** * မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား (၁) ** *

သမိုင္းထဲက နာမည္ေက်ာ္မ်ား

မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား စာစု (၁)

ဒီကေန႔မွာ ေတြ႔ျမင္ရတဲ့ ျပတိုက္ဂိုေဒါင္ထဲက ကြန္းေကာ့ဒ္                              (ဓါတ္ပံု မရငတ)

"She rolls ! Forty, forty five knots !

Ninety ! One hundred and thirty five,

Nose comes up to twenty degrees,

She's airbourne, She flies !! Concorde Flies !"                            

(Those famous words from Tony Baxter)

Concorde ကြန္းေကာ့ဒ္ 

တေခတ္ တခါက  ေကာင္းကင္ျပာျပာ ေဝဟင္ထက္

သူမတူေအာင္ အစြမ္းေတြနဲ႔ ဝဲကာပ်ံခဲ့ဖူးတဲ့ ကြန္းေကာ့ဒ္။

ဘာေၾကာင့္ ဘာေတြနဲ႔ နာမည္ ႀကီးခဲ့ရသလဲ၊

နံပတ္တစ္ကေတာ့ ဒီကေန႔ထိ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ အျမန္ႏႈန္းေၾကာင့္ပါ၊

Supersonic Transport (SST) သယ္ပို႔ေလာကမွာ အျမန္ဆံုး ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊

အဲဒီ အျမန္ႏႈန္းေၾကာင့္လည္း သူ႔ဘဝ ပြဲသိမ္း ျမန္ျမန္ေစာခဲ့တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊

သူ႔လို ျမန္တဲ့ ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ Tupolev ကလည္း သူ႔ထက္မ်ားမ်ားေစာ ပြဲသိမ္းခဲ့ရတာပါ၊

ဒါေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ နာမည္ႀကီးပံုမ်ိဳးကိုေတာ့ ဆိုဗီယက္တို႔ လိုက္မမီခဲ့တာက ေသခ်ာပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း                                              (Photo Google)

အဲဒီကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ နာမည္ႀကီးခဲ့ပံုက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ဇနပုဒ္ထိကို ရိုက္ခိုက္ခဲ့ပါတယ္၊ 
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေရႊျပည္ေတာ္မွာ ေနထိုင္စဥ္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္း သံုးဆယ္ခန္႔ အခ်ိန္ေလာက္က 
ေလယာဥ္ပ်ံေကာင္းေကာင္း မစီးဖူးစဥ္အခ်ိန္က စီးဖူးခ်င္ေတြ႔ဖူးခ်င္ခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္တမ်ိဳးကေတာ့ ဒီ 
ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစား ျဖစ္ပါတယ္၊ ေကာင္းကင္ယံထက္ ေလယာဥ္တစီး ဝဲပ်ံသြားတာ 
ျမင္လိုက္ရရင္ မ်က္ေစ့တဆံုး လိုက္ၾကည့္မိတတ္တာကေတာ့ လူတိုင္းလိုလိုသာပါ။

ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ အဲဒီအခ်ိန္ကာလက ျမန္မာ့ေလေၾကာင္းေကာ္ပိုေရးရွင္း အမည္တြင္ပါတဲ့ ေလ

ေၾကာင္း႒ာနပိုင္ ေလယာဥ္ေတြထဲမွာ အဲဒီ ကြန္းေကာ့ဒ္ ဆိုတာမ်ိဳး မရွိေတာ့ စီးဖူးဖို႔ ေနေနသာသာ  

ေတြ႔ဖူးဖို႔ေတာင္ မေတြးရဲခဲ့ပါဘူး၊ ငယ္စဥ္ကေတာ့ ဟသၤာတ ေလဆိပ္ကို ဆင္းသက္ဖူးတဲ့ ဒါကိုတာ 
ေလယာဥ္ရယ္ တြင္ေအာ္တာေလယာဥ္တို႔ေတာ့ ေတြ႔ဖူးျမင္ဖူးခဲ့ပါတယ္၊ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ျမန္မာ့

ေလေၾကာင္းမွာ အဲဒီအခ်ိန္က ကမာၻ႔မိုးေကာင္းကင္တလႊားမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား မင္းမူစိုးမိုးေနတဲ့ 
Fokker F27 Friendship တို႔ Fokker F28 Fellowship တို႔လည္း ေရႊျပည္ႀကီးရဲ႕ မိုးေကာင္းကင္ဆီ

သို႔ ေရာက္ရွိလာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနထိုင္ခဲ့ရတဲ့ ေရႊျပည္ႀကီး 
ဧရာကမ္းနေဘး အလယ္တေၾကာကလည္း ကားလမ္း ရထားလမ္းေတြက သာေနေတာ့ ေလယာဥ္

ဆိုတာႀကီးကို တကူးတက မစီးျဖစ္ခဲ့ရပါဘူး၊ စီးၾကည့္မယ္ၾကံတိုင္း ေမာင္ရင္ငေတ့ရဲ႕ ေၾကာက္စိတ္ 
ကဖ်က္လို႔ ပ်က္ခဲ့ရတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္၊ ခုထိ ဘယ္ေလာက္စီစီး ဒီ ေၾကာက္စိတ္ ရွိေနဆဲပါ။

ဟသၤာတ-ရန္ကုန္ ခရီးစဥ္ေတြက တပတ္မွာ တႀကိမ္ေလာက္သာရွိခဲ့တာက တေၾကာင္း ေလယာဥ္ 
လက္မွတ္ဝယ္ဖို႔ ဆိုတာက ဗီြအိုင္ပီ ဦးစားေပးစနစ္နဲ႔ဆိုေတာ့ လက္မွတ္ရဖို႔ အခက္အခဲေတြေၾကာင့္ 
တေၾကာင္း စီးခြင့္ကံ မၾကံဳခဲ့ရတာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ငယ္စဥ္ဘဝက အေျခအေန ေတြပါ၊ စတင္ၿပီး 
စီးဖူးခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ပ်ံကေတာ့ Dutch ေခၚ Nederlands ေတြရဲ႕ Fokker ေဖာ္ကာအမ်ိဳးအစားသာ 
ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒါေတာင္ အသက္ အေတာ္ေလးႀကီးမွ စီးဖူးခဲ့ရျခင္းပါ၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ဆိုတဲ့ ေလယာဥ္ 
ႀကီးကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေက်ာင္းစာအုပ္ ဗလာစာအုပ္ အဖံုးဖံုးရာမွာ အသံုးျပဳခဲ့တဲ့ Time တို႔ 
NewsWeek တို႔လို ႏိုင္ငံရပ္ျခား သတင္းမဂၢဇင္းေတြထဲမွာသာ ေတြ႔ခဲ့ဖူးၿပီး ေမာင္ရင္ငေတ့ ရူပေဗဒ 
စာအုပ္ရဲ႕ မ်က္ႏွာဖံုးအျဖစ္ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာၾကာ တည္ရွိခဲ့ဖူးတာက မွတ္မွတ္ရရပါ။

XY-AEQ-Fokker F27-400 Friendship                                                (Photo Google)

အဲဒီ Union of Burma Airways (UBA) ေလေၾကာင္းလိုင္းကေန Burma Airways ဒီေနာက္ေတာ့

Myanma Airways တျဖစ္လဲလို႔ ဒီကေန႔မွာေတာ့ Myanmar National Airlines အျဖစ္အဆင့္ဆင့္ 
အမည္ေျပာင္းလဲခဲ့ၿပီး စတင္တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေန တြက္ၾကည့္ရင္ ၂၀၁၇ မွာ ၆၉ ႏွစ္

ျပည့္ခဲ့ပါၿပီ၊ အဲဒီ ေမာင္ရင္ငေတတိုရဲ႕ မဟာ့မဟာေရႊေလေၾကာင္းလိုင္းႀကီးဟာ အာရွတခြင္ အေရွ႕ 
အေနာက္ ေတာင္ ေျမာက္ ဝဲယာက ဒီကေန႔ကာလ နာမည္ႀကီးေနတဲ့ အမ္းမရိတ္တို႔ ကာတာတို႔ကို 
အသာထား ကိုးဆယ္ေက်ာ္ ႏွစ္ေထာင္ခုႏွစ္မ်ားက နာမည္ေက်ာ္ ဂ်ပန္ ေဂ်ေအအယ္လ္တို႔ ထိုင္းရဲ႕ 
တီဂ်ီတို႔ ေဟာင္ေကာင္က ကေသးပစိဖိတ္တို႔ ကိုရီးယား စင္ကာပူ မေလးရွား အဲယားလိုင္းတို႔ထက္ 
ပိုမိုၿပီး ေစာတယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ ဟိုတရက္က ေတြ႔လိုက္ရတာ ျပည္တြင္း ေလေၾကာင္း သယ္ယူ 
ပို႔ေဆာင္ေရးအဖြဲ႔ (ပလသဖ) ဆိုတာက UBA ယူဘီေအနဲ႔ ဘာကြာသလဲ၊ ေလေၾကာင္းပို႔ေဆာင္ေရး 
ေကာ္ပိုေရးရွင္း (BAC) ဆိုတာနဲ႔ တူတူလား၊ နာမည္ေျပာင္း ထားတာလား။

ေမာင္ရင္ငေတေသခ်ာမသိပါဘူး၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးအေပၚယံ အမည္ေျပာင္းတာေတြထက္ ဖဆပလေခတ္ 
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီေခတ္ ျမန္မာ့နည္း ျမန္မာ့ဟန္လမ္းစဥ္ မဆလေခတ္ ေရႊျပည္ၿမိဳ႕ေတာ္မဟာ 
ကေန ႏိုင္ငံရပ္ျခားသို႔ ၾကည္းေရေလ ခရီးသြားၾကပံုေတြကိုသာ ပိုမိုစိတ္ဝင္စားမိပါတယ္၊ သူတို႔ေတြ 
ရဲ႕ေခတ္ ခရီးသြားရပံုနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ေခတ္ သြားရပံုေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ေရးဖို႔ တို႔ေတးမွတ္ထား 
တာေလးေတြ ရွိပါတယ္၊ ဥပမာအားျဖင့္ စာေရးဆရာ ေသာ္တာေဆြ သာဂဒိုး မင္းရွင္တို႔ေတြ ၁၉၆၃ 
ခုႏွစ္ ဆိုဗီယက္ ေမာ္စကို ဂ်ီဒီအာ ေခၚ အေရွ႕ဂ်ာမဏီသို႔ သြားခဲ့ၾကတဲ့ ခရီးစဥ္မ်ိဳးေတြပါ၊ အဲဒီေခတ္ 
ေလေၾကာင္းေခတ္မ်ား မတိုင္မီ ေရလမ္းအားကိုး သြားခဲ့ၾကရတဲ့ သိပၸံေမာင္ဝတို႔ ဦးေဖေမာင္တင္တို႔ 
ေခတ္ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာႀကီးေတြနဲ႔ တလကိုးသီတင္းဆိုသလို သြားခဲ့ၾကတာေလးေတြကိုလည္း 
ဖတ္ဖို႔ ၾကံဳလာခဲ့ရင္ ဖတ္မွတ္ တို႔ထားၿပီး ေရာညႇပ္ ေရးျဖစ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိပါတယ္။

Aeroflot-Japan Air Lines TUPOLEV TU-114 ROSSIYA                           (Photo Google)

စာေရးဆရာ ေသာ္တာေဆြသြားတဲ့ ၁၉၆၃ ခုႏွစ္ကာလမွာက Tupolev Tu-114 Rossiya ေခတ္ပါ၊

ေသာ္တာေဆြ သူတို႔ျပည္ စာအုပ္မွာ ေလယာဥ္စီးတဲ့အေၾကာင္း ေရးထားတာက ဂ်ာကာတာ ၿမိဳ႕က 
လာတဲ့ အဲရိုဖလုပ္ေလယာဥ္က ရန္ကုန္မဂၤလာဒံုကို ညသန္းေခါင္ေက်ာ္ေရာက္ ေနာက္တေန႔မနက္ 
ေစာေစာမွာ နယူးေဒလီ ေရာက္ ေလယာဥ္ေပၚကဆင္း ခဏနား ျပန္တက္၊ Ouzbékistan ဥဇဘက္ 
ကစၥတန္ ၿမိဳ႕ေတာ္ Tachkent တာ့ရွ္ကင့္သို႔ ေရာက္၊ ခဏဆင္း ျပန္တက္၊ ညေန ခြန္ႏွစ္နာရီခြဲ မွာမွ 
ေမာ္စကိုေလဆိပ္သို႔ ေရာက္ပါတယ္၊ စုစုေပါင္းေလယာဥ္စီးခ်ိန္ ၁၆ နာရီ ၾကာပါတယ္တဲ့၊ ဒါေပမယ့္ 
ဘာေလယာဥ္နဲ႔သြားၾကတယ္ ပန္ကာနဲ႔လား ဂ်က္ေလယာဥ္လားေတာ့ သဲသဲကြဲကြဲေရးမထားပါဘူး၊ 
ေမာင္ရင္ငေတ မွတ္စုမ်ားအရေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကဆိုရင္ Tupolev Tu-114 သာ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ရုရွားမွာ ဂ်က္ေလယာဥ္ေတြ စေပၚေနၿပီျဖစ္ေပမယ့္ ဟိုနားဒီနား ခရီးတိုေလးေတြသာ သြားႏိုင္ေသး 
တာပါ၊ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ပန္ကာႏွစ္ထပ္ အင္ဂ်င္ေလးလံုးတပ္ ေလယာဥ္ႀကီး TUPOLEV TU-114 က 
ခရီးသည္ ႏွစ္ရာေလာက္ဆန္႔ၿပီး ကီလိုမီတာ ငါးေထာင္ေက်ာ္ သြားႏိုင္တာမို႔လို႔ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါက 
သူလည္း ဆူပါဂ်မ္ဘို ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ျပန္လည္ထူေထာင္ေနစ ဂ်ပန္ျပည္ရဲ႕ Japan 
Air Lines ႀကီးက အဲဒီ ဆိုဗီယက္လုပ္ Tupolev Tu-114 ေတြနဲ႔ Aeroflot-Japan Air Lines ဆိုၿပီး 
၁၉၆၀ ေက်ာ္ ကာလမ်ားမွာ ငွားရမ္း ေျပးဆြဲခဲ့ရဖူးပါတယ္၊ တခါက ဆိုဗီယက္တို႔ အဲဒီလို ေခတ္ေရွ႕

ေျပးခဲ့တာပါ၊ ဒါေလာက္တင္ မကေသးပါဘူး၊ ရွိပါေသးတယ္။

Le Concorde တခါက  ကြန္းေကာ့ဒ္                                                        (Photo Google)

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ဆိုဗီယက္ရုရွားတို႔က အသံထက္ျမန္တဲ့ Supersonic Tupolev Tu-144 ေလယာဥ္

ထုတ္လုပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားလာသလို ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ တို႔ကလည္း Concorde Supersonic ေလယာဥ္

စီမံကိန္းေတြ အေကာင္အထည္ေဖာ္ဖို႔ အၿပိဳင္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္ ဆိုရပါမယ္။

Concorde ဆိုတဲ့ အမည္ စကားလံုးနဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္မွာ နာမည္ႀကီးတာ ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္၊

တခုက ပါရီၿမိဳ႕လယ္က အီဂ်စ္ျပည္က သယ္လာတဲ့ နာမည္ႀကီး ကြန္းေကာ့ဒ္ ေက်ာက္တိုင္ပါ၊

ေနာက္တခုကေတာ့ ဒီကေန႔ေခတ္မွာ မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္ ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစားပါ။

ေမာင္ရင္ငေတ အခု ေရးေနတာကေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕အေၾကာင္း ဖတ္ထားမွတ္ထား

သမွ်ကိုပါ၊ စတင္ၿပီး ဖတ္ရင္း ေရး ႕႕ ႕႕႕ ေရးရင္ ဖတ္ ႕႕႕ ႕႕ ႕ ႕႕႕႕ သိခ်င္တာတာ ရွာ ႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕ ရွာရင္း

ေရး း း း းးးး ေနခဲ့တာကေတာ့ ၂၀၁၃ ပါရီေလေၾကာင္းျပပြဲ အေၾကာင္း ေရးေနစဥ္ ကာလထဲကပါ။

ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ့ေရးထံုးေရးနည္းအရ လက္စမသတ္ႏိုင္ခဲ့ပါလို႔ အခုဆိုရင္ ေလးႏွစ္ကာလ 
တိုင္ခဲ့ပါၿပီ၊ ပါရီေလေၾကာင္း ျပပြဲႀကီးလည္း အႀကိမ္ ငါးဆယ္ေျမာက္ကေန ဒီႏွစ္ ၂၀၁၇ မွာ ငါးဆယ္ 
ႏွစ္ႀကိမ္ေျမာက္အျဖစ္ က်င့္ပေနပါၿပီ၊ လူတေယာက္ ဝင္ေၾကး ၁၄ ယူရို ေပးရမွာျဖစ္လို႔ ဒီတခါေတာ့ 
ေမာင္ရင္ငေတ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္ကူးထားေပမယ့္ ပါရီေရာက္ေရႊႏွစ္ေယာက္က သြားၾကည့္ဖို႔ 
အေဖာ္ညႇိလာေတာ့လည္း မေနႏိုင္ေတာ့ ကင္မရာဆြဲလို႔ ထပ္မံေရာက္ရွိခဲ့ ရတာပါ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း

ကြန္းေကာ့ဒ္အေၾကာင္း ေရးထားတာေလးေတြကို အေခ်ာသပ္ ေရးျဖစ္ခဲ့ရျပန္တာပါ။

Supersonic Tupolev Tu-144 CCCP-77102                                            (Photo Google)

အဲဒီခါတုန္းက ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ ၿပိဳင္ဖက္ႀကီးက ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ Tupolev Tu-144 ပါ၊ တူးပိုလစ္ဗ္ 

ေလေပၚပ်ံဝဲႏိုင္ခဲ့တာက ဒီဇင္ဘာ ၃၁ ရက္ ၁၉၆၈ ခုႏွစ္ျဖစ္ၿပီး ကြန္းေကာ့ဒ္ထက္ ႏွစ္လ ေစာခဲ့တာ 

ပါ၊ အဲဒီခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ေတြဟာ McDonnell Douglas DC-9,Boeing 707 ဂ်က္ေလယာဥ္တို႔နဲ႔ 
ေအာင္ျမင္မႈရရွိေနသလို Boeing 747-100 ကိုလည္း ၁၉၇၀ ႏွစ္ဆန္းမွာ စတင္ေျပးဆြဲ ေနၿပီျဖစ္ၿပီး 

ဘာလို႔မ်ား ဒီဆူပါဆိုးနစ္ေလယာဥ္ေလာကကိုေတာ့ လက္ေရွာင္ခဲ့ၾကပါသလဲဆိုတာ စဥ္းစားစရာပါ၊ 

ထူးျခားပါတယ္၊ အဂၤလိပ္ရဲ႕ BAC One-Eleven တို႔ Comet 4 တို႔လို ဂ်က္ေလယာဥ္ႀကီး ေတြလည္း 

ဥေရာပ ေဝဟင္တြင္မက အေမရိက အာဖရိက အာရွေကာင္းကင္ေတြ အထိတိုင္ ေရာက္ရွိ ေနပါၿပီ၊ 

သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြလည္း ဆူပါဆိုးနစ္ အဆင့္ထိ လွမ္းမတက္ႏိုင္ဘဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကပါတယ္။

ဒီကေန႔ျပင္သစ္ရဲ႕ Airbus A300 အဲယားဘတ္စ္ ေအ၃၀၀ ဂ်က္ေလယာဥ္မ်ားကေတာ့ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္ 

ေနာက္ပိုင္းမွ စခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ေစ်းကြက္ထဲကိုေတာ့ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္မ်ားမွာ စတင္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္၊ 

သို႔ေသာ္ အဲယားဘတ္စ္နဲ႔ ကြန္းေကာ့ဒ္ ဆိုတာက ၿပိဳင္ဘက္ မဟုတ္တဲ့ ညီအမေတြသာပါ။

အဲလိုခ်ိန္မွာ ဆိုဗီယက္တို႔ကေတာ့ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္တို႔နဲ႔ ေကာင္းကင္ကမာၻကို လႊမ္းမိုးႏိုင္ဖို႔ 

စိ္တ္ကူးေတြတယဥ္ယဥ္ အိပ္မက္ေတြကို လက္ေတြ႔အေကာင္ထည္ေဖာ္ တည္ေဆာက္ ေနၾကပါၿပီ၊ 

ၿပိဳင္ဘက္ ကြန္းေကာ့ဒ္ကို ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႔ အႏိုင္ယူဖို႔ ၾကံစည္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာေၾကာင့္လည္း ဒီၿပိဳင္ပြဲ 

ကေန ေစာေစာ ေနာက္ေကာက္က်ခဲ့ရတယ္လို႔လည္း သံုးသပ္သူ မ်ားလွပါတယ္။

ဆိုဗီယက္တို႔ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ၁၆ စီး ရွိပါတယ္၊ ၁၇ စီး ေျမာက္ကေတာ့ 

အၿပီး မသတ္ႏိုင္ခင္ စီမံကိန္းပ်က္သြားလို႔ တည္ေဆာက္လွ်က္တန္းလန္း ရပ္ဆိုင္း လိုက္ရပါတယ္၊ 

စမ္းသပ္ေလယာဥ္ Prototype တစီး (CCCP-68001) Pre-Production တစီး (CCCP-77101) နဲ႔ 

က်န္တဲ့ ၁၄ စီးက ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး ေစ်းကြက္ထဲမွာေျပးဆြဲဖို႔ ရည္ရြယ္တည္ေဆာက္ခဲ့တာပါ။

ေစ်းကြက္ထဲမဝင္မီ ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ ဂၽြန္လ Paris Air Show ပါရီေလေၾကာင္းျပပြဲမွာ ေစ်းကြက္ျမႇင့္တင္ 

ေရးအတြက္ ရိႈးပြဲသို႔လာေရာက္ စမ္းသပ္ပ်ံသန္းျပတဲ့ Tu-144 CCCP-77102 ပ်က္က်ခဲ့တာေၾကာင့္ 

ေစ်းကြက္မရ အရွက္ကြဲ အိမ္ျပန္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္လည္း ၁၉၇၇ ခုႏွစ္ အကုန္ပိုင္းမွာ ခရီးသည္ 

ပို႔ေဆာင္ေရး ေလာကကို ဝင္လာခဲ့ပါေသးတယ္၊ အဲဒီလို ဝင္ ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ထက္ 

ေနာက္က်ခဲ့ပါတယ္၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္အကုန္ပိုင္းမွာ ျပည္တြင္းကုန္ပို႔ေလယာဥ္အျဖစ္ လုပ္ခဲ့တာမ်ိဳးေတြ 

ရွိေပမယ့္ ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရးမွာေတာ့ စုစုေပါင္းမွ အေခါက္ေရ ၅၅ ေခါက္သာ ေျပးဆြဲႏိုင္ခဲ့တာ 

မို႔လို႔ အရံႈးအျမတ္ စာရင္း ဘယ္လိုမ်ား ေရးဆြဲၾကေလမလဲ ႕႕  ႕႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕  ႕႕ ႕႕႕႕ ဖတ္ရင္းမွတ္ရင္း 

ေမာင္ရင္ငေတ စဥ္စားခန္း ဝင္မိလိုက္ပါေသးတယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္ ေမလမွာ ေနာက္ထပ္တစင္း စမ္းသပ္ပ်ံသန္းစဥ္ ထပ္မံ ပ်က္က်ခဲ့ရၿပီးေနာက္ 

ခရီးသည္ ပို႔ေဆာင္ေရး က႑မွာ နိဂံုးခ်ဳပ္ ေစာခဲ့ရပါေတာ့တယ္၊ ပထမ ေလယာဥ္ ပ်က္က်တုန္းက 

ၿပိဳင္ဘက္ကြင္းသို႔သြား ရိႈးျပေနစဥ္ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ေလယာဥ္ေၾကာင့္ စက္ပိုင္းဆိုင္ရာေၾကာင့္ အမွား 

ဆိုတာထက္ ေမာင္းသူ ပိုင္းေလာ့ခ္ရဲ႕ ၾကြားဝါလိုတဲ့ အတၱမာနကို ပံုႀကီးခ်ဲ႕ အျပစ္တင္ခဲ့ ၾကပါတယ္၊ 

ေစ်းကြက္ထဲေရာက္ၿပီး ဒုတိယတစီး ပ်က္က် သြားခဲ့ေလေတာ့မွ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ေလယာဥ္ 

ႀကီးေတြရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို အမွန္ျမင္ေတြ႔ လာခဲ့ၾကရာက ဆက္လက္ မပ်ံသန္းေတာ့ဖို႔ ရပ္နားမိန္႔ 

ထုတ္ခဲ့ၾကတယ္ ဆိုပါတယ္၊ ထို႔ေနာက္ အာကာသေလ့လာေရး အနာဂတ္ဆူပါဆိုးနစ္ဆိုၿပီး နာဆာ 

တို႔ ဘိုးရင္းတို႔နဲ႔ ၁၉၉၆-၉၇ ခုမွာ ဘာဘာညာညာ တြဲလုပ္ခဲ့ၾကေသးေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္ျပတ္သြားလို႔ 

ရပ္ဆိုင္းခဲ့ရၿပီး တူးပိုလစ္ဗ္ရဲ႕ေခတ္ ေနာက္ဘိတ္ဆံုး အဆံုးသတ္ သက္ဆိုင္ရာ ဂိုေဒါင္ထဲသို႔ေရာက္ 

ပင္စင္စား အၿငိမ္းစား ေစာခဲ့ရတယ္ ဆိုပါတယ္။

အဲဒီလိုမ်ိဳး ကမာၻစစ္လြန္ စစ္ေအးတိုက္ပြဲအတြင္း ကြန္းေကာ့ဒ္ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီးမွာ 

နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာ သတင္းေပါက္ၾကားမႈေတြရွိခဲ့ၿပီး ကြန္းေကာ့ဒ္ တူးပိုလစ္ဗ္ တဘက္နဲ႔တဘက္ 

အျပန္အလွန္ စြပ္စြဲ အဖမ္းအစီးေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္၊ ႏိုင္ငံေရး စစ္ေရး အားၿပိဳင္မႈ ေနာက္ခံေတြနဲ႔သာပါ၊ 

ေမာင္ရင္ငေတ့ကေတာ့ ဆိုဗီယက္ရုရွားရဲ႕ တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ေလယာဥ္ႀကီးေတြ ကြန္းေကာ့ဒ္

ေလာက္ေတာင္မွ ေအာင္ျမင္မႈ မရခဲ့တာကေတာ့ ကံမေကာင္းရွာဘူးလို႔သာ ေျပာခ်င္ပါေတာ့တယ္။

Tupolev Tu-144 ေလယာဥ္ႀကီးေတြရဲ႕ မေအာင္ျမင္မႈ ဆိုဗီယက္ႏိုင္ငံႀကီး ၿပိဳကြဲသြားမႈေတြနဲ႔ အတူ

အခုလက္ရွိ ရုရွား ဖက္ဒေရးရွင္းႏိုင္ငံရဲ႕ Aeroflot Soviet Airlines အဲရိုဖလုပ္ ေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ 

အမည္ကလည္း ကမာၻတလႊား ေလေၾကာင္း ခရီးသြားသူေတြရဲ႕ ေလာကမွာ ေနာက္နားတေနရာက

ခပ္မွိန္မွိန္သာ ရွိေနပါေတာ့တယ္၊ အဲ ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ နာမည္ဆိုးနဲ႔ ေက်ာ္ၾကားတာေလးေတြေတာ့ ရွိသေပ့ါ။

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း                                              (Photo Google)

အဲဒီလို ပြဲအစဦးပိုင္းမွာတင္ တူးပိုလစ္ဗ္ဆူပါဆိုးနစ္တို႔ ေစာေစာစီးစီး ဇာတ္လမ္းသိမ္းသြားခဲ့ေပမယ့္ 

ကြန္းေကာ့ဒ္ကေတာ့ ၿပိဳင္ဖက္မရွိ ေအာင္ပြဲခံ ပန္းပန္ဖို႔ ဆက္လက္ႀကိဳးစားေနခဲ့ပါတယ္၊ Prototype 

ႏွစ္စီး Pre-Production ႏွစ္စီး Development ႏွစ္စီး Production ၁၄ စီး တည္ေဆာက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ 

ဆူပါဆိုးနစ္ ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး ေလယာဥ္ေလာကကို ဦးေဆာင္ဝင္ေရာက္လာပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ ေလယာဥ္မ်ားကို စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၃ မွ စမ္းသပ္ ပ်ံသန္းျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ၁၉၆၉

ခုႏွစ္ မတ္လ ၂ ရက္ေန႔အတြင္း တည္ေဆာက္ေပးၾကဖို႔ အမွာစာမ်ား လက္မွတ္ေရးထိုးခဲ့ၾကပါေသး 

တယ္၊ ဒါေပမယ့္ တည္ေဆာက္တဲ့ မူရင္းတိုင္းျပည္ ႏွစ္ခုက ကုမၸဏီႏွစ္ခုျဖစ္တဲ့ British Airways နဲ႔ 

Air France တို႔အတြက္ ခြန္ႏွစင္းစီ တည္ေဆာက္ ေပးႏိုင္ခဲ့တာက လြဲၿပီး အေမရိကန္ ေလေၾကာင္း 

လိုင္းမ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ Pan Am, TWA, Continental, American, United တို႔အပါအဝင္ Lufthansa, 

Qantas, Japan Airlines အစရွိတဲ့ တျခား မွာယူထားတဲ့ အမွာစာမ်ားကို ၁၉၇၃ ခုေနာက္ပိုင္းမွာ 

ဖ်က္သိမ္းခဲ့ၿပီး ေလယာဥ္တည္ေဆာက္မႈမ်ားကိုေတာ့ ၁၉၇၉ ခုႏွစ္မွာ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ပါတယ္၊ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ 

ရတဲ့ အေၾကာင္းေပါင္းမ်ားစြာရွိေပမယ့္ တူးပိုလစ္ဗ္ႏွစ္စီး (၁၉၇၃ နဲ႔ ၁၉၇၈) မ်ားမွာ ပ်က္က်သြားခဲ့ရ

တာကေတြကလည္း အဓိက အေၾကာင္းရင္းတေၾကာင္း ျဖစ္တယ္ ဆိုၾကပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ဟာ စုစုေပါင္း အစင္း ႏွစ္ဆယ္တိတိ ရွိခဲ့ပါတယ္၊

အဂၤလန္နဲ႔ ျပင္သစ္မွာ ဆယ္စင္းစီ ခြဲ တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကျခင္းပါ၊

နမူနာ စမ္းသပ္ သံုးစင္းစီနဲ႔ British Airways နဲ႔ Air France တို႔အတြက္ ခြန္ႏွစင္းစီ တည္ေဆာက္ 

ၿပီးစီးခဲ့ပါတယ္၊ လက္မွတ္ထိုးၿပီး အမွာစာမ်ား ပ်က္သြားတာေၾကာင့္ ဒီ အစီး ၂၀ သာ ရွိခဲ့ျခင္းပါ။

ေလယာဥ္ ကိုယ္ထည္အပိုင္းကို ျပင္သစ္ပိုင္ Aerospatiale ေလယာဥ္ထုတ္လုပ္တဲ့ လုပ္ငန္းက ၆၀ 

ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ၿပီး British Aircraft Corporation က ၄၀ ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္၊ စက္ အင္ဂ်င္ပိုင္း 

ဆိုင္ရာေတြကိုေတာ့ အဂၤလိပ္ Rolls-Royce ကုမၸဏီက ၆၀ ရာႏႈန္းနဲ႔ ျပင္သစ္ SNECMA ကုမၸဏီက 

၄၀ ရာႏႈန္း ပိုင္ဆိုင္ၾကတာပါ၊ အဓိက ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ ထုတ္လုပ္တပ္ဆင္တဲ့ ေနရာေဒသက 

အဂၤလန္ႏိုင္ငံ Bristol (Filton) ၿမိဳ႕နဲ႔ ျပင္သစ္ျပည္ ေတာင္ပိုင္းက Toulouse ၿမိဳ႕ေတြ ျဖစ္ၿပီး ပစၥည္း 

အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ထုတ္လုပ္ေပးသြင္းၾကတဲ့ လုပ္ငန္းဌာနခြဲေပါင္းက ၈၀၀ ေလာက္ ရွိပါတယ္၊ ျပင္သစ္ပိုင္ 

Aerospatiale ကုမၸဏီဆိုတာကေတာ့ ယေန႔ စစ္ဘက္အရပ္ဘက္ေလယာဥ္ႀကီးေတြ အမ်ားအျပား 

ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ European Aeronautic Defence and Space Company N.V.(EADS) ဌာနႀကီး 

ရဲ႕ လက္ခြဲလုပ္ငန္း ျဖစ္ၿပီး Airbus Industries ရဲ႕ မူလလက္ေဟာင္း လုပ္ငန္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။

Aerospatiale ကုမၸဏီနဲ႔ British Aircraft Corporation တို႔ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္ၿပီး တႏိုင္ငံမွာ ၁၀ စင္းစီနဲ႔

ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္အစင္းေပါင္း ၂၀ ကိုသာ ထုတ္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ အဲဒီအခ်ိန္ကာလက ေလယာဥ္

ေစ်းကြက္မွာ ရွိေနတဲ့ နယ္သာလန္က Fokker Friendship အေမရိကန္က Boeing နဲ႔ McDonnell

Douglas DC-10  ျပင္သစ္ျပည္က Airbus တို႔ကို အျပတ္အသတ္ ေက်ာ္လႊားၿပီး ထင္ရွားလာခဲ့တာ 

ျဖစ္ပါတယ္၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ စြမ္းအားကလည္း ထက္ျမက္ခဲ့တာကိုး၊ အသံထက္ျမန္တဲ့ အလွ်င္ႏႈန္း 

Supersonic Speed Mach 1 ကိုေက်ာ္လြန္ၿပီး သြားႏိုင္တဲ့အထိ အျမန္ႏႈန္းထားရွိခဲ့ၿပီး ယေန႔ကာလ 

ေနာက္ဆံုးေပၚ Airbus A380-800 Boeing 777-300ER တို႔ Boeing 747-8I တို႔ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ 

ေသးတဲ့ နယူးေယာက္-ပါရီ၊ နယူးေယာက္-လန္ဒန္ခရီးစဥ္ေတြကို ပ်ံသန္းခ်ိန္ကာလ သံုးနာရီခြဲခန္႔နဲ႔ 

ေရာက္ေအာင္ ပ်ံသန္းျပႏိုင္ခဲ့လို႔လည္း ထင္ရွား လူသိမ်ား ေက်ာ္ၾကား လာခဲ့တာပါ။

အဲယား ဖရန္႔ ကြန္းေကာ့ဒ္                                                                            (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ၿဗိတိသွ် အဲယားေဝးလ္စ္ ကြန္းေကာ့ဒ္                                                      (Photo Google)

နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္၊ နယူးေယာက္-ပါရီ ၃၆၂၆ မိုင္ (၅၈၃၆ ကီလိုမီတာ) ကို ဒီကေန႔ 

တိုက္ရိုက္ သြားမယ္ဆိုခဲ့ရင္ ဘယ္လို ေလယာဥ္ပ်ံနဲ႔ သြားသြား အျမန္ဆံုးႏႈန္း ပ်ံသန္းခ်ိန္ ၆ နာရီခြဲမွ 

၇ နာရီခန္႔ထိ အနည္းဆံုး ၾကာျမင့္ခ်ိန္ ရွိပါတယ္၊ (ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၈ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ သတင္းတပုဒ္ အ 

ရ Norwegian Air Boeing 787-9 Dreamliner ေလယာဥ္ႀကီးနဲ႔ နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္ 

ခရီးကို ငါးနာရီ ဆယ့္သံုးမိနစ္နဲ႔ အေရာက္ေမာင္း စံခ်ိန္တင္ခဲ့တာကို ဖတ္လိုက္မိပါတယ္၊ ပံုမွန္စံခ်ိန္ 

ထက္ မိနစ္ ၆၀ မွ်ေစာၿပီး အေရာက္ ေမာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္၊ တနာရီ ၇၇၆ မိုင္ႏႈန္းထိ တင္ေမာင္းခဲ့ ရပါ 

တယ္လို႔ စံခ်ိန္တင္ေမာင္းခဲ့သူ ေလယာဥ္မွဴးႀကီး Harold van Dam က ေျပာဆိုပါတယ္၊) ၁၉၇၆ ခု 

ႏွစ္မ်ားက ကြန္းေကာ့ဒ္ေတြက ဒီခရီးကို သံုးနာရီခြဲနဲ႔ ေမာင္းလာခဲ့တာကို ေျခဖ်ားမမီႏိုင္ေသးပါဘူး။

ကြန္းေကာ့ဒ္ အျမင့္ဆံုးတင္ ေမာင္းႏိုင္တဲ့ အျမန္ႏႈန္းက Mach 2.22 (တနာရီ ၁၇၀၄ မိုင္ သို႔မဟုတ္ 

တနာရီ ၂၇၅၄ ကီလိုမီတာ) လို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊ (တခ်ိဳ႕ မွတ္တမ္းေတြမွာေတာ့ Mach 2.02 တနာရီ 

၁၃၅၄ မိုင္ တနာရီ ၂၁၇၉ ကီလိုမီတာ လု႔ိသာ ေျပာၾကပါတယ္၊) ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အသံထက္ ႏွစ္ဆ 

(၁၅၃၆ မိုင္) ႏႈန္းနဲ႔ ေမာင္းႏိုင္မွသာလွ်င္  နယူးေယာက္-လန္ဒန္ ၃၄၅၈ မိုင္ခရီးကို အဆင္းအတက္ 

အျမန္ႏႈန္းေလ်ာ့ခ်ိန္ အပါအဝင္ သံုးနာရီခြဲနဲ႔ ေရာက္ရွိႏိုင္မွာပါ၊ Supersonic Speed အသံထက္ ျမန္ 

တဲ့အလ်င္ Mach (1) ဆိုတာက တနာရီ ၁၂၃၅ ကီလိုမီတာ သို႔မဟုတ္ မိုင္ေပါင္း ၇၆၈ မိုင္ သြားႏိုင္ 

တဲ့ အျမန္ႏႈန္းကို ဆိုလိုပါတယ္။

ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ေတြဟာ အဲဒီအျမန္ႏႈန္းကိုေရာက္ေအာင္ အဲဒီအခ်ိန္မွာထဲက ေမာင္းႏွင္ႏိုင္ခဲ့ 

ၾကတာပါ၊ ဒီကေန႔ ေခတ္အမီဆံုး ဆိုတဲ့ Airbus A380-800 ေလယာဥ္ႀကီးေတြေတာင္မွ တနာရီကို 

ကီလိုမီတာ ၁၀၂၀ အထိ အျမင့္ဆံုးတင္ေမာင္းႏိုင္ၿပီး Boeing 747-8/9 ေတြကေတာ့ ၉၈၈ ကီလိုမီ 

တာႏႈန္းသာ ေမာင္းႏိုင္ပါတယ္၊  အဲဒါေတာင္ ကြန္းေကာ့ဒ္က အဲဒီေလယာဥ္ႀကီးေတြ တည္ေဆာက္ 

ခဲ့တာထက္ အႏွစ္ ၃၀ ေက်ာ္ ေစာခဲ့တာပါ။

ပံုမွန္အားျဖင့္ ဒီကေန႔ ဘိုးရင္းနဲ႔ အဲယားဘတ္စ္ႀကီးေတြ အေဝးခရီးေတြမွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ အျမင့္က 

ေပေလးေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္သာရွိေပမယ့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ကေတာ့ အျမင့္ေပငါးေသာင္းခြဲေက်ာ္ မီတာ 

တေသာင္းရွစ္ေထာင္ကေန ပ်ံသန္းႏိုင္တာပါ၊ ဒါေၾကာင့္ ရာသီဥတုေကာင္းရင္ ကမာၻႀကီးရဲ႕ အေကြး 

အခံုးေတြကိုေတာင္မွ ျမင္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္ ေျပာၾကပါတယ္။

ပါရီ အီဖယ္ စဲန္းျမစ္ ကြန္းေကာ့ဒ္                                                            (Photo Google)

အဲဒီလို မက္ဒ္မြာဇယ္ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ အလွပဆံုးနဲ႔ အေအာင္ျမင္ဆံုး ေရႊအိုေရာင္ ေတာက္ပခဲ့ခ်ိန္က 

၁၉၈၀-၉၀ ခုဝန္းက်င္ ကာလမ်ားပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ အထကေက်ာင္းသားဘဝ အိပ္မက္နံရံေတြ 

ေပၚမွာ ကြန္းေကာ့ဒ္လည္း ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ေက်ာင္းသားဘဝ ထီလာေကာင္းကင္ 

ျပာျပာမွာ Bell 205 အသံ ဆူညံညံၾကားခဲ့ရရင္း ကြန္းေကာ့ဒ္ဆိုတာႀကီးကို အိပ္မက္မက္ဖူးခဲ့တာပါ၊ 

ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ နည္းပညာေတြ ကြန္းေကာ့ဒ္ကို ေမာင္းခ်င္တာေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ စီးဖူးခ်င္တာပါ။

ကြန္းေကာ့ဒ္ဆိုတဲ့အမည္ဟာ အဲဒီအခ်ိန္မွာ အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ကဲ့သို႔ နာမည္ေက်ာ္ခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း 

မမွားႏိုင္ပါဘူး၊ အဲဒီတုန္းက ေမာင္ရင္ငေတ့မွာ ျပင္သစ္အိပ္မက္ရယ္လို႔ ပီပီျပင္ျပင္ မရွိေသးေပမယ့္ 

ပါရီ လူဝီ နပိုလီယံ အီဖယ္ ကြန္းေကာ့ဒ္ တြဲလွ်က္ရွိေနပါၿပီ၊ ဒါကိိုတာႀကီးေတြျမင္ၿပီး ေလယာဥ္စီးတဲ့ 

အိပ္မက္ထဲမွာေတာ့ ဘိုးရင္းေတြ အဲယားဘတ္စ္ေတြ မရွိဘဲ ကြန္းေကာ့ဒ္ကိုသာ မက္ျမင္ခဲ့မိတာပါ။

တကယ္ေတာ့ ဒါကိုတာေခၚၾကတဲ့ Douglas DC-3 ေလယာဥ္ကိုေတာင္ မစီးဖူးခဲ့ပါဘဲ ကြန္းေကာ့ဒ္

ကိုသာ ေက်ာ္ျမင္ခဲ့တာက ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ရူးသြပ္မႈ တခုသာပါ၊ အဲဒီ ရူးသြပ္မႈ ပါရီ လူဝီ နပိုလီယံ 

အီဖယ္ ကြန္းေကာ့ဒ္ ေနာက္ခံသမိုင္း အေၾကာင္းမ်ားစြာက ဒီကေန႔ ေမာင္ရင္ငေတ့ကို ပါရီသို႔ တြန္း

ပို႔ခဲ့တယ္ဆိုရင္လည္း မမွားေပဘူးေပ့ါ၊ ေရာက္ခ်င္လြန္းလို႔ ႀကိဳးႀကိဳးပမ္းပမ္းနဲ႔ ေရာက္ခဲ့တာမ်ိဳးေတာ့ 

မဟုတ္ခဲ့ေပမယ့္ ျပင္သစ္ဗီဇာေလွ်ာက္ဖို႔ ၾကံဳလာခဲ့ၿပီးေနာက္ ဗီဇာရခဲ့၊ ဒီ ေျမႀကီးကို နင္းမိၿပီးေနာက္

ပါရီ လူဝီ နပိုလီယံ အီဖယ္ ကြန္းေကာ့ဒ္ ေနာက္ခံသမိုင္းေတြနဲ႔ ေမာင္ရင္ငေတ လံုးေထြး ေနခဲ့ရတာ 

ကိုသာ ေက်နပ္ေနမိခဲ့ပါတယ္၊ ရူးသြပ္မႈရဲ႕ အေၾကာင္းတရားမ်ားေပ့ါ။

ဒီေနရာမွာ “ခရီးသြားျခင္း အႏုပညာသည္” ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕မွတ္တမ္းထဲက အေၾကာင္းတခုလည္း 

ထည့္ေရးခ်င္မိပါေသးတယ္၊ အဲဒီ ကြန္းေကာ့ဒ္ ဆိုတာႀကီးကို ေမာင္ရင္ငေတ မစီးဖူးလိုက္ရေပမယ့္

၇၁၈ ေခါက္တိုင္တိုင္စီးခဲ့ဖူးတဲ့ British Tourist (သို႔) World’s Most Travelled Man (Fred Finn) 

Frederick W Finn ဆိုသူရဲ႕ အေၾကာင္းေလးပါ။

ကြန္းေကာ့ဒ္ စီးဖူးခဲ့ၾကတဲ့ François Mitterrand တို႔လို ျပင္သစ္ သမၼတေတြ Margaret Thatcher 

တို႔လို႔ အဂၤလန္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ေတြ Pope John Paul II, Élisabeth II တို႔လိုထင္ရွားသူႀကီးေတြ John 

Denver, Beatles, Bee Gees, Rod Stewart, Elton John, Mick Jagger, Bruce Springsteen, 

Sting, Diana Ross, Madonna, Dolly Parton တို႔လို အဆိုေတာ္ေတြ Muhammad Ali, Floyd 

Patterson, Mike Tyson, Andre Agassi, David Beckham တို႔လို အားကစားနဲ႔ ခ်မ္းသာလာသူ 

ေတြ Sean Connery, Elizabeth Taylor, Cindy Crawford တို႔လို မင္းသားေတြ မင္းသမီးေတြ အ 

မ်ားႀကီး အမ်ားႀကီးပါ၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ေနာက္ပိုင္းႏွစ္မ်ားကေတာ့ နာမည္ႀကီးသူမ်ား ခ်မ္းသာသူမ်ားရဲ႕ 

ဇိမ္ခံေလယာဥ္ ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ အဲဒီလို ကြန္းေကာ့ဒ္စီးရင္း ရွန္ပိန္ေလးေသာက္ရင္း ခရီးသြားသူေတြ

နာမည္ေက်ာ္ေတြၾကား ဒီ အဂၤလိပ္မင္း သူေဌးႀကီးကို ေမာင္ရင္ငေတ နည္းနည္း ပိုလို႔ စိတ္ဝင္စားမိ 

သြားတာ အမွန္ပါ၊ သူ႔ရဲ႕ ကြန္းေကာ့ဒ္ ခေရဇီ စိတ္ကလည္း နည္းမွ မနည္းလွတာကိုး၊ အလုပ္ကိစၥနဲ႔ 

စီးတာ မွန္ေပမယ့္ သူကေတာ့ ကြန္းေကာ့ဒ္မွ ကြန္းေကာ့ဒ္ ျဖစ္ခဲ့သူ တေယာက္ပါ၊ ဒါေၾကာင့္လည္း

ဒီေလာက္ အေခါက္ေရမ်ားစြာကို ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ စီးျဖစ္ခဲ့တာပါလို႔ သူကိုယ္တိုင္ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

The original Concorde Shaped Baggage Tag                                      (Photo Google)

First flight to Washington Dulles and back To London Heathrow ႕႕ ႕႕႕ May 24/25th 1976                                     

ဒီ အဂၤလိပ္ သူေဌးႀကီး Most Travelled Man “Fred Finn” က သူ ငါးႏွစ္သားမွာ သူ႔အေမနဲ႔ အတူ

ေလယာဥ္ဆိုတာ စစီးဖူးေၾကာင္း အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ တခါထပ္စီးဖူးေၾကာင္း ေနာက္ 
ပိုင္းေတာ့ အလုပ္လုပ္ရင္း မစီးမျဖစ္ ေလယာဥ္မ်ိဳးစံုကို စီးခဲ့ရေၾကာင္း ကြန္းေကာ့ဒ္ကိုေတာ့ သူ႔စိတ္ 
ထဲမွာ မွတ္မွတ္ထင္ထင္ အရွိဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုပါတယ္။

၁၉၅၈ ခုႏွစ္ သူ ခရီးေဝးကို စီးဖူးခါစမွာ လန္ဒန္-နယူးေယာက္ခရီးက လမ္းမွာ သံုးခါရပ္နား ေျပာင္း 
စီးခဲ့ရၿပီး ၁၆ နာရီ ၾကာခဲ့ပါတယ္တဲ့၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ဆိုတာ ေပၚလာေတာ့ သံုးနာရီခြဲ မွ်သာ ၾကာေတာ့

တာမို႔ သူ႔အလုပ္ေတြ ပိုတြင္က်ယ္ခဲ့ပါတယ္တဲ့၊ လန္ဒန္-နယူးေယာက္ကို တေန႔တည္း ကြန္းေကာ့ဒ္

သံုးေခါက္တိတိ စီးဖူးပါတယ္တဲ့၊ ဒီအတၱလန္တစ္ေရျပင္ကို အႀကိမ္ႏွစ္ေထာင္ခန္႔ ေလယာဥ္စီးဖူးသူ 
တေယာက္ပါ၊ မိုင္ေပါင္း ၁၅ သန္းေက်ာ္ ခရီးသြားဖူးသူ ႏိုင္ငံ ၁၄၀ ခန္႔ ေရာက္ဖူးသူပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ 
“Fred Finn” “World’s Most Travelled Man” အျဖစ္ သတ္မွတ္ခံခဲ့ရသူပါ။

၁၉၇၆-၂၀၀၃ ခုႏွစ္အတြင္း ကြန္းေကာ့ဒ္ပထမဆံုးခရီးစဥ္ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ ဂ်န္နဝါရီ ၂၁ ရက္နဲ႔ ေနာက္ 
ဘိတ္ဆံုးခရီးစဥ္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေမလ ၃၁ ရက္ေန႔ အပါအဝင္ ၇၁၈ ေခါက္စီးဖူးတဲ့ အဲဒီ အဂၤလိပ္မင္း 
သူေဌးႀကီးရဲ႕ ကြန္းေကာ့ဒ္ေပၚ ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့အေတြ႔အၾကံဳေတြက ကြန္းေကာ့ဒ္ေမာင္းၾကသူမ်ား 
ထက္ မ်ားျပားေနမွာ ေသခ်ာလွပါတယ္၊ သူ မွတ္တမ္းမ်ားအရကေတာ့ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ မိုင္ သံုးသန္း

ဘိုးရင္းနဲ႔ မိုင္ ၁၁ သန္းေက်ာ္ အဲယားဘတ္စ္နဲ႔ တျခား ေလယာဥ္မ်ားက မိုင္တသန္းေက်ာ္မွ် စီးခဲ့ဖူး 
ပါၿပီတဲ့၊ ဘိုရင္းေလယာဥ္ေတြကိုေတာ့ ထုတ္ခဲ့သမွ် ေမာ္ဒယ္မ်ိဳးစံု သူမစီးဖူးတာ မရွိပါဘူးတဲ့။

သို႔ေသာ္လည္း ထိုသူက ပိုက္ဆံရွိလို႔ အလုပ္ကိစၥေတြ ရွိလို႔ ေခါက္တုံ႔ေခါက္ျပန္ ခရီးေတြ သြားျဖစ္ခဲ့ 
တယ္လို႔သာ ေမာင္ရင္ငေတ ထင္ပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း ပိုပိုလွ်ံလွ်ံက မရွိ၊

အလုပ္အကိုင္ကလည္း ေကာင္းေကာင္းမရွိ၊ မိတ္ေဆြ ေဘာ္ဒါအေပါင္း ေကာင္းမႈနဲ႔သာ ဟိုဟိုဒီဒီကို

ခရီးႏွင္ေနသူမို႔ “Most Travelled Man” အျဖစ္ စံခ်ိန္ေတြဘာေတြ မခ်ိဳးႏိုင္လည္း ေက်နပ္ပါတယ္၊ 
မေက်နပ္လည္း ေက်နပ္ရမွာပါ၊ လိုင္းကားေလး ေပါေခ်ာင္ေကာင္း ေစ်းခ်ခ်ိန္ ရွာေဖြၿပီး ဟိုနားဒီနား

အတိုအစ သြားေနရတာကို ေက်နပ္မိၿပီး ဟိုေရးဒီေရး ေရးေနမိတာကိုေတာ့ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ ခင္ဗ်ာ။

ဒါေပမယ့္ ႕႕ ႕ ႕႕ ႕႕  ႕႕႕ ႕႕႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕

ေမာင္ရင္ငေတ ဝမ္းနည္းမိတာက အဲဒီအဂၤလိပ္သူေဌးႀကီး ေရာက္ခဲ့ဖူးတယ္ဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေပါင္း ၁၄၀ 
ေက်ာ္ေလာက္မွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ေရႊနန္းႀကီး မပါခဲ့တာပါ၊ သနားစရာပါ၊ သူေဌးႀကီးရဲ႕

အႀကိဳက္ဆံုးဆိုတဲ့ အာဖရိက ကင္ညာျပည္က Maasai Mara ဆဖာရီတို႔ တႏွစ္ပတ္လည္လံုး ေရခဲ 
ဖံုးလႊမ္းေနတယ္ဆိုတဲ့ ကင္ညာေတာင္တို႔ဆိုတာက သဘာဝအလွနဲ႔နာမည္ႀကီးတာ မွန္ပါေပတယ္။

သို႔ေပမယ့္လည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ အညာလမ္းက တမာတန္းတို႔ ကုကၠိဳတန္းတို႔ ထေနာင္းတန္း 
တို႔ စိန္ပန္းတန္းတို႔ ပုပၸားေတာင္တို႔ ဆြမ္ပရာဘြမ္တို႔ ခါကာဘိုရာဇီတို႔လို ေနရာမ်ိဳးေတြကို မေရာက္ 
ဖူးလို႔သာ အဲဒီ သူေဌးႀကီး ေျပာရွာတာ ေနမွာပါလို႔ ေတြးမိရင္း သနားေနမိတာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတလို

ေလယာဥ္ေလး အေခါက္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ စီးဖူးတဲ့ေကာင္က သနားေနတယ္ဆိုတာ အဲဒီ အဖိုးႀကီး

သိသြားခဲ့ရင္လည္း အဲယား ပုဂံတို႔ အဲယား ကမာၻဇတို႔ ျမန္မာ အမ်ိဳးသား ေလေၾကာင္းလိုင္းတို႔ စီးဖူး

ေအာင္စီးၾကည့္ၿပီး ေရႊျပည္တပတ္ပတ္ၾကည့္ပါဦးလို႔ တိုက္တြန္းၾကည့္မလို႔ပါ ခင္ဗ်ာ၊ အကယ္၍မ်ား

လိုကယ္ဂိုက္မ်ား လိုခဲ့ရင္လည္း ေမာင္ရင္ငေတ ေလွ်ာ့ေစ်းခ် လိုက္ေပးပါမယ့္လို႔ ေျပာခ်င္တာပါ။

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း                                              (Photo Google)

ျပင္သစ္နဲ႔ အဂၤလိပ္ လူမ်ိဳးႏွစ္မ်ိဳးေပါင္းၿပီး ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက တီထြင္ခဲ့တဲ့ ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္

ဇာတ္လမ္းႀကီးဟာ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္မ်ားမွာေတာ့ ေဝဟင္မွာ ဝဲပ်ံရင္း ကမၻာတလႊား ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကား 
ေနခဲ့ရာမွ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ဂ်ဴလိုင္လ ၂၅ ရက္ေန႔ နံနက္ ၁၁ နာရီ ပါရီက နယူးေယာက္ကို အသြား ပါရီ 
ေလဆိပ္အတက္မွာ ပ်က္က်ခဲ့ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာ တခန္းရပ္ ဇာတ္လမ္း ျဖစ္လာခဲ့ရတာပါ။

အဲဒီလို မေမွ်ာ္လင့္ပါဘဲ နယူးေယာက္အသြားမွာ ပ်က္က်ၿပီးေနာက္ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရက္ 
မ်ားသို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ့ ေလယာဥ္စက္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္မဟုတ္ ေလယာဥ္မွဴးရဲ႕ 
အမွားမဟုတ္ ရာသီဥတု မေကာင္းလို႔ မဟုတ္၊ ေလယာဥ္ေျပးလမ္းမွာ တျခားေလယာဥ္က ျပတ္က်

က်န္ခဲ့တဲ့ သတၱဳအပိုင္းအစတခုကို တက္နင္းမိရာက ေလယာဥ္တာယာကြဲမီးထစြဲၿပီး ေလယာဥ္ေပၚ 
ပါလာသူ အားလံုး အသက္ ဆံုးရံႈးခဲ့ရပါတယ္၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ ပ်ံသန္းမႈသမိုင္း ၂၇+၇=၃၄ ႏွစ္တြင္း 
ဘာတခုမွ အမည္းစက္ မရွိခဲ့ရာက အႀကီးက်ယ္ဆံုး အမည္းေရာင္ လႊမ္းမိုးလာခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ဧပရယ္ ၁၀ ရက္ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္မွာေတာ့ Air France နဲ႔ British Airways ေလေၾကာင္း ႏွစ္ခု စလံုးက 
ကြန္းေကာ့ဒ္ ေျပးဆြဲျခင္းကို ရပ္နားေတာ့မယ္လို႔ ေၾကညာလိုက္ပါတယ္၊  အဲယားဖရန္႔ ပံုမွန္ ခရီးစဥ္ 
မ်ားကိုေတာ့ ဂၽြန္လကုန္အထိ ေျပးဆြဲမယ္ ဆိုတာေၾကာင့္ ေမလကုန္ ဂၽြန္လဆန္း ရက္မ်ားမွာေတာ့ 
ပါရီ စီဒီဂ်ီ ေလဆိပ္ေျပးလမ္းအနီး ျမင္ေတြ႔ႏိုင္တဲ့ ေနရာမ်ားမွာေတာ့ ကြန္းေကာ့ဒ္ ခ်စ္သူမုန္းသူမ်ား 
စုေဝးေရာက္ရွိလာၿပီး ကြန္းေကာ့ဒ္ႏႈတ္ဆက္ပြဲ မွတ္တမ္းတင္ၾက လာၾကည့္ၾကတာက ပြဲေတာ္ေလး 
တမွ် ရွိခဲ့ပါတယ္၊ အဲဒီ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ေမလကုန္ပိုင္းက ေမာင္ရင္ငေတ ပါရီမွာ ရွိေနတာပါ၊ သို႔ေပမယ့္ 
ကိုယ့္ဘဝကိုယ့္အေမာေတြနဲ႔ လံုးခ်ာလည္ေနခ်ိန္သာ ျဖစ္ေနလို႔  သြားေရာက္အားေပး မၾကည့္ရႈခဲ့ရ 
ပါဘူး၊ ဒါေၾကာင့္ ဘာမွတ္တမ္းမွ မရွိခဲ့ပါဘူး၊ အကယ္၍ သြားၾကည့္ျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း မ်က္လံုးႏွစ္လံုးနဲ႔ 
သာ ကြန္းေကာ့ဒ္ မွတ္တမ္း ေရးထိုးႏိုင္ခဲ့မယ့္ အေျခအေနပါ။

Iconic “Speedbird” Or Queen of the Skies “Concorde”                         (Photo Google)

အဲဒီခ်ိန္ထိ ေမာင္ရင္ငေတ့သန္းေခါင္ယံညလယ္ အိပ္မက္ဆိုးေတြထဲမွာေတာ့ ကြန္းေကာ့ဒ္က ရွိေန

ဆဲပါ၊ ကြန္းေကာ့ဒ္ကို တေခါက္တေလေလာက္ စီးဖူးခ်င္စိတ္ေတြ က်န္ရွိေနဆဲပါ၊ သို႔ပါေသာ္လည္း 
ကြန္းေကာ့ဒ္ကို ၇၁၉ ေခါက္ေျမာက္စီးဖို႔ ၾကံရြယ္ေနတဲ့ “Most Travelled Man” ဖရက္ဒ္ဖင္းနဲ႔ အ 
တူခ်ိန္းၿပီး ပထမဆံုးႀကိမ္ ကြန္းေကာ့ဒ္စီးၾကည့္ဖို႔ စိတ္ကူးအိပ္မက္မက္ေနတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတလည္း 
ကြန္းေကာ့ဒ္ ရပ္နားေတာ့မယ္ဆိုေတာ့ မက္ေနဆဲ အိပ္မက္ တဝက္တပ်က္မွာ ရပ္ခဲ့ရေလၿပီေပ့ါ။

ကမာၻ႔ ေရျပင္ေျမျပင္အထက္ တိမ္တိုက္ေတြရဲ႕အေပၚ ေပငါးေသာင္းခဲြအျမင့္ တနာရီ မိုင္ တေထာင့္ 
သံုးရာႏႈန္းနဲ႔ ၿငိမ့္ေညာင္းညႇင္သာဝဲပ်ံေနတဲ့ မက္ဒ္မြာဇယ္ကြန္းေကာ့ဒ္ရဲ႕ ရင္ခြင္ေႏြးေႏြးထဲမွာ ဘရုစ္ 
စပရင္းစတန္း ငွဲ႔ထည့္ေပးတဲ့ အိစ္ထ္ရာ ဗီအက္စ္အိုေပ ေကာ့ညက္ကို တငံုငံုထားလိုက္ရင္း ေဒၚလီ 
ပါတန္ရဲ႕ ဟာဒယရႊင္ေဆး တိုက္ေကၽြးမႈကို နားေထာင္ရယ္ေမာရင္း သူေဌးႀကီး မစၥတာ ဖရက္ဒ္ဖင္း 
ကို သိုင္းက်ဴး တရာပါလို႔ ေျပာဖို႔ မက္ေနတဲ့ အိပ္မက္ေလးလည္း ပ်က္ျပယ္ခဲ့ရၿပီေပါ့ေလ။

စိတ္ကူးယဥ္ ေလယာဥ္ ဆူပါဆိုးနစ္ ဘိုးရင္း Boeing 2707-300                      (Photo Google)

အဲဒီလို ႕႕ ႕ အဂၤလိုျပင္သစ္ေတြရဲ႕ ကြန္းေကာ့ဒ္က ႏွာတဖ်ားသာ ေရွ႕ကေန ေျပးႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္လည္း 
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ မရႈမလွ ဇာတ္သိမ္းခဲ့ရၿပီး Supersonic ေလယာဥ္ ဆိုတာေတြ ဒီကေန႔ ထိတိုင္  
ေလေပၚ အရုပ္ ေရးေနၾကရင္း Supersonic ျပန္ေရာက္လာဖို႔ လမ္းစ မေတြ႔ႏိုင္ၾကေသးပါဘူး။

အေမရိကန္ ဘိုးရင္းကလည္း အသံထက္ သံုးဆနီးပါး (Mach 2.7 သို႔မဟုတ္ တနာရီကို မိုင္ ၁၈၀၀

သို႔မဟုတ္ ၂၉၀၀ ကီလိုမီတာ) ျမန္မယ့္ Boeing 2707-300 ဆိုၿပီး သူ႔ရဲ႕အေရွ႕ကေနေျပးေနၾကတဲ့ 
ကြန္းေကာ့ဒ္တို႔ကို ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္ဖို႔ အၾကံႀကီးၾကံ စီစဥ္ခဲ့ပါေသးတယ္၊ ဒါေပမယ့္ အစီအစဥ္ စတင္ခါ 
စမွာတင္ ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မွာ ဘာေၾကာင့္ရယ္မွန္းမသိ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ပါတယ္၊ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္မ်ား အရ  
အဓိက ျပႆနာက ထုတ္လုပ္တဲ့စရိတ္စကႀကီးမားၿပီး ဆီစားမ်ားလြန္းတဲ့ အင္ဂ်င္စက္ေတြေၾကာင့္ 
လက္မွတ္တေစာင္တန္ဖိုးက တျခားေလယာဥ္ေတြထက္ အဆမ်ားစြာ ပိုေနျခင္းပါ၊ ေနာက္ ထင္ျမင္ 
ခ်က္တခုက အသံထက္ျမန္တဲ့ အလွ်င္နႈန္းေၾကာင့္ အသံဆူညံမႈကလည္း နာမခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ 
ရွိေနတာကလည္း အေၾကာင္းခ်က္တခုပါတဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ Anti-Concorde Campaign သမားေတြက 
အသာစီးရခဲ့ၿပီး Supersonic ထုတ္လုပ္မႈကို အဟန္႔အတား ျဖစ္ေစခဲ့ပါတယ္။

ဒီကေန႔ေခတ္ရဲ႕ Wide Body Airbus A380-800                          (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီကေန႔ေတာ့

ေျပာင္းလဲလို႔ လာေနတဲ့ ေစ်းကြက္အရ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕႕

႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕  ႕႕ ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕ ေလယာဥ္ တစီး ႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕

ဆိုတာက အသံထက္ ျမန္ဖို႔ထက္ လူမ်ားမ်ား သယ္ေဆာင္ၿပီး ခပ္ေဝးေဝး သြားႏိုင္ဖို႔ အဓိက ျဖစ္လို႔ 
လာေနၿပီလို႔ ဆိုရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္၊ တရုတ္ေပါက္ေဖာ္ႀကီးေတြရဲ႕ အစုလိုက္ အျပံဳလိုက္ ခရီးသြား 
ယဥ္ေက်းမႈမ်ိဳးက ပိုမို ထြန္းကား လာတာေၾကာင့္လားေတာ့ မသိပါဘူး၊ လူ ေျခာက္ရာေက်ာ္ဆန္႔တဲ့ 
Airbus A380-800 တို႔ထက္ ႀကီးမားတဲ့ လူတေထာင္ေက်ာ္ဆန္႔ ေလယာဥ္ႀကီးေတြ ထုတ္လုပ္ဖို႔ကို 
ပို၍ ပို၍ တာစူလာၾကျခင္းကို ေတြ႔ျမင္လာရပါတယ္၊ ဆူပါဆိုးနစ္ ကြန္းေကာ့ဒ္လို႔သာ နာမည္ကႀကီး

ခဲ့ေပမယ့္လည္း ေလယာဥ္ေဘာ္ဒီေတြက ခပ္ေသးေသးခပ္ပိန္ပိန္ေတြသာျဖစ္လို႔ လူတရာေက်ာ္ခန္႔

မွ်သာဆန္႔တာပါ၊ ဒီကေန႔ ခရီးသြားေတြ မိႈလိုေပါလာတဲ့ကာလရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္အရ Wide Body

ေလယာဥ္ႀကီးေတြ Big Body ေလယာဥ္ႀကီးေတြနဲ႔ ေစ်းေပါေပါလူမ်ားမ်ားဆန္႔မွသာ ပိုမို၍တြက္ေခ် 
ကိုက္မွာကိုလည္း သိျမင္လာၾကလို႔ ျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္းပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လိုေကာင္မ်ိဳးေတြကေတာ့ 
လူ မ်ားခ်င္သေလာက္မ်ား ေစ်းေပါေပါေလးနဲ႔ ခရီးတြင္ဖို႔ အဓိကလို႔သာ ေျပာရမွာပါ ခင္ဗ်ား။

၂၀၀၁ ခုႏွစ္မ်ားက ပါရီကေန နယူးေယာက္ကို ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔မွ သြားခ်င္ပါက အဲဒီ သံုးနာရီခြဲမွ်သာ 
ၾကာမယ့္ခရီးကို လူတေယာက္ ယူရိုေငြ ရွစ္ေထာင္ က်သင့္ခဲ့ပါတယ္ဆိုေတာ့လည္း ေမာင္ရင္ငေတ 
တို႔ ဥေရာပမွာ လူျဖစ္လာတဲ့ ဒီကေန႔ ေခတ္မွာ အဲဒီ မက္ဒ္မႊာဇယ္ (သို႔) မဒမ္ ကြန္းေကာ့ဒ္ေလး မရွိ 
ေနေတာ့တာ ခပ္ေကာင္းေကာင္းပါ၊ ရွိသာရွိေနေသးရင္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ငမြဲအတြက္ ေတြ႔ဖူးဖို႔ 
ၾကံဳဖူးဖို႔ မလြယ္လွတာေၾကာင့္ အလကားေန စိတ္ဆင္းရဲ ေနရပါဦးမယ္ ခင္ဗ်ား ေတာ္ပါေသးရဲ႕။

အဲဒီလိုနဲ႔ ႕႕႕  ႕႕႕ ႕႕႕ ႕ ႕  ႕႕႕ ႕႕ ႕ ႕ ႕ ႕႕႕႕႕႕႕႕႕ ႕ ႕႕႕႕႕

ခရီးသည္ပို႔ေဆာင္ေရး Supersonic Transport (SST) ေလယာဥ္ေလာကရဲ႕ သမိုင္းမွာ Concorde

ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆိုဗီယက္ရုရွားတို႔ရဲ႕ Tupolev Tu-144 ႏွစ္ခုသာရွိခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ နည္းေတြ 
ပညာေတြ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္းျမင့္ျမင့္ ကြန္းေကာ့ဒ္ေလယာဥ္ အစင္း ၂၀ နဲ႔ က်ဴပိုလက္ဗ္ 
ေလယာဥ္ ၁၆ စင္းက ဒီကေန႔မွာေတာ့ ရာဇဝင္ထဲ က်န္ရစ္ခဲ့တ့ဲ အဆင့္လြန္ ေလယာဥ္ႀကီးမ်ားသာ

ျဖစ္သြားခဲ့ပါၿပီ၊ ေလဆိပ္ ျမက္ခင္းျပင္ေတြေပၚသို႔ သို႔တည္းမဟုတ္ ျပတိုက္ေတြထဲသို႔ အခ်ိန္တိုတိုနဲ႔ 
ေရာက္သြားခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္းရင္းေတြကေတာ့ မ်ားစြာရွိမွာ ေသခ်ာလွေၾကာင္းပါ။

ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ အဂၤလိပ္နဲ႔ ျပင္သစ္တို႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကတာမွာ ေအာင္ျမင္မႈ တစိတ္တပိုင္း 
ရခဲ့တယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ခဲ့တဲ့ အလုပ္တခုပါ၊ ဒီလိုေအာင္ျမင္မႈကို ေရရွည္ မထိမ္းသိမ္းႏိုင္ခဲ့တာကေတာ့

ဘယ္သူ႔ အျပစ္လဲ ႕႕႕ ႕႕ ႕႕႕႕ ႕ ႕ ႕႕႕႕ ႕႕႕႕႕႕ လို႔ ဘယ္သူမွ ေျပာႏိုင္ၾကမွာ မဟုတ္ပါဘူး။

Mach 2.00, Feet 55000, Temp -55C, Mph 1310 ႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕႕႕ ႕႕႕႕  ႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕  (ဓါတ္ပံု မရငတ)

တကယ့္တကယ္ Supersonic တီထြင္ခဲ့ၾကသူမ်ား ပံ့ပိုးခဲ့ၾကသူမ်ားရဲ႕ စည္းခ်က္တူညီတဲ့ အတၱမာန

မ်ားၾကားမွာ ေပါက္ဖြားႀကီးပ်င္းခဲ့ၾကရတဲ့ ကြန္းေကာ့ဒ္-တူးပိုလစ္ဗ္ ဆူပါဆိုးနစ္တို႔ရဲ႕ သက္တမ္းမ်ား 
မရွည္ၾကာခဲ့ျခင္းဟာ သဘာဝတရားနဲ႔ ကိုက္ညီမညီ စဥ္းစားရင္း ႕ ႕႕႕ အနာဂတ္ ကြန္းေကာ့ဒ္မ်ားကို 
(အရမ္း အရမ္း ျမန္လြန္းတာထက္ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေလးကို ပို၍ ႏွစ္သက္ေသာ္လည္း) ေမွ်ာ္လင့္ရင္း႕႕ ႕႕႕႕ ႕႕

အနာဂတ္ ကြန္းေကာ့ဒ္မ်ားကို ေမွ်ာ္လင့္ရင္း႕႕႕ ႕ ႕႕႕ ႕႕႕႕႕႕ ႕႕႕႕  ႕႕႕ ႕႕႕ ႕႕႕               (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း (သို႔မဟုတ္)

မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား စာစု (၁)

ေရးသားမႈကို နိဂံုးခ်ဳပ္ပါၿပီ၊ ေက်းဇူး အထူးပါ ခင္ဗ်ာ။

ေမာင္ရင္ငေတ ၂၃၀၅၂၀၁၃-၁၀၀၇၂၀၁၈

သမိုင္းထဲက နာမည္ေက်ာ္မ်ား

မရွိေတာ့ၿပီျဖစ္ေသာ ကြန္းေကာ့ဒ္နဲ႔ ဆူပါဆိုးနစ္မ်ား စာစု (၁)

ကြန္းေကာ့ဒ္တစင္း ေမြးဖြားျခင္း ေသဆံုးျခင္း

ေမာင္ရင္ငေတ ၂၃၀၅၂၀၁၃-၁၀၀၇၂၀၁၈