ္ထည္အပိုင္းကို ျပင္သစ္ပိုင္ Aerospatiale ေလယာဥ္ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းက ၆၀ 

ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ၿပီး British Aircraft Corporation က ၄၀ ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္၊ စက္ အင္ဂ်င္ပိုင္း 

ဆိုင္ရာေတြကိုေတာ့ အဂၤလိပ္ Rolls-Royce ကုမၸဏီက ၆၀ ရာႏႈန္းနဲ႔ ျပင္သစ္ SNECMA ကုမၸဏီက 

၄၀ ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ၾကတာပါ၊ အဓိက ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ ထုတ္လုပ္တပ္ဆင္တဲ့ ေနရာေဒသက 

အဂၤလန္ႏိုင္ငံ Bristol (Filton) ၿမိဳ႕နဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္ ေတာင္ပိုင္းက Toulouse ၿမိဳ႕ေတြ ျဖစ္ၿပီး ပစၥည္း 

အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္လုပ္ေပးသြင္းၾကတဲ့ လုပ္ငန္းဌာနခြဲေပါင္းက ၈၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္၊ ျပင္သစ္ပိုင္ 

Aerospatiale ကုမၸဏီဆိုတာကေတာ့ ယေန႔ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ေလယာဥ္ႀကီးေတြ အမ်ားအျပား 

ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ European Aeronautic Defence and Space Company N.V.(EADS) ဌာနႀကီး 

ရဲ႕ လက္ခြဲလုပ္ငန္း ျဖစ္ၿပီး Airbus Industries ရဲ႕ မူလလက္ေဟာင္း လုပ္ငန္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

Aerospatiale ကုမၸဏီနဲ႔ British Aircraft Corporation တို႔ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ၿပီး တႏိုင္ငံမွာ ၁၀ စင္းစီနဲ႔

ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္အစင္းေပါင္း ၂၀ ကိုသာ ထုတ္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလက ေလယာဥ္

ေစ်းကြက္မွာ ရွိေနတဲ့ နယ္သာလန္က Fokker Friendship အေမရိကန္က Boeing နဲ႔ McDonnell

Douglas DC-10  ျပင္သစ္ျပည္က Airbus တို႔ကို အျပတ္အသတ္ ေက်ာ္လႊားၿပီး ထင္ရွားလာခဲ့တာ 

ျဖစ္ပါတယ္၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ စြမ္းအားကလည္း ထက္ျမက္ခဲ့တာကိုး၊ အသံထက္ျမန္တဲ့ အလွ်င္ႏႈန္း 

Supersonic Speed Mach 1 ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး သြားႏိုင္တဲ့အထိ အျမန္ႏႈန္းထားရွိခဲ့ၿပီး ယေန႔ကာလ 

ေနာက္ဆံုးေပၚ Airbus A380-800 Boeing 777-300ER တို႔ Boeing 747-8I တို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ 

ေသးတဲ့ နယူးေယာက္-ပါရီ၊ နယူးေယာက္-လန္ဒန္ခရီးစဥ္ေတြကို ပ်ံသန္းခ်ိန္ကာလ သံုးနာရီခြဲခန္႔နဲ႔ 

ေရာက္ေအာင္ ပ်ံသန္းျပႏိုင္ခဲ့လို႔လည္း ထင္ရွား လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့တာပါ။

အဲယား ဖရန္႔ ကြန္းေကာ့ဒ္                                                                            (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ၿဗိတိသွ် အဲယားေဝးလ္စ္ ကြန္းေကာ့ဒ္                                                      (Photo Google)

နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္၊ နယူးေယာက္-ပါရီ ၃၆၂၆ မိုင္ (၅၈၃၆ ကီလိုမီတာ) ကို ဒီကေန႔ 

တိုက္ရိုက္ သြားမယ္ဆိုခဲ့ရင္ ဘယ္လို ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ သြားသြား အျမန္ဆံုးႏႈန္း ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၆ နာရီခြဲမွ 

၇ နာရီခန္႔ထိ အနည္းဆံုး ၾကာျမင့္ခ်ိန္ ရွိပါတယ္၊ (ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၈ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ သတင္းတပုဒ္ အ 

ရ Norwegian Air Boeing 787-9 Dreamliner ေလယာဥ္ႀကီးနဲ႔ နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္ 

ခရီးကို ငါးနာရီ ဆယ့္သံုးမိနစ္နဲ႔ အေရာက္ေမာင္း စံခ်ိန္တင္ခဲ့တာကို ဖတ္လိုက္မိပါတယ္၊ ပံုမွန္စံခ်ိန္ 

ထက္ မိနစ္ ၆၀ မွ်ေစာၿပီး အေရာက္ ေမာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ တနာရီ ၇၇၆ မိုင္ႏႈန္းထိ တင္ေမာင္းခဲ့ ရပါ 

တယ္လို႔ စံခ်ိန္တင္ေမာင္းခဲ့သူ ေလယာဥ္မွဴးႀကီး Harold van Dam က ေျပာဆိုပါတယ္၊) ၁၉၇၆ ခု 

ႏွစ္မ်ားက ကြန္းေကာ့ဒ္ေတြက ဒီခရီးကို သံုးနာရီခြဲနဲ႔ ေမာင္းလာခဲ့တာကို ေျခဖ်ားမမီႏိုင္ေသးပါဘူး။

ကြန္းေကာ့ဒ္ အျမင့္ဆံုးတင္ ေမာင္းႏိုင္တဲ့ အျမန္ႏႈန္းက Mach 2.22 (တနာရီ ၁၇၀၄ မိုင္ သို႔မဟုတ္ 

တနာရီ ၂၇၅၄ ကီလိုမီတာ) လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ (တခ်ိဳ႕ မွတ္တမ္းေတြမွာေတာ့ Mach 2.02 တနာရီ 

၁၃၅၄ မိုင္ တနာရီ ၂၁၇၉ ကီလိုမီတာ လု႔ိသာ ေျပာၾကပါတယ္၊) ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အသံထက္ ႏွစ္ဆ 

(၁၅၃၆ မိုင္) ႏႈန္းနဲ႔ ေမာင္းႏိုင္မွသာလွ်င္  နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္ခရီးကို အဆင္းအတက္ 

အျမန္ႏႈန္းေလ်ာ့ခ်ိန္ အပါအဝင္ သံုးနာရီခြဲနဲ႔ ေရာက္ရွိႏိုင္မွာပါ၊ Supersonic Speed အသံထက္ ျမန္ 

တဲ့အလ်င္ Mach (1) ဆိုတာက တနာရီ ၁၂၃၅ ကီလိုမီတာ သို႔မဟုတ္ မိုင္ေပါင္း ၇၆၈ မိုင္ သြားႏိုင္ 

တဲ့ အျမန္ႏႈန္းကို ဆိုလိုပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ေတြဟာ အဲဒီအျမန္ႏႈန္းကိုေရာက္ေအာင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာထဲက ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခဲ့ 

ၾကတာပါ၊ ဒီကေန႔ ေခတ္အမီဆံုး ဆိုတဲ့ Airbus A380-800 ေလယာဥ္ႀကီးေတြေတာင္မွ တနာရီကို 

ကီလိုမီတာ ၁၀၂၀ အထိ အျမင့္ဆံုးတင္ေမာင္းႏိုင္ၿပီး Boeing 747-8/9 ေတြကေတာ့ ၉၈၈ ကီလိုမီ 

တာႏႈန္းသာ ေမာင္းႏိုင္ပါတယ္၊  အဲဒါေတာင္ ကြန္းေကာ့ဒ္က အဲဒီေလယာဥ္ႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ 

ခဲ့တာထက္ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ေစာခဲ့တာပါ။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ဒီကေန႔ ဘိုးရင္းနဲ႔ အဲယားဘတ္စ္ႀကီးေတြ အေဝးခရီးေတြမွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ အျမင့္က 

ေပေလးေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ကေတာ့ အျမင့္ေပငါးေသာင္းခြဲေက်ာ္ မီတာ 

တေသာင္းရွစ္ေထာင္ကေန ပ်ံသန္းႏိုင္တာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ရာသီဥတုေကာင္းရင္ ကမာၻႀကီးရဲ႕ အေကြး 

အခံုးေတြကိုေတာင္မွ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္ ေျပာၾကပါတယ္။

ေမာင္ရင္ငေတ ၂၃၀၅၂၀၁၃-၀၁၀၇၂၀၁၈

သမိုင္းထဲက နာမည္ေက်ာ္မ်ား

မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား စာစု (၁)

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း

ေမာင္ရင္ငေတ ၂၃၀၅၂၀၁၃-၁၀၀၇၂၀၁၈